Gesloten gordijnen

Donderdag 18 okt

Ondanks dat het gisteren een intensieve dag is geweest, liep om 4:55 uur de wekker af. Natuurlijk weer voor een nieuwe gamedrive, in Thorntbush. En hoewel we de hoop op het luipaard al hebben opgegeven, zou het toch best leuk zijn als mr. of mrs. Leopard zich vandaag liet zien.
Omdat het gisteren koud was, het afgelopen nacht heeft geonweerd en geregend en ons huisje niet bepaald warm was, kleedden we ons vanmorgen dik aan en zochten we weer een plekje hoog in de jeep. We maakten deze gamedrive met een vader, moeder en dochter uit Zwitserland. Al snel zat iedereen lekker in de dekens gewikkeld, op naar de wilde dieren! Omdat het geregend heeft, was het wat moeilijker om dieren te vinden. Het bleef lang bij een kudu. Waren we daar zo vroeg voor opgestaan? We worden al een beetje verwend, we willen méér! En dat kregen we ook. We konden heel dicht bij olifanten komen. Ja, die hooligans van de bush. We stonden op een gegeven moment naast een olifant. Ze waren allemaal de bomen aan het slopen, op zoek naar lekkere wortels. Je hoorde het kauwen en fijnmalen van hun takken. Wat moeten ze grote kiezen hebben! Met hun slurven zochten ze de lekkerste delen van de bomen en met hun enorme poten groeven ze stukken wortel uit. Toen een olifant er genoeg van had, kwam hij rakelings langs onze jeep lopen. Heel relaxed. Veel relaxter dan ik me op zo’n moment voel, hoewel ik best wel zie dat hij geen kwaad ziet in ons.
We zijn nog verder gaan zoeken en zagen sporen van neushoorns. Maar die lieten zich niet zien deze ochtend. We zagen nog wel een schildpad. Die was helemaal in zijn huisje gekropen vanwege de kou. Ook de dikdiks (ze heten hier anders, maar ik ken ze als dikdik) hadden een bad hairday vandaag. Door de kou stonden hun haren overeind. Ach, ik heb ook weleens last van een bad hairday, ook vandaag, zo met die wind.
Ik zag ook een witte schildpad. De ranger stopte en ik dacht dat ik de albinoschildpad had ontdekt! Onze ranger stapte uit -en wat nou als mr. Leopard om de hoek lag?- en pakte het schild op. Het schild dus. Alleen maar een schild. Het wás een schildpad. De pad is weg en het schild blijft over. En de kleur gaat er vanaf, waardoor het witte schild als een skelet overblijft. Weer wat geleerd en die krantenkoppen dat er een albinoschildpad is gesignaleerd in Zuid-Afrika blijven achterwege. Jullie zullen het moeten doen met het andere nieuws in de krant.
We hebben nog wel een nijlpaard gespot. Deze lag nog te slapen. Tja, het was ook voor hem nog vroeg. Leuk om te weten: een nijlpaard slaapt onder water. En hij komt in zijn slaap af en toe wat lucht happen.
Rond een uur of 8 waren we weer terug bij de lodge. Tijd voor het echte ontbijt!
Na het ontbijt zijn we naar Graskop vertrokken, via de Panoramaroute. Nee, heren onder ons, dat is geen route met half blote dames aan kant van de weg!
Het is gewoon een mooie route door de bergen. Stop 1: de drie Rondavels. Rondavels zijn kleine ronde huisjes. Deze drie bergen lijken daar wel op. Het uitzicht is mooi, ondanks de zware bewolking die er achter hangt. Waar we wel een beetje aan moesten wennen, waren de bussen vol toeristen. We maakten even verderop op een minder bekende plek een kleine stop, het uitzicht was hier ook mooi, maar hier zag je maar 2 van de 3 ‘rondavels’.
Stop 2: Bouke’s Lucky Potholes. Dit is echt mooi! 2 rivieren en eeuwen oude uitgesleten ‘ravijnen’. Of bergen die heel steil zijn. De zon kwam wat door en we zijn er best even geweest. Ook hier was het druk, maar dat heb je rond de Panoramaroute.
Op naar stop 3: God’s Window. Hier heb je ook een prachtig uitzicht, hoog in de bergen. Maar God had zijn gordijnen dicht gedaan geloof ik. We reden een dikke mist in en hadden niet eens uitzicht op de weg, laat staan over het dal!
Dus omgekeerd en op naar watervallen. Maar het is vreselijk droog de laatste tijd, we zagen een ministroompje water lopen in de rivier. Zo wordt de watervak niet echt spectaculair!
Ook weer omgedraaid en op naar het hotel. Hier waren de gordijnen wel open. Maar de verwarming dicht. Iedereen liep hier met zijn jas aan! Het is te koud voor de tijd van het jaar. Er zat dus maar 1 ding op: onze gordijnen sloten al om 21:00 na het diner! En onze ogen ook, want we waren al úren op vandaag!