Een relaxte dag met een spannend staartje

Zondag 29 oktober

Vanmorgen sliepen we war langer en ontbeten we om 9:00. We hadden vandaag tot 12:00 uur de tijd om Reykjavik te ontdekken, dus we gingen gelijk op pad. Het water was rustig, de zon scheen aan de wolkenloze lucht en het was onvoorstelbaar dat het in oktober echt kan spoken qua weer op IJsland. Eerst over de boulevard naar het Harpa gebouw. Dit is een concert- en congrescentrum dat gebouwd onder architectuur. Erg mooi, zowel van binnen als van buiten. We zijn ook nog in de binnenstad geweest. Manouk spaart shotglaasjes van elk land waar ze is geweest en een exemplaar van IJsland mag natuurlijk niet ontbreken.We hebben nog wat foto’s gemaakt in de ‘regenboostraat’, een bekende straat in Reykjavik waar in de volle lengte de regenboog op de weg is geschilderd. Naast het feit dat deze straat kleur geeft aan de hoofdstad, betekent het ook de openheid en steun aan diversiteit. IJsland is daar al veel verder in dan vele andere landen. De straat heeft regenboogkleuren gekregen tijdens het pridefestival, maar de IJslandse bevolking besloot na het festival om de straat in deze mooie kleuren te behouden.

In het verlengde van deze straat staat de kerk waar ik gisteren over schreef en die ‘s avonds roze verlicht is.

Om 12:00 waren we klaar om uit te checken en naar de Blue Lagoon te rijden. Hier zijn baden gevuld met het ijsblauwe geothermisch zeewater, dat vanuit het binnenste van de aarde komt en door de aarde is verwarmd. Dit water zit ook nog eens boordevol mineralen en silica, dat goed is voor je huid. We schijnen er sinds het bad van 3,5 uur en na ons mineralenmasker een paar jaar jonger uit te zien dat gisteren.

We hebben hier een heerlijke middag gehad, gerelaxed en we kregen ook uitleg over het ontstaan van deze thermaalbaden midden in het lavalandschap. Weten jullie bijvoorbeeld dat in dit gedeelte van IJsland dagelijks heel veel aardbevinkjes voorkomen? We hebben ze niet gevoeld, maar ze waren er zeker!

Helemaal relaxed en rozig van de baden verlieten we tegen zessen dit kuuroord en reden we naar het vliegveld. Eerst wat eten en dan inchecken. En opeens waren we toen niet meer zo relaxed, maar kregen we het wel heeeeeeel warm. Nee, ik had geen opvlieger en er was ook geen aardbeving. Hoewel het wel als een aardbeving voelde. Toen we onze bagage wilden inchecken, wist Manouk niet meer waar haar paspoort was. Hij zat in elk geval niet in haar handbagagetas. Er zat niks anders op dan haar bagage uit te pakken en op zoek te gaan naar haar paspoort. Alles hebben we eruit gehad, maar haar paspoort was onvindbaar. De tijd begon te dringen, we moesten zo echt gaan inchecken. Daarom hadden we een plan A en een plan B bedacht. Plan A was om te proberen om zonder paspoort in te checken. Kleine kans, maar niet geschoten is altijd mis. Plan B zou in werking treden wanneer A mislukte en dat was dat Manouk een langere vakantie ‘kreeg’ om aangifte te doen en een paspoort (laissez-passer) en een nieuw vliegticket te regelen. We werden al niet blij aan de gedachte alleen al dat plan B in werking zou treden. Maar je hebt dan geen keus. Manouk gaf aan dat ze als wereldreiziger dit best alleen kon fixen (en ik zou dan net mijn moederhart met buikpijn in het vliegtuig zitten).

Bij de bagage-incheck legden we uit dat het paspoort onvindbaar was. Het kopie dat ze mee had, gold niet. Maarrrrr… haar rijbewijs accepteerden ze wel! Bij wijze van hoge uitzondering, omdat het personeel van goede wil was, omdat we er vast uitzien als een lief, leuk en onschuldig gezin dat je biet uit elkaar moet halen, omdat… nou ja, omdat we gewoon geluk hadden denk ik. Want het mag eigenlijk echt niet, bleek toen we Transavia belden of er vorige week misschien een paspoort was gevonden in het vliegtuig. Maar toen we belden, hadden we al groen licht om toch in te mogen stappen. Geen noorderlicht, maar wel een groen licht waar we heeeeeel blij mee waren. We zaten alle vier met hoogrode wangen in het vliegtuig. Het was maar goed dat we dit niet vooraf wisten. We hadden dan al eerder een noodpaspoort moeten regelen en dat was geen onderdeel in onze planning.

In het vliegtuig haalden we opgelucht adem, we zaten we compleet met zijn vieren in. Hoewel we best nog wat langer hadden willen blijven. Maar niet om deze reden. De terugreis kon beginnen. En daar kwam nog de allerlaatste verrassing. We baalden al een beetje dat er vanavond een grote kans was op het noorderlicht, een kp index van 5. We hoopten vanaf de luchthaven nog een glimp te kunnen opvangen, maar het was na een stralende dag bewolkt geworden. Gelukkig zaten we aan de goede kant in het vliegtuig en konden we eenmaal boven de wolken het noorderlicht zien, voor de vierde keer deze week. Wat een afsluiting van een geweldige vakantie.

IJsland heeft ons hart gestolen. We komen vast nog eens terug. Voor een nieuwe vakantie of misschien wel om een verloren paspoort op te halen ;)