Heuveltje op en heuveltje af

Zondag 15 oktober

Wat zullen we vandaag gaan doen? Wie ons een beetje kent, weet dat we meestal een planning hebben, maar dat we daar nog vaker van afwijken. Zo ook vandaag. Op mijn ‘lijstje’ stond de hop-on-hop-off-bus en jog wat bezienswaardigheden. Maar gisteren hebben we op de fiets al zóveel gezien én gemerkt dat een aantal bezienswaardigheden ook prima te bekijken waren zonder door de poortjes te gaan en een vette entree te betalen.

Jan Willem wilde graag naar de wisseling van de wacht bij het parlementsgebouw om 11:00 en ik wilde graag naar de lokale markt met groente, fruit en vlees.

De markt is er niet op zondag, dus de keuze was al snel gemaakt.

We verlieten om 10:15 na een heerlijk ontbijt ons hotel, voorzien van 2 flesjes water, een zwembroek en bananen voor onderweg. Je kunt met de bus naar het Syntagmaplein, waar het parlementsgebouw is, maar te voet vonden we toch leuker. Struinend door de straten van Athene met een stop bij een kerkdienst waren we op tijd voor de wisseling van de wacht. Op zondagochtend om 11:00 is de meest speciale waarvoor iedere jonge ‘wachter’ en een fanfare met trompetten en zonder trommels, worden opgetrommeld.

We waren daar samen met nog een mannetje of duizend. Rijendik stonden mensen te wachten om een glimp op te vangen van de wisseling van de wacht. Desondanks konden we het wel een beetje zien. Ik vond het feit dat al die toeristen hier op af kwamen en klaar stonden met hun camera’s al grappig. Misschien vonden ze dat ook van mij, want ik deed natuurlijk net zo hard mee aan deze gekte.

Na de wisseling van de wacht wandelden we verder naar het plein bij Monastiráki, waar een metrostation richting de havens is. We hadden nl. het plan opgevat naar de havens en de zee te gaan. Want Athene is veel meer dan alleen de leuke binnenstad. Vandaar dus die zwembroek in de rugzak van JW. Hij wilde graag zwemmen in de zee.

Het metrosysteem van Athene is overzichtelijk en na een minuut of 10 stapten we weer uit, liepen we door het park en kwamen aan bij de zee. Heerlijk mer deze temperaturen! We hebben wel 3 havens lang langs het water gelopen. En geloof me, dat is best een eind! De kust bestaat vooral uit baaien met havens, waarbij de enorme miljoenenjachten worden afgewisseld door aftandse vissersbootjes waarmee ik voor geen goud de zee op zou gaan. Tussendoor belandden we op een strandje, of iets wat daarvoor door zou moeten gaan. Het was een strookje kunstgras en stenen, waar de plaatselijke bevolking op handdoekjes zat. En wij mengden ons tussen die plaatselijke bevolking. Terwijl ik heerlijk van de zon zat te genieten, trotseerde Jan Willem als een ware Poseidon (god van de zee) de zee. Ik keek liever toe als een Amphitrite (de vrouw van) op het droge.

Na een half uur gingen we weer verder. Onderweg kochten we 2 pitabroodjes gevuld met gyros en friet en we wandelden tot we bij de nóg grotere boten dan de luxe jachten aankwamen: hier lagen de cruiseschepen en de veerboten naar de eilanden.

Intussen hadden we na een uurtje of 3 wel genoeg gezien van een stukje van de lange kuststrook van Athene en zochten we weer een metrostation op en stapten nu op een ander station uit, zodat we door het park bij de Akropolis konden wandelen. Ik wilde de gevangenis van Socrates graag nog een bezoekje brengen, een kleine beklimming van de heuvel. Eenmaal daar aangekomen, viel dat best tegen. Die arme man zat in een soort grot opgesloten en zoveel was er niet te zien. Maar je kon nog wel verder naar boven wandelen/klimmen naar een monument. Dan maar deze beklimming, wat beter beviel. Niet zozeer vanwege het monument, maar wel door het uitzicht over Athene en over de Akropolis. Wauw! Vanaf hier zie je zelfs zee!

Na deze leuke beklimming daalden we weer af en vervolgden we onze weg naar het hotel om in onze kamer de dorst te lessen. Het water wat we bij ons hadden, was al op en hoewel we onderweg ieder nog een halve liter fris hadden gedronken, hadden we wel weer vocht nodig.

We hielden een korte pauze op de hotelkamer, waarin we wat dronken, om vervolgens weer terug te wandelen naar het park en de heuvel weer te gaan beklimmen. Dit keer omdat ik graag de zonsondergang wilde zien en de verlichte Akropolis op de foto wilde zetten. JW sputterde wat tegen, maar ging uiteindelijk toch met me mee. We kochten onderweg een ijskoffie die we meenamen over de gezellige promenade op weg naar de heuvel. JW kreeg geen spijt dat hij mee was gegaan. De wolkenloze lucht kleurde oranje en de zon zakte achter de bergen. Athene werd een donkere stad met miljoenen lichtjes. Prachtig! En ook de Akropolis was heel mooi verlicht. Vanaf ons hotel zie je hem ook, maar van de andere kant. Hier is het mooier, omdat je ook de andere overblijfselen ziet.

Toen het donkerder werd en we niet veel pad meer konden zien, daalden we weer af. Weer terug naar het hotel, waar we na 17 km in de benen relaxten voordat we gingen eten. Dit keer hadden we een tafel gereserveerd op het dakterras van ons hotel. We hadden een heel mooi plekje met uitzicht over de stad en op de Akropolis. Het eten was heerlijk, voor ons werd in de verte vuurwerk afgestoken en naast ons omlaag kijken was niet voor watjes. Je zou er hoogtevrees van krijgen om op de 10de verdieping alleen naast een glazen wandje te zitten.

Na een salade (ik) en kip (JW) daalde we voor de zoveelste keer vandaag af. Dit keer met de lift tot de 6de verdieping: onze hotelkamer. Waar we voor morgen alvast kaartjes reserveerden voor iets wat we nog niet gedaan hebben: een bezoek aan de Akropolis! Voor wie dacht dat we het zouden gaan missen: morgen de kers op de taart!

Welterusten!