Geen Bonairemeneer

Na een rustige vlucht die op tijd vertrok en waarbij we een half uur eerder landden dan verwacht, ging alles heel vlot. We hadden gerekend op een tafereel á la ‘De Bonaire meneer’ van Jochem Myjer, ons toestel ging tenslotte door naar Bonaire. Maar niks poko poko en geen Bonairemeneerpraktijken, want in no time waren we door de douane en hadden we onze huurauto. Een riante Kia Picanto. De kleinste huurauto die we konden vinden. We moesten nog een half uurtje rijden voordat we bij ons huisje waren. Fabiënne zou ook die kant op komen. Ze had haar dienst geruild, zodat ze ons die avond al kon zien.

Nadat ik had ingecheckt, liep ik naar ons huisje en kwam Jan Willem met de auto, die stond nog op de parkeerplaats. En zo’n Curaçaose auto is even wennen; je kunt de afstandsbediening nog zo hard zoeken, maar de sleutel is wat je nodig hebt hem te openen. Bij het huisje aangekomen, had Jan Willem een verrassing meegenomen. Niet alleen hij, maar ook Fabiënne stapte uit. Wat een timing! Samen bekeken we ons nieuwe onderkomen voor komende week. Daar kunnen we prima logeren! Fabiënne vond onze douche helemaal top, zij komt zeker een paar keer bij ons douchen. Die douche is een paradijsje voor haar, want warm water ontbreekt in het studentenhuis waar zij woont.

We zijn vanuit ons huisje naar Mambo beach gelopen, aan de overkant van de straat. Daar zijn naast het strand ook leuke restaurantjes te vinden. We hebben er heerlijk gegeten en vooral gezellig bijgepraat. Wat is het toch weer fijn om bij elkaar te zijn!

De volgende dag was ik toch best vroeg wakker. 5 uur. Dus toch een lichte jetlag. Jan Willem sliep gewoon lekker door, die had er geen last van. De airco heb ik maar uit gezet, wat is dat ding koud! Volgens mij was hij niet goed in te stellen.

‘s Morgens hebben we het rustig aan gedaan. Eerst buiten op het terras van het huisje ons ontbijtje gegeten. Ons terras is ruim en we kijken uit op een tropische tuin.

Jan Willem is daarna gaan zwemmen in het zwembad en rond half 12 kwam Fabiënne naar ons. Zij had een lunch geregeld bij Number Ten, waar je inderdaad heerlijk buiten in een mooie tuin kunt eten.

Daarna zijn we boodschappen gaan doen. Werkelijk waar, je slaat steil achterover van de prijzen! Maar ja, wat te drinken en wat ontbijtspullen zijn toch wel handig om in huis te hebben. Gelukkig zijn we niet alleen ‘zunige Zeeuwen’, maar ook vooruitkijkende Zeeuwen, dus we hadden al wat dingen vanuit Nederland meegenomen. Zoals dat ontbijtje van vanmorgen.

En toen werd het tijd voor een sightseeing toer. Niet door Willemstad, maar in het studentenhuis waar Fabiënne woont. Gelukkig waren de schoonmakers geweest, waardoor het er voor een studentenhuis best schoon uitzag. En schoon rook. De kamer van Fabiënne is wel heel klein. Zo klein dat het me verbaast dat de inhoud van haar 2 koffers bagage er in past. En dat zij er zelf ook nog kan slapen. Maar ja, het leven speelt zich daar in de gezamenlijke ruimtes en bij hun eigen(!) zwembad met zeezicht af. Een studentenhuis met een zwembad en zeezicht, het moet niet gekker worden!

Het viel ons dus niet helemaal tegen waar ze woont en zelfs de puinhoop op haar kamer viel ons alles mee, nadat ze ons wel 3x gewaarschuwd had dat ze niet had opgeruimd. Ach, in Goes deed ik soms haar kamer ook alleen met mijn ogen dicht open. En heel snel weer dicht. Nooit een opgeruimde kamer sinds ze puber werd.

Na de sightseeing tour door het studentenhuis, zijn we naar het strand gegaan. Naar Mambo Beach, aan de overkant van de straat. Ik wil niemand jaloers maken, maar het was het plaatje van een tropisch strand, een blauwe zee, wuivende palmen en… best veel Nederlanders. Tja, die kom je óveral tegen. Maar dat mocht de pret niet drukken. De Piña Colada smaakte goed, de helder blauwe zee was op temperatuur en de bedjes lagen prima. Voordat we aan het begin van de avond naar huis gingen, hebben we nog een stukje gewandeld. Fabiënne was inmiddels al terug naar haar huis, om met vriendinnen ergens wat te gaan eten. Mambo beach is best breed en omvat een aantal stukken strand. We hoeven ook niet te verhongeren, want er zijn veel restaurantjes. Kortom, alles behalve saai.

Eten deden we vanavond bij ons huisje, onder het genot van een krekelconcert.