Out of Africa

Out of Africa

Je zou me eens moeten zien zitten. Alsof ik meespeel in een film. Prachtig uitzicht op het reservaat waar vele soorten dieren wonen. Ik zie vanaf de veranda van ons huisje zebra’s en gnoes grazen en een heerlijk briesje waait door mijn haar. Vogels kwetteren boven mijn hoofd in de boom die me voorziet van schaduw in de hete middagzon. Het leven is hier perfect. Dit moment ga ik zo lang mogelijk vasthouden. Net als vele momenten die we al hebben gehad tijdens ons nog maar korte verblijf in Zuid-Afrika.

Even terug naar het begin van onze reis, nog maar 2 dagen geleden.
Na een prima vlucht met de KLM landden we om 21:15 op Johannesburg. Niet op de stad zelf gelukkig, maar op het vliegveld. Niks gemerkt van mijn vliegangst, die lijkt met de noorderzon vertrokken, want we hadden af en toe wel wat turbulentie. Ik begin het eindelijk te leren: geen bibbers in het vliegtuig!

Eenmaal met de beide benen op de grond, stond de chauffeur van de lodge op ons te wachten. Na een heerlijke nachtrust en dito ontbijt, gingen we de terug naar het vliegveld. Nee, we waren niks kwijt of vergeten, we gingen onze huurauto ophalen.
Dat ging lekker vlot totdat we onze auto niet open kregen. Raar, we moesten toch echt op plek K15 zijn. Even later kwam er een ander stel, óók voor auto K15. Hun sleutel paste wel. Wij wilden terug naar de balie, maar een behulpzame werknemer dacht er anders over. Met onze sleutel ging hij op zoek naar de juiste auto. Maar er staan daar zeker 1000 auto’s!!!! Gelukkig vond hij hem een blok verder. Nu dus écht op naar Kololo.

Eigenlijk wilden we eerst naar het apartheidsmuseum. Maar omdat dat museum aan de andere kant van Johannesburg ligt en het links rijden nog wennen was, hebben we al snel onze plannen omgegooid.
Al snel besloten we niet lángs, maar dóór Pretoria te rijden. In boekjes staat dat Pretoria in de maand oktober een paars gekleurde stad is, omdat de jacarandabomen in volle bloei staan. En er staan heel wat van dat soort bomen in Pretoria, hebben we gezien. Heel bijzonder, hele straten kleuren paars. Het zijn vrij grote bomen met alleen maar paarse bloemen, geen bladeren. Je zou bijna denken dat het straatbeeld gefotoshopt is. We hebben er ook nog wat gelopen en gebouwen gezien. Na een drinkstop vervolgden we onze reis naar ons resort even voorbij Vaalwater.

De wegen zijn hier prima, politie zie je overal staan en controleren. Behalve op de plekken waar je ze zou verwachten. Zo was er geen politie te vinden op het stuk weg waar een bord stond met de tekst ‘De komende 5 km niet stoppen of uitstappen wegens gevaar voor criminaliteit’. Oké, hebben we ook niet gedaan. Maar in die 5 km stonden er heel wat auto’s stil langs de kant van de (snel)weg en geen politie te zien!
En ook kwamen we de resten van 4 auto’s en 2 vrachtwagens tegen, die een paar uur daarvoor bij een groot ongeval betrokken waren. Staan daar werkmannen de boel op te ruimen en het wegdek schoon te vegen (lees: snelweg!), staat er nergens een waarschuwing dat we langzamer moeten rijden. Ook niet in het Zuid-Afrikaans: verminder spoed. Gelukkig zagen we aan al die auto’s dat er vast iets aan de hand was waardoor we onze ‘spoed’ verminderden. Best bijzonder, deze mensen liepen gevaar op deze manier.
Ook rijden auto’s hier met laadbakken vol spullen. Onafgedekt waarbij hun lading bij aankomst iets minder weegt dan bij het inladen. Hoe zou dat toch komen?

Afijn, we zijn na een mooie rit veilig aangekomen bij de poort naar ‘the middle of nowhere’. Nu kwam de volgende uitdaging: 28 km op weg naar Kololo game reserve, onze verblijfplaats voor 2 nachten, over een zandweg met kuilen.
Ook erg leuk en avontuurlijk. Met een grote oranje stofwolk achter onze auto, zagen we al snel zebra’s, gnoes, impala’s en poemba’s (wrattenzwijntjes). Onze privésafari!

Wat is ons huisje in het Kololo game reserve mooi gelegen! We hebben uitzicht op het reservaat waar o.a. de big 5 loopt. Er zit wel een hek tussen, dus we kunnen met een gerust hart slapen. Binnen de hekken loopt er ook wild, want ook wij zitten in een wildpark. Al snel zagen we vanaf onze veranda impala’s en gnoes grazen. En de impala’s lopen heel brutaal tot aan het huisje. Wel erg leuk natuurlijk!
Verder is het hier erg luxe en zijn de mensen hier heel vriendelijk. En stel dát er toch een heel gevaarlijk beest rond het huisje loopt, kunnen we altijd hulptroepen inschakelen met onze portofoon, roeptoeter en andere dingen die we bij ons verblijf kregen.

We zijn gisteren dus aangekomen op Kololo. ‘s Middags zijn we rond 5 uur gaan mountainbiken. Binnen het reservaat met ongevaarlijke dieren. Al fietsend kwamen we allerlei soorten wild tegen: impala’s, gnoes, wrattenzwijntjes, soort jakhalzen, enz. Heel bijzonder om daar tussen te fietsen! De giraf heeft zich helaas niet laten zien, die bleek iets verderop te zitten.
Even voor zonsondergang kwamen we weer terug.

Na het heerlijke diner zijn we snel gaan slapen, want vandaag ging de wekker al om 5:15! Onze eerste jeepsafari in Welgevonden. Om 5:30 zaten we aan een licht ontbijt en een kop thee of koffie. Een half uurtje later klommen we in onze jeep en gingen we met nog 2 andere stellen en gids op pad. Een warme deken over ons heen en gáán!
Wat is Afrika toch mooi! We hebben weer veel mooie dieren gezien: koedoes, gnoes, neushoorns, spelende olifanten, een nijlpaard, wrattenzwijntjes, overstekende zebra’s, een waterbok, mooie vogels, patrijzen, en nog meer. Helaas geen leeuw, we hebben alleen zijn -verse- pootafdrukken gezien.
Bij de olifanten was het wel even spannend. We stonden stil met de jeep en een groep olifanten stak over. Geen probleem en erg mooi om ook het kalfje te zien. Al spelend en rennend staken ze over. Maar de laatste olifant werd opeens boos en kwam op onze auto af lopen, briesend en flink met zijn oren klapperend. Nou, dan vergeet je op dat moment foto’s te maken hoor! Het had achteraf een spannend filmpje kunnen zijn, maar niemand in onze jeep dacht daar op dat moment aan. Gelukkig startte de motor van de jeep snel en gingen we vol gas achteruit. Ik besefte wel dat die olifant waarschijnlijk sneller kon lopen dan wij achteruit konden rijden. Maar dat we weg gingen, was voor de olifant al genoeg. Mijn hart klopte even een stuk sneller! En dat kwam niet doordat JW naast me zat