De wet van het toilet

Ons verblijf in de bungalow in de Mekong Delta was zo’n heerlijk rustig en mooi verblijf! Daar wilden we eigenlijk wel een nacht langer blijven, vonden we gisteravond. Maar daar dachten we afgelopen nacht wel anders over! We hadden nl. een logé. Niet in onze kamer, maar óp onze kamer. Waarscihijnlijk een dier dat tussen het buitendak en het rieten binnendak zijn huis aan het verbouwen was. We schrokken rond 1:30 wakker van het lawaai. We zochten snel een zaklamp om te kijken of er iets naar binnen was gekropen. Maar we zagen niks. Wel stopte het geluid even toen JW het licht aanknipte. JW ging ook buiten kijken of hij iets zag. Het enige wat er gebeurde was een hond die aansloeg. Dus gauw weer terug naar binnen. Opeens hoorde ik wat piepen. Waarschijnlijk was het een rat of eekhoorn. We gaan daar niet achterkomen. Maar het dier zorgde wel voor een beetje een slapeloze nacht. Gelukkig vielen we na een tijdje wel weer in slaap. Met we bedoel ik JW, ik én dat irritante beest.

Onze wekkers stonden om 6:30, maar om iets over 6 uur stond onze tourguide van vandaag aan de deur. Waar we bleven. Huh? Op onze afspraak stond toch echt pick-up time: 7:00 uur. Gaf niets, we waren toch al wakker omdat die bouwvakker weer ons rieten dak aan het slopen was.We hadden slechts 5 minuten nodig om klaar te staan. Het kwik kwam niet onder de 30 graden, dus veel tijd heb je niet nodig om aan te kleden. En met een plens water in je gezicht ben je dan gauw klaar.

We liepen in alle vroegte naar de rivier, waar een ‘kapitein’ van een klein bootje klaar stond. Er was geen wolkje aan de lucht en de zon scheen al uitbundig. Onze bootman liet ons instappen en samen met onze gids van vanmorgen vaarden we langs mooie stukken op de rivier. Langs huisjes, of iets wat daar op moest lijken, in piepkleine gehuchtjes waar het dagelijkse leven ontwaakte. De dragonflies vlogen boven een boom en de vogels zagen er wel een lekker hapje in. Als de dragonflies bij elkaar vliegen, is er regen op komst, werd ons verteld. Maar we hebben vandaag geen regen gezien, hoor!

Met ons boottochtje kregen we vanaf het water een kijkje in de huisjes. Er voeren andere bootjes langs, mensen zwaaiden naar ons en onze kapitein… zong. Eindelijk iemand die niet vals zingt. Werkelijk, die man heeft de hele weg staan zingen! Wat een leuke man was dit. Om de kleinste dingen moest hij keihard lachen en omdat hij lachte als een schaap, moesten wij daar ook weer om lachen. We gaven hem af en toe een lach of complimentje en voilá, hij trakteerde me op een mooie bloem die hij onderweg langs de kant vanaf de boot plukte en hij hakte nog een vrucht af voor ons die gebruikt wordt voor decoratie bij bruiloften. Volgens mij zaten we in een huwelijksbootje?

We keken onze ogen uit en intussen begonnen onze magen wel een beetje te knorren. We vaarden naar de floating market, waar vele bootjes lagen.Van klein tot groot. Wat een bedrijvigheid! De grootste boten verkopen er groente en fruit aan de lokale bevolking die op hun beurt alles meenemen om in hun dorp te verkopen. Maar er varen of liggen ook kleine bootjes, waar je als consument groente en fruit kunt kopen. Of je ontbijt, zoals wij deden. Bij een van de bootjes bestelden we rijstnoedelsoep. De man en vrouw maakten het op de boot voor ons klaar en met zijn vieren ontbeten we op ons kleine bootje. De gids en de schipper smekten heel hard. Dus dan zal het vast beleefd zijn. We zijn daarom maar mee gaan smekken, al voelde dat wel een beetje gek. Soms was die soep op de boot wel wat onhandig, wanneer er een grotere boot passeerde die golven veroorzaakte. Onze soep golfde dan bijna uit ons bord. Het bootje van de man en vrouw bleef bij dat van ons liggen, want na afloop moest je natuurlijk de borden en het bestek (lepel en stokjes) teruggeven. Geen idee waar ze afwas in doen, maar misschien was dat wel in de rivier.

Na het heerlijke ontbijt kwamen we bij een bootje met drinken. JW nam een ijskoffie, het was tenslotte al best warm, en ik koos een kokosnoot die vakkundig open werd gemaakt. Lekker hoor, vers kokoswater! Daarna voeren we naar een wat grotere boot en gingen van boord van ons kleine bootje en aan boord op de grotere boot, van een Vietnamees echtpaar en hun 15-jarige dochter. Dat meisje was gestopt met school om bij haar ouders te kunnen werken. In Nederland ondenkbaar! We deden onze slippers uit (in Vietnam doe je dat altijd wanneer je iemands huis binnenkomt) en gingen op de vloer zitten. We dronken er shotglaasjes met thee en aten heerlijk vers fruit. De dragonfruit met wit vruchtvlees hadden we nog niet geprobeerd, dus die zat ook bij de bananen, watermeloen, ananas en nog een appelachtige fruitsoort waarvan de naam me is ontschoten. Zo komen we (ook nu weer) bij de lokale bevolking. Dit vinden we zo leuk!

Op de terugweg bezochten we een fabriekje waar noedels worden gemaakt. Een fabriekje is een te groot woord. Een bedrijfje is een beter woord. (Scrol door tot de tekst na de mannetjes en het vrouwtje).

Mannetje nr. 1: rijdt steeds 100 meter met zijn brommertje naar de rivier om een zware zak rijstbloem te halen.

Mannetje nr. 2 en 3: pakken samen de zak rijstbloem van de brommer af en mannetje nr. 1 gaat weer een nieuwe zak halen op zijn brommertje

Vrouwtje nr. 1: maakt een soort pannenkoekmix van de rijstbloem en schept deze in de 2 platte ‘pannen’.

Mannetje nr. 4: stookt het vuur lekker hoog op, terwijl het bijna 40 graden is. En hij haalt de rijstpannenkoeken met de techniek van een soort enorme ronde föhnborstel die ik weleens voor mijn haar gebruik, uit de ‘pan’ en legt deze op een soort brancard.

Mannetje nr. 5: brengt de brancards naar buiten, waar de noedels drogen.

En toen mochten we het zelf gaan proberen om zo’n noedelpannenkoek uit de pan te vissen. Ik ben er inmiddels achter dat JW best wat verborgen cookingskills heeft [e-1f609]. Ik weet nu wie er voortaan iedere avond kookt als we terug zijn in Nederland.

Naast al dat kookgedoe voeren we verder. We kochten eerst nog een flesje met een zelfgebrouwen goedje dat heel gezond schijnt zijn. Iets met het sap van suikerriet en nog wat vage Vietnamese ingrediënten. We gaan het zien of onze buiken het kunnen handelen.

Daarna: op naar een cacaoplantage. Dat was leuk! Chocolade is wel mijn ding, zeg maar. Van bloem, de cacaoboom heeft hele kleine bloemetjes aan de stam) tot cacaopoeder, we weten er nu alles van en mochten ook van vers geperste chocolade proeven. 100% cacao, zonder toevoegingen.Nou, dat is nou weer niet zo mijn ding. Het ruikt heerlijk, maar het smaakt ontzettend bitter. Doe mijn maar een melkcholadetter of een melkchocoladepaasei. Of een reep Tony Chocolonely met caramel-zeezout (Manouk: ik heb ze geteld voordat we op vakantie gingen, ik verwacht er minstens 2 terug te vinden op mijn chocoladeverstopplek!). We dronken ook koude chocomel van pure cacaopoeder met wat suiker en melk. Erg lekker!

Daarna gingen we met de boot terug naar onze bungalow. Hoewel…. Opeens begon onze schipper keihard te lachen toen de boot stil viel. De benzine was op! Maar gelukkig had hij nog een voorraadje bij zich. Gelukkig maar en door naar ‘huis’.

Daar was het tijd voor een snelle douche (we verliezen hier heel wat liters vocht met bijna 40 graden) en een lunch. JW nam de Vietnamese loempia’s en ik wilde graag iets lichters: een mangosalade met chilipepers en stukjes varkensvlees. Dat lijkt een rare combinatie, maar hier eet men al het fruit met wat zout en peper. De mangosalade was een schot in de roos. Heerlijk! Iets na enen verlieten we de tuin om terug te gaan naar de grootste stad van Vietnam.

We stopten onderweg 2x voor een bezoek aan een school en voor een beker koffie (de chauffeur en JW) en lychee-ijsthee. En voor een wc-bezoek, waarover later meer.

Als je juf bent en op vakantie bent in een andere cultuur, is het natuurlijk heel leuk om een school te bezoeken. Ze zijn er vrij streng in om mensen toe te laten, maar na een grote glimlach van mijn kant en een vriendelijk praatje van onze chauffeur, mochten we dan toch door de poort van de portier. Maar we mochten alleen op het schoolplein kijken en niet het gebouw binnengaan. Best jammer, maar gelukkig was het wel net pauze. De kinderen kregen ons al heel snel in het oog en kwamen op ons af. Ze vonden het leuk en de oudere kinderen van een jaar of 11 spraken een beetje Engels. Zo weten we nu dat hun namen én klassen op hun uniformen zijn genaaid. We kregen ook een soort ‘strijkkralenknutsel’ maar dan in een legoblokjesvorm. Hartstikke lief! Ik vond het best bijzonder dat er geen enkele leerkracht kwam kijken waarom al die kinderen opeens samen om 2 vreemde snuiters dromden.

Na een minuut of 10 namen we met een hoop gezwaai en ‘Bye!’ afscheid en vervolgden we onze weg.

Stop 2 was voor wat te drinken en een plaspauze. Daar hadden ze en leuk bordje met ‘Ken de wet van het toilet’.Kijk maar naar de foto. Dat pistooltje is geen pistool, maar een watersproeier. Wij hebben die thuis ook. Alleen sproeien wij er de tuin mee en hier dus je ‘onderkant’ na je plaspauze. En het is verboden om ergens anders op te richten. Het is maar dat je het weet. En zo kwam het dat ik vandaag met mijn billen op de wc-bril zat [e-1f92a] en met een schoongeschoten (geen typfout [e-1f609]) onderkant het toiletgebouwtje verliet. Ik denk dat ik vanaf vandaag met een hele andere blik naar onze Gardena tuinspuit kijk. Jullie na dit verhaal vast ook [e-1f61c].

Aan het eind van middag kwamen we aan bij ons hotel. Hetzelfde als de eerste 2 nachten, maar nu een kamer aan de drukke straat. Dat wordt vast een rustig nachtje [e-1f609].We dronken een cocktail op het dakterras terwijl we de zon onder zagen gaan en de stad veranderde in een metropool vol vrolijke lampjes. Uiteraard met het geluid een hoop getoeter beneden op straat.

Daarna zochten we een restaurantje op om wat te eten en bestelde rijstrolletjes met daarin champignons en een bord noodles met rundvlees en groente. Het werd nog een heel karwei om die rijstrolletjes met stokjes te eten. Uiteindelijk pakte ik maar de lepel, dat ging een stuk beter!

We namen nog een kijkje bij de wolkenkrabber in de buurt en keerden daarna terug naar ons hotel. Morgen verlaten we de stad. Maar nu eerst: lekker slapen!