Blote voeten

Woensdag 1 mei

Bij het wakker worden voelde ik me al een heel stuk beter en bij het ontbijt lukte het me zowaar om wat te eten.
Vandaag is het mijn beurt om de omgeving te verkennen, wat de rest natuurlijk gisteren al heeft gedaan.
We hebben dit keer een huisje voor 4 personen, eigenlijk zelfs 5. Het staat in een natuurgebied, direct aan/op het strand. Dit is een van de weinige natuurgebieden die nog over zijn van de oorspronkelijke vegetatie langs de kust in het zuidwesten van het eiland. We hebben een strand, zee én een mangrovegebied tussen de kustlijn en de zee, als het eb is.
JW en ik maakten vanmorgen een heerlijke strandwandeling en omdat het eb was, kon dat aan de ‘zeekant’ heen en terug aan de andere kant van de mangroven. Lekker met de blote voeten door het zand en ze -warme- zee.
En blote voeten, dat is waar we de komende dagen op lopen. Ons huis, en de rest van de huisjes- staan op het zand. Alle paden hier zijn van zacht zand. En je loopt zo het strand op. Onze slippers of sneakers blijven ingepakt!
Op de eerste verdieping van ons huis kun je onder de klamboe slapen, heb je uitzicht op zee, waar rond de middag de -zeer primitieve- vissersbootjes terugkeren naar het strand. En als je daar boven in ons huisje gaat zitten, er is een loungeset en er hangt een hangmat, zit je heerlijk in de schaduw met een fijn briesje. Het leven kan slechter. Met het geluid van kwetterende vogels en een wuivende palm, kunnen we hier prima bijkomen van alle indrukken die we de laatste 2 weken hebben opgedaan.

Na de wandeling hebben we dus lekker gerelaxt in de hangmat of op de loungebank met uitzicht. Dat was het doel van vandaag en het lijkt goed te lukken. De lunch (alleen een voorgerecht vond ik wel genoeg- ze stouwen je hier vol met lekker eten) hadden we aan een tafeltje aan de kant van de zee. Nu het vloed werd, zagen we hoe de bomen in het zeewater kwamen te staan.
We hadden ook de grootste lol. Manouk kon uitrekenen hoeveel kamelen je waard bent. Voor iedereen die het wil weten: ik ben er nog 52 waard. Maar daar hebben we hier niks aan, want er zijn geen kamelen. Er valt dus niks te ruilen.
Na de lunch heb ik nog een stuk over het strand gewandeld en ik kan je zeggen dat je van die 52 kamelen er gerust 10 bij op kunt tellen, haha! Geen idee waar al die mannetjes opeens vandaag kwamen. Ze deden trouwens niets kwaads en wilden ook niks aan me verkopen. Het enige wat ze deden was me een goede dag wensen en een paar meter voor of achter me lopen. Misschien zochten ze JW om me te ruilen voor kamelen. Of zebu’s ;)

Na mijn strandwandeling ben ik met JW in zee gaan zwemmen. Het was inmiddels vloed en dan kun je prima zwemmen in het kanaal van Mozambique. Het is een heel stuk zwemmen, maar als je alsmaar rechtdoor zou zwemmen, kom je na 1000 km vanzelf in Mozambique aan. Dat brengt me op een ander onderwerp. Madagaskar is vorige week ‘ontsnapt’ aan de orkaan Kenneth die alleen in het uiterste noorden van het eiland te merken was en daarna naar Mozambique is geraasd. Het eiland is zo groot, dat wij er niks van hebben gemerkt. Orkanen zijn hier vrij normaal, alleen is de kans op een orkaan erg klein na half april. Orkaan Kenneth is dus een achteraankomelingetje, met enorme gevolgen voor Mozambique en wat kleinere gevolgen voor het uiterste noorden van Madagaskar. En het uiterste noorden is hier best ver vandaan.

In de namiddag zaten we nog na te genieten bij het zwembad. De temperatuur is hier perfect. Niet te warm met 32 graden en geen wolkje aan de hemel. Ik zal wat van dit weer mee smokkelen naar Nederland.

De zon zien we hier trouwens niet in de zee zakken. De mangroven staan voor de ondergaande zon. Wel lijkt de horizon in brand te staan. De lucht boven de zee verandert in een kleurenpalet met oranje en geel. Dus voor ons ook prima.
En zo kwam er bijna weer een eind aan deze dag op Madagaskar.

Het is hier bijna 9 uur en we horen alleen het geluid van vele nachtdieren. Het vakantiepark is nagenoeg leeg. Behalve wij zit er nog 1 man en verder niemand en is het pikkedonker om ons heen.
Welterusten allemaal!