Zonn(d)e(r)bril

Onze wekkers stonden ingesteld op 5:45 uur. Voor wie ons een beetje kent: dat is heel bijzonder aangezien hier een paar mensen heel hard hun slaap nodig hebben [e-1f609].

Maar we wilden nog een poging wagen om Hoi An op een leukere manier te zien dan 2 dagen geleden. Met de verwachte hitte en drukte, wilden we daarom het erop wagen heel vroeg te gaan. Om 6 uur zaten we op onze fietsen. We hebben hier onze eigen (!) 4 fietsen van het hotel met werkende sloten, waardoor we heel mobiel zijn. Alleen bleek om 6 uur niet alleen de fietsen op slot te staan, maar ook het hek van het hotelletje. Van de sloten van onze fietsen hebben we de sleutels in eigen beheer, maar niet van het hek. Er zat niks anders op dan over het hek heen te klimmen.Gelukkig stonden onze fietsen onder de carport, dus buiten het hek.

De zon scheen al, maar het was aangenaam met 34 graden. De stad werd beetje bij beetje wakker, er reden al wat scootertjes, mensen begonnen aan hun (werk)dag, maar het was verder vrij rustig op straat.

In het oude centrum stuitten we al snel op een lokale markt met groente, fruit, vis en vlees. Dit was heel leuk! De scooters rijden er tussendoor, elkaar passerend met de precisie waar ik diep respect voor heb. Echte marktkraampjes zijn er niet, marktkooplui stallen hun te verkopen eten op de grond, ze ontbijten bij hun uitgestalde etenswaar of ze zijn druk bezig met het schoonmaken van verse vis of met het schillen van fruit of groente.

De vissen spartelen hard wanneer ze worden ontdaan van hun schubben. Als Nederlander is dit voor ons iets wat heel dieronvriendelijk is. Leuk is anders, maar we zijn hier te gast en kunnen dat niet veranderen.

De slagershoek zag er nou niet bepaald aantrekkelijk uit met grote lappen tong, in tweeën gesneden organen en méters darmen in een emmer. Zou je die per meter De kruiden-, groente- en fruitkramen vond ik daarentegen juist wel heel fris en kleurrijk eruit zien. We kochten wat exotisch fruit voordat we weer verder gingen. De kade lag er op deze vroege ochtend rustig en vredig bij in vergelijking met 2 dagen terug. Wat een verschil! Deze versie van Hoi An vinden we wèl erg leuk! Dit stadje heeft hele mooie schilderachtige warmgele huisjes, overal hangen vrolijke ballonnen en op het water liggen in felle kleuren geschilderde bootjes te wachten op de hordes toeristen die later ongetwijfeld Hoi An gaan binnenstromen. Of binnenstormen?

We fietsten door lieflijk uitziende straatjes, bezochten een -waarschijnlijk Chinese-tempel en dronken koffie en ijsthee op straat bij een leuk koffie/thee winkeltje, waar we met wat gebaren duidelijk maakten wat we wilden bestellen. De ober was onder de indruk van Manouk en Fabiënne. Manouk gaf JW wat fruit dat we eerder op de markt hadden gekocht en de eigenaar zag dat. Hij vond Manouk de meest geweldige dochter die een vader zich kan wensen. Die moest JW maar lang bij zich zien te houden. En… ‘No man, no man.’ Dus @Christian (hij leest mee, dat is goed om Nederlands te leren [e-1f609]), als we naar deze ober zouden luisteren, ben je Manouk kwijt [e-1f61c]. Gelukkig voor jou luisteren we niet naar obers, haha!

We stapten weer op de fiets en reden weer door die leuke straatjes. We zagen een kersvers bruidspaar dat een fotosessie hield in deze leuke straatjes en we stopten bij een winkeltje om een zonnebril te kopen.Die van mij waseen uur daarvoor in tweeën gebroken. Ik heb niet vaak een zonnebril op, maar morgen trekken we verder op motoren, en dan is een zonnebril vast fijn. We zagen een leuke zonnebril, maar die man vroeg daar de hoofdprijs voor. Hij mompelde iets van ‘Dior’ en ‘glas’. 500.000 Dong in geen 500.000 jaar! Ik wist de prijs af te dongen naar 200.000 Dong. Daar ben ik tevreden mee en die man kan vanavond samen met zijn vrouw er lekker van uit eten met een koud biertje erbij [e-1f609].

We fietsten weer verder en kwamen rond 10:00 weer bij het hotel aan. Het is trouwens een gezellig klein hotelletje, met maar enkele gasten. Het ligt midden in de rijstvelden, maar met het laantje naar de weg zit je heel snel weer in de drukte van de stad en heel dicht bij de restaurantjes. De oude stad ligt op zo’n 10 minuten fietsen. Een hele fijne ligging, vinden wij.

Fabiënne nam een snelle duik in het zwembad voordat ze aan het ontbijt verscheen. We ontbeten op ons gemakje op het terras, onder de bomen met uitzicht op het geoogste land. We namen alle tijd, want we hadden tot 14:00 niks gepland. Even in de relaxstand, het is immers vakantie en powa blooho. Bij het zwembad was het zelfs erg warm.

Manouk en ik gingen voor de lunch nog even naar de doorgaande straat. Lopend. Maar oh, wat was het warm! Helaas konden we geen Bahn Mi vinden, na een half uur zoeken in de hitte, kochten we daarom 2 bekers noodle soep. Handig, vullend en lekker zout. Eenmaal terug moest ik afkoelen op de kamer, met airco.

Om 14:00 zaten we klaar voor de cooking class. We werden met een busje opgehaald, waarbij Manouk haar hoofd met zonnebril erop stootte en ja hoor, daar sneuvelde de tweede zonnebril vandaag. Vervolgens reden we met nog 5 anderen naar de markt voor onze ingrediënten, waar we uitleg kregen over de in de Vietnamese keuken gebruikte kruiden en exotisch fruit waar ik de namen van ben vergeten. We mochten ook alles proeven. Zo herkende ik tamarinde, maar ik had geen idee van de smaak. Leuk om te mogen proeven!

Na het bezoek aan de markt reden we naar het huis van Mimi, onze ‘kookjuf’ waar we flink aan de slag moesten voor ons 5-gangendiner. De kookkunsten van Fab waren ‘fabulous’, zulke kromme loempia’s heb ik nog nooit gezien [e-1f602]. We maakten ook fresh springrolls (verse loempia’s van rijstpapier), groene papayasalade, noodles en mangostickyrice (mango-kokos-plakrijst als toetje, heeeeeelijk!). We hebben het recept mee naar huis gekregen, maar thuis zal het vast niet zo lekker zijn als hier. Alleen de mango’s zijn hier zoeter dan zoet. We hadden in elk geval een hele leuke cookingclass met echt Vietnamese gerechten. En een shotje ‘holy water’, die ik na een klein nipje maar heb laten staan, zo sterk! Het was wel duidelijk dat we met een groepje backpackers aan het koken waren, die zijn wel wat meer gewend, haha! Holy water… voor mij leek het wel pure alcohol.

Na de cookingclass gingen we nog net van die mandbootjes varen. JW hoefde niet methet taxibusje mee, want hij had het geluk om bijMimi (de kookjuf) achterop de mogen. Hij was vast het braafste jongetje uit de (cooking)class [e-1f609]. Het boottochtje was eigenlijk een toeristisch en onzinnig boottochtje. Lekker een toeristisch en onzinnig boottochtje. Desondanks hebben we wel lol gehad. Manouk en Fabiënne gingen nog bij de ‘spinning man’ in een mandbootjes, die er een kermisattractie van maakte door héél snel rond te gaan draaien. En jawel hoor, FLOEP PLONS! Daar ging zonnebril nummer 3 vandaag. Deze vloog van Fabiënne af, zo de rivier in.

Na het varen gingen we terug naar het hotel. JW en ik wilden toch nog een keer naar het oude centrum van Hoi An. Manouk en Fabiënne waren zo moe, dat ze er geen zin meer in hadden mee te gaan. Eigenlijk waren JW en ik ook al aardig moe, maar we wilden graag een lampion kopen en we moesten nog geld pinnen. Het geld pinnen was nog een hele uitdaging. Lang niet alle pinautomaten deden het. Ik geloof dat we bij nummer 5 pas geld konden pinnen. Inmiddels waren we al bijna in het oude centrum. Waar het nu een heel stuk minder druk en hectisch was dan eergisteren. Nu leerden we gelukkig een leuk en sfeervol Hoi An by night kennen! Het was er wel toeristisch, maar gelukkig zoveel leuker en gezelliger! We zochten een leuke lantaarn uit voor onder onze overkapping en ik vond een leuke kimono. Daarna dronken we nog wat op een gezellig pleintje bij een verlichte pagode. Een pagode is iets wat wij een tempel noemen. Maar een tempel noemen ze hier zo’n altaartje in huis. Dat is wat ons is verteld.

Toen we onze drankjes net hadden afgerekend, was het opeens rep en roer! Wat was er aan de hand? Ohhhhh…. Het regende een paar spetters! Hier is al lang geen regen geweest, het is het einde van het droge seizoen. Vandaar dat er wat ophef was. Wij liepen terug naar de fietsen en kwamen onze Ierse bekende uit An Bang tegen. Leuk om even een praatje te maken.

Met een paar druppels regen reden we naar het hotel om onze rugzakken in te pakken voor de reisdag morgen. We gaan dan niet met de auto naar het noorden, maar achterop de motor! We hebben er ondanks dat Hou An en An Bang geel leuk zijn om te verblijven, zin in!