Sirenes in de jungle

Zaterdag 20 april

Om 7:00 ging de wekker af en een kwartier later zaten we al aan de ontbijttafel. Want deze ochtend gingen we naar een regenwoud om beestjes te zoeken. Dit keer ging het om beestjes die alleen op Madagaskar voorkomen en nergens anders ter wereld. Onder begeleiding van een gids gingen we op pad. Of beter: van het pad af op momenten dat hij iets hoorde dat we niet vanaf het pad konden spotten. Lekker de jungle in. We hadden geluk! Al snel zagen we de bruine bamboelemuren, wat vrij zeldzaam blijkt te zijn. Kleine koala-achtige beestjes die er erg schattig uitzien. Even later hoorden we het gegil van de indri, ook een soort lemuur, een groot dier. Hij lijkt op een kruising tussen een grote aap, een wasbeer en een koala.
Op een gegeven moment stonden we zo’n beetje onder een familie indri’s. We wilden hun geroep graag van dichtbij horen. En niet alleen wij wilden dat, ook andere toeristen. Maar die gaven het sneller op dan wij. Zij gingen weg en toen gebeurde het: de sirenes gingen aan. Zo leek het wel. Wat een herrie maken die beesten! Hun geroep is tot 4 km verderop te horen. En wij stonden er nu pal onder. Ze nemen een flinke teug lucht en gaan dan hard gillen. Met z’n allen. En na ongeveer 2 minuten stopt het, want dan zijn ze moe en moeten ze uitrusten.
Hierna zagen we nog meer soorten lemuren, verschillende vogels, een wandelende tak en een gekko in camouflagekleuren. Die indri’s zijn trouwens heel makkelijk voor de gek te houden. Ze waren best stil en wilden niet gaan gillen. Ik had eerder die ochtend het geluid van de gillende familie indra opgenomen en speelde het af bij een andere familie (was een tip van de gids), die blijkbaar dacht dat er een vreemde familie indra in hun territorium zat. Daarop begonnen ze te gillen om hun territorium af te bakenen. De sirene ging dus weer aan. Plannetje gelukt! Wat ook een paar andere toeristen die daar stonden, wel konden waarderen.

We zijn geen schorpioenen tegen gekomen, maar wel een kruid dat je op je wond kunt smeren als je wordt gebeten door zo’n dier. De gids vertelde trouwens dat je niet dood gaat aan het gif van zo’n beest. Alleen aan de mogelijke complicaties. De beet zelf doet alleen maar vreselijk veel pijn. Een hele geruststelling! En toch blijf ik heel blij dat we hem niet zijn tegengekomen. Wel zagen we een ‘forestcrab’, een soort boskrab. Maar die bleef stil zitten.

In het begin van de middag zat deze trip erop. Dus terug naar ons huisje. Hobbeldebobbel in onze 4x4 over de zand- en keienweg. Waar locals op hun blote voeten lopen. Ongelooflijk! De mensen hier wonen voornamelijk in houten hutjes waar de kippen vrij op straat lopen. De kinderen lijken nog nooit een douche of bad te hebben gezien, en hun kleren zijn vast ook nog nooit gewassen. Water halen deze mensen uit het riviertje, met 10 liter tegelijk. Gedragen op hun hoofd of schouder. Hoe groot is het contrast dat we vandaag zagen op het ‘resort’ waar we zitten met een bruiloftsfeest met 200 Malagese gasten in de mooiste feestkleding en een stuk of 10 bruidsmeisjes in prinsessenjurken en bruidsjonkertjes.

Na onze wandeling hadden we een paar uur vrije tijd. ‘s Middags gingen we naar het lemureneiland, dat hier vlakbij is. Maar wel op een half uur rijden door de staat van de wegen.
We wilden eerst naar de krokodillen, die hier niet van origine zijn, maar daar was het te druk en zouden we te lang op een gids moeten wachten. Na even wachten en wat foto’s te hebben gemaakt van de bloeiende kerstster, maar dan in een hele grote en hoge vorm, besloten we niet langer te blijven wachten op ons beurt. Er waren nog wat meer wachtenden voor ons. Dus gingen we toch maar eerst naar het lemureneiland, dat je per kano kan bereiken. JW en ik vonden het er een beetje dubbel: de lemuren leven wel in het ‘wild’, maar zijn veel te tam voor ‘wild’. Wat Manouk en Fabiënne juist heel leuk vonden. De verschillende soorten lemuren zijn niet bang voor mensen en eten banaan uit je hand, komen op je schouder of hoofd zitten als ze denken dat er wat lekkers te halen valt.
Zo konden we ze wel van heel dichtbij zien, voelen en ruiken. En ze waren toch wel erg schattig, zacht en lief. Geen scherpe nagels in je lijf of zonnebrillen die gejat werden, zoals apen doen. Ze waren zo dichtbij en leuk! En fotogeniek. Dus een geslaagd tripje. En de gids vroeg ons of we ooit eerder een bamboelemuur hadden gezien. Ja dus. Vanmorgen, maar liefst 2x. Volgens mij geloofde die gids daar helemaal niks van. Hij vertelde nl. dat die heel zelden te zien zijn. Ik geloof dat we echt veel geluk hebben gehad deze ochtend.

De krokodillen hebben we maar gelaten voor wat ze waren. Hobbeldebobbel weer terug naar het huisje, waar we nog even konden meegenieten van de bruiloft. Toch ook wel bijzonder. Net als de lemuren die we vandaag hebben gezien.