Groen, groener, groenst

Gisteravond hebben we allevier beneden iets proberen te eten. Thom had rijstsoep gemaakt, wat blijkbaar goed is voor je buik. Fabiënne zat aan heerlijke kip, groente en gewone rijst. Ze boft maar met Thom die er oor zorgt dat ze het goed heeft [e-1f609].

Die rijstsoep voor de ziekenboeg zag er niet bepaald smakelijk uit, het leek een soort rijstepap. Fabiënne keek ernaar en zei: ‘Zo ziet mijn rijst eruit als mijn kookkunsten weer eens mislukt zijn.’ [e-1f602]

Maar het was best lekker, met de smaak van bouillon. En we kregen er een mango bij, lekker zoet. Dat smaakte wel. Manouk heeft alleen mango op, haar buik was nog aan het protesteren tegen eten. Dus nog even voorzichtig gedaan.

Ik had inmiddels al meer dan een liter cola gedronken, dat hielp ook wel. Samen met die pillen en poedertjes.

Tegen tienen zijn we gaan slapen. Mijn Fitbit zei dat ik vandaag al 13 uur heb liggen slapen, maar blijkbaar was dit nog niet genoeg.

Gelukkig voelden we ons vandaag een stuk beter. De eetlust kwam een beetje terug, behalve bij Manouk. We hebben eerst uitgeslapen en zijn om 9:15 op pas gegaan met Thom en de auto, zodat we onze krachten konden sparen.

We gingen naar een dorpje in de buurt, dat nog authentiek is. Zoals de hele omgeving van Pu Luong. Pu Luong is een reservaat van zo’n 80 hectare groot en daarnaast is er ook nog een Nationaal park van ongeveer die grootte. Mensen leven hier zelfvoorzienend en toerisme bestaat hier pas sinds 2015 en dan zelfs mondjesmaat. Naast homestays vind je hier maar 1 hotel en verder geen toeristische voorzieningen. Je waant je hier in het pure noorden van Vietnam, met verschillende etnische groepen.

We zagen dat de huizen hier op palen zijn gebouwd. Dat is niet vanwege overstromingen, maar vanwege o.a. … tijgers! Althans, zo’n 50 jaar geleden leefden die hier. Nu hoeven we daar (helaas) niet meer bang voor te zijn. De woonruimte bestaat uit maar 1 grote ruimte, die multifunctioneel is en waarin de hele familie leeft. Opa’s, oma’s, kinderen en kleinkinderen. Zelfs slapen doen ze niet apart, hoewel jonge stellen achter een gordijn mogen liggen, zodat er weer kinderen kunnen komen [e-1f609].

Vrouwen houden zich hier nog bezig met het weven van kleden en kleding, dat is niet voor de toeristen in scène gezet, wat we eerst dachten.

De mensen zijn ook hier weer heel aardig en lijken het leuk te vinden als ze iemand anders zien dan hun dorpsgenoten. Net buiten het dorp waren ook rijstvelden, daar hebben we ook gelopen. Het is zo mooi! Groen, groener en hier het groenst, Groen, groener en hier het groenst, en daarmee bedoel ik niet onze gelaatskleur van gisteren.

Onze volgende stop was een wandeling naar watervallen. Dat was juist in de jungle met veel bamboe. We hebben er ook gezwommen op 2 verschillende plekken (behalve ik, ik voelde me nog niet fit genoeg om in het water te springen).

Na het zwemmen begon het even flink te regenen, maar de regen was van korte duur. Wel werd het pad een nogal glibberig. Manouk liep op haar teenslippers en dat was geen succes. Op haar blote voeten trouwens ook niet, want opeens zat ze op de grond in de blubber.

We kwamen terug, lunchten wat en gingen nog een uurtje slapen. Energie opdoen voordat we ‘s middags nog weg zouden gaan. Manouk zag dat nog niet zitten, en zo bleven de meiden ‘thuis’ bij het zwembad. Ook prima natuurlijk! JW en ik gingen om half 4 met Thom op pad voor een hele mooie wandeling in de buurt. Door gehuchtjes en vooral door de rijstvelden. We kwamen mooie mensen tegen, waaronder vrouwen die libelles vingen met een stok met een soort zoete plakzooi eraan. Libelles kwamen erop af en bleven kleven. Zij pakten de beestjes eraf, trokken met blote handen de vleugels eraf en stopten ze in een mandje. Ik ben blij dat we daar niet hoeven te eten vanavond, brrrr!!!!

De rijstvelden waren bijzonder mooi en we balanceerden over de smalle paadjes tussen de velden. Onze Thom liep best door, maar vooral ik stond af en toe echt te balanceren. Ik zag mezelf al mijn evenwicht verliezen en tussen de rijstplanten in het water plonzen. Gelukkig voor mij en jammer voor jullie [e-1f61c] gebeurde dat niet.

Na 2 uur wandelen, stilstaan, posten voor Thom (check de Facebookpagina van Inh La Home Pu Luong), schommelen en balanceren kwamen we terug. Eerst maar weer een uurtje uitpuffen op bed (lees: een dutje doen) en om half 8 weer eten. Ik kom zelfs na een volledige maag-darm-schoonmaak nog met extra gewicht aan mijn lijf terug, zo vaak eten we. We krijgen ook altijd veel te veel eten. Misschien zien we er een beetje te mager uit?En vandaag kwam tijdens het avondeten ook de ‘Happy Water’ op tafel. Denk maar niet dat ‘Happy Water’ een dorstlesser is. Met een hoop alcohol erin is dit spul voor Manouk en mij veel te sterk. Wij zijn gewoon ‘happy’ van onszelf en hebben dat drankje echt niet nodig om happy te worden. Manouk en ik zouden er alleen maar dronken van worden [e-1f609]. Die Thom denkt echt dat onze ingewanden al helemaal hersteld zijn. Maar ook zonder voedselvergiftiging is het spul ons te sterk. JW en Fabiënne vonden het wel leuk. Het zijn tenslotte gratis shotjes, haha!

En nu… lekker slapen, want morgenochtend gaan we mog heel even door met genieten van dit mooie gebied met enorm veel natuur.