Crossen!

Donderdag 3 maart

Op het verlanglijstje van Fabiënne stond buggyrijden. Dat kwam goed uit, want Jan Willem vindt dat ook leuk. Lekker hard rijden en stof en zand van in je oren tot in je bilspleet. Je moet het maar leuk vinden. Het grappige is dat Fabiënne van mening is dat JW als een toerist rijdt en veel meer moet ‘gassen’ in het verkeer van Curaçao. Dat hier andere verkeersregels gelden dan in Nederland, is ons inmiddels wel duidelijk. Rechts inhalen? Geen probleem! Je auto valt bijna uit elkaar, maar rijdt -meestal- nog? Geen probleem! Zo heeft Fabiënne een stokoude golf die wat bumpers mist en waarvan de toeter het ook al een eeuwigheid niet meer doet. Haar rechter licht doet het, links brandt maar half. Zo is het leven op Curaçao; daar moet je je niet druk over maken. Dat doet de politie ook niet.

Maar ik dwaal nu af, het gaat om buggyrijden, waar ik zelf niks over kan vertellen. Daarom mag JW nu ‘aan het werk’:

Fabiënne en ik wilden buggyrijden, dus op naar een verhuurbedrijf. Bijna alle buggy’s stonden in de garage voor reparatie en er was maar 1 buggy beschikbaar. 1 is genoeg en dus was het snel geregeld. Oh ja, rijbewijs en 21 jaar of ouder, dat zijn de regels. Maar regels en Curaçao gaan niet samen. Gelukkig voor Fabiënne, want anders had ze 2 jaar moeten wachten om zelf te mogen crossen. Fabienne had zich verslapen maar was net op tijd. Om 9:30 uur zaten we in de buggy en op naar gas geven in die kar! Maar eerst wat basishandelingen uitvoeren. Starten? Eerst accu aansluiten, versnelling in drive en dan sleutel draaien. Er brandden allerlei lampjes, maar dat zal wel zo horen, dachten we en we reden naar het oosten van het eiland.Daar mochten we lekker crossen op een privéterrein. We bezochten een struisvogelfarm maar struisvogels hebben we niet gezien[e-1f600]. Ook stopten we nog bij een grot en keken we naar de ruige kust. Toen mochtFabiënne achter het stuur, zij rijdt al paar maanden op Curaçao en dat was duidelijk te merken: vol gas en driftend door de bochten scheurden we terug. Onder het stof maar met een brede glimlach stapten we aan het eind van de 3 uur durende trip weer uit, wat was dit gaaf!

Ik had intussen een minder stoffige, maar ook leuke activiteit. Ik had met een vriendin, die hier woont, afgesproken. Ze liet me wat leuke plekken op het eiland zien om daarna naar Kokomo Beach te rijden om daar te lunchen en bij te praten. Onderweg maakten we nog een stop bij een meer met veel flamingo’s. Bij Kokomo Beach hadden we een tafel aan de rand met zeezicht. Er zijn slechtere plekken voor een lunch. Terwijl we daar zaten, kwamen er nog wat leguanen langs.

Na afloop reden we terug naar haar huis op Blue Bay, waar Jan Willem en Fabiënne mij ophaalden om naar het strand van Blue Bay te gaan. Daar hebben we gezwommen en gesnorkeld. En gewoon even van het strand genoten.

Rond een uur of 5 moesten we weer terug naar huis, omdat Fabiënne om 7 uur een tafel in Fort Nassau had besproken. In 1797 is Fort Nassau gebouwd met als doel het eiland te beschermen tegen vijanden. Het ligt hoog, 68 m boven het Schottegat, de haven van Willemstad en heeft de status van een rijksmonument. Tegenwoordig is het Fort een prachtig gelegen restaurant, waar je blijkbaar heerlijk kunt eten.

Nadat we Fabiënne bij haar huis hadden afgezet en zelf thuis kwamen, bleek dat Fabiënne de tafel niet om 7 uur, maar om half 7 te hebben gereserveerd. Dat werd háásten!

Een keer uit eten bij Fort Nassau kan ik iedereen aanraden. Het is wel even wat anders dan een hapje eten in een strandrestaurant, hoewel de prijs niet veel verschilt. Op Curaçao kun je sowieso beter uit eten dan zelf koken, gezien de prijzen in de supermarkt ongelooflijk hoog zijn.

Uit eten in Fort Nassau is naast lekker eten ook een beleving, door de manier waarop het -hier uitsluitend Antilliaanse- personeel werkt. Ik had die avond het gevoel dat we lid waren van de koninklijke familie, zo chique werden we benaderd. Maar toch ook met een dosis humor en gastvrijheid erbij.

Na het eten hebben we Fabiënne weer thuis afgezet en zaten wij nog even op de veranda voordat we naar bed gingen.