Diner met de voeten in het zand

Woensdag 2 maart

Na een heerlijke nachtrust zonder airco, met tropische temperaturen en met een Curaçaos briesje, werden we tegen acht uur wakker van een vogelconcert. Deze ochtend gingen we na ons ontbijt naar Willemstad. Ik bedoel: naar het centrum van Willemstad, aangezien we in het zuidwesten van Willemstad zitten. Na een kwartiertje rijden waren we er. Even snel de auto parkeren was er niet bij. De parkeerdrukte in Amsterdam is er niks bij! Het grote verschil is wel dat je hier bijna overal gratis kunt parkeren. Gelukkig heb ik zo mijn bronnen voor succesvolle parkeerplaatsen in Willemstad, die kwamen nu mooi van pas en we parkeerden onze kleine bolide bij het derde bankje op het grote parkeerterrein van de Imax bioscoop. Derde bankje? Ja, anders zouden we ons autootje niet meer terug kunnen vinden met al die andere grijze Kia Picanto’s. Hier biedt de afstandsbediening geen oplossing, want de deur open je alleen met de sleutel in het slot. We zijn wat door de vrolijke en kleurrijke straatjes gaan lopen, wat leuk was. Natuurlijk zijn we ook op de bekende Handelskade geweest en hebben we een stukje van Punda gezien. Dat we de koningin Emmabrug, ook wel de Pontjesbrug, bijna niet af konden toen deze open ging, vond Jan Willem alleen maar leuk. Het was niet alleen nieuwe straatjes ontdekken, maar ook een feest der herkenning en leuke herinneringen ophalen van 11 jaar geleden. Toen waren we hier met Manouk en Fabiënne, alleen was het toen véél drukker en warmer (minder wind).

Wat ook niet veranderd was, was Plasa Bieu. Dit is een grote open hal met diverse grote keukens en picknicktafels. Hier kun je typisch Curaçaose gerechten of Surinaams eten kopen, wat een aanrader is. In de grote overdekte ruimte staan diverse keukens met enorme pannen vers bereid eten. We kozen voor karni stobá, een Antilliaanse stoofschotel. Dat leek ons smakelijker dan leguanensoep of slijmerige ocra. Laat je hierdoor niet afschrikken, want er waren genoeg gerechten die er wel smakelijk uit zagen, zoals kip. En ik bedenk ook altijd dat het vast goed te eten is als de locals er zelf ook eten. Dat is bij Plasa Bieu zeker het geval.

Na de heerlijke lunch zijn we weer huiswaarts gekeerd. In de namiddag verruilden we al snel het zwembad voor het strand. We moesten rond een uur of 6 weer terug, want vanavond gingen we een hapje eten bij Fabiënne. Nee, niet in het studentenhuis, dat durven we nog steeds niet aan. Er schijnt zelfs af en toe een kakkerlak in de keuken te lopen, brrrr! Fabiënne komt onder het voor ons koken uit zonder dat ze daar moeite voor hoeft te doen.

We reden naar Zanzibar, op Jan Thiel Beach, waar we 11 jaar geleden vakantie hebben gevierd en waar Fabiënne nu werkt. De bouwput van toen is veranderd in vele hotels en de weg is er ook een stuk mooier dan toen. Maar het was er nu ook een stuk drukker, misschien was dat omdat er live muziek was. Fabiënne had een mooi tafeltje op het strand geregeld. Uit eten met je voeten in het zand onder wuivende palmen en met Caribische live muziek klinkt als muziek in de oren! En dan ook nog met uitzicht op de leukste en aardigste barvrouw van Zanzibar[e-1f609]

Na afloop hebben we nog aan de bar gezeten, waardoor we tussendoor nog met Fabiënne konden kletsen. Met uitzicht op ‘Tygo’. De terloopse melding van Fabiënne dat Tygo er ook weer was, bracht me op de gedachte dat het een jongen uit Goes was. Maar het bleek Tygo Gernandt te zijn, een acteur. Ik heb me, als groot fan van Flikken Maastricht, nog net in kunnen houden te vragen wat hij met Floris Wolfs en Eva van Dongen heeft gedaan.

Vandaag waren er verder geen bekende Nederlanders. Wel een fantastische muzikant voor de live muziek. Wat maakte hij er een feestje van!

Het was genieten: muziek en eten en drinken op het strand.