Een mooi slangenleren ‘handtasje’ in het bos

Vrijdag 26 april

Na het ontbijt gingen we naar Park d’ Anja, een natuurreservaat op 10 minuten rijden. Ter plaatse besloten we niet de wandeling van 1,5 uur (blauwe route) te doen, maar de zwarten van 4 uur. Het is een prachtig bos en al gauw kwamen we de eerste kameleons tegen. Sommige verstopt door hun kleuren, maar ook fel groene. Leuke beesten! Ze kunnen hun ogen alle kanten op draaien zonder hun kop te bewegen. Zou ik ook wel willen kunnen, lijkt me reuze handig als je juf bent :) Kort daarna werden we omringd door tientallen ringstaartmaki’s. Die hadden we nog niet eerder gezien. Ze zijn erg leuk en hebben mooie, lange staarten. Ze springen van boom naar boom en gaan heel dicht bij elkaar zitten omdat ze van warmte houden. We klommen op een rots om dichter bij te kunnen komen. Ze zijn niet bang, negeren ons of ze kijken nieuwsgierig naar de mensen.
Na weer veel te veel foto’s te hebben gemaakt, liepen we verder. Het bos kreeg steeds meer rotsen en we klauterden omhoog. Op sommige plekken klommen we in kleine grotten, soms moesten we op handen en voeten of knieën om ons hoofd niet te stoten. Niet geschikt voor mensen met claustrofobie. En ook niet geschikt voor brede mensen, de kloven waren best smal. We stopten bij uitzichtpunten waar we op het dal met de rijstvelden neer keken. Mensen leken mieren die druk aan het werk waren met het oogsten van de rijst. We klommen nog verder en na het tweede uitzichtpunt daalden we weer af. Ook weer over de rotsen. En zo naderden we weer het bos. We hadden een gids bij ons en 2 mensen die goed dieren konden spotten. Niet te geloven dat ze een flinke boa misten! Gelukkig hadden we Fabiënne bij ons die dol is op mooie tassen (en die op zaterdagen in een tassenwinkel werkt). Ik geloof dat ze dacht dat er wel een heel mooi slangenleren handtasje op de rots lag. In ieder geval zag zij de boa wel liggen. Wat een prachtig beest! Hij lag er heel stil, maar kwam toch in beweging. Langzaam en sierlijk ‘klom’ hij verder de rots op, de omgeving verkennend met zijn steeds uitstekende tong. In zijn lijf zat zijn prooi, die met peristaltische bewegingen steeds een stukje verder kwam. De gids vertelde dat deze slangen overdag onder de rotsen verstopt liggen. Ze slapen en gaan ‘s nachts op pad. Deze had vast honger waardoor hij zo actief was.
Na een uurtje of 4 waren we weer bij de auto en gingen we terug naar onze lodge. Ook geen straf, want zo konden we de hele middag in de tuin en aan het zwembad genieten van het adembenemende uitzicht. Op de rots bij het hotel is het uitzicht het mooist. Fabiënne en ik zaten er een poosje en keken naar de mensen die op het land werkten, rijst oogstten, balen op hun hoofd droegen of het vee bij elkaar hielden.
‘s Avonds speelden we rummikub bij de bar, waar af en toe het licht uitviel. En nee, ik heb toen niet stiekem vals gespeeld omdat niemand het kon zien in het donker.
Na het eten was het bedtijd, we gaan maar eens met het raam open slapen, het was afgelopen nacht best warm. Op dit moment is er wat onweer en regent het. Morgen gaan we op weg naar Isalo. Welterusten allemaal!