Niet lezen als je geen sterke maag hebt

Zondag 5 mei

Terwijl in Nederland het bevrijdingsfeest is losgebarsten, hadden wij onze laatste vakantiedag op Madagaskar.
We werden gewekt door de vrolijke geluiden van een kerkdienst ergens om de hoek. Zo, die hebben ook hun feestje zo te horen. En dat feestje was nog steeds aan de gang om 3 uur ‘s middags. En wij waren echt niet pas om 12 uur wakker geworden hoor! (Voor als je het wil weten: het was iets voor 8 uur).

Na het ontbijt wachtte onze gids Adafi ons op om een stuk van de stad te laten zien. Eerst reden we langs het koninklijk paleis naar het hoger gelegen deel van de stad, waar we werden getrakteerd op een mooi uitzicht over de stad. De stad wordt omringd door bergen en ligt op ongeveer 1400 meter hoogte. Daarom is het hier een stuk ‘frisser’ met 24 graden. Je zag de bevolking met jassen, soms zelfs dikke winterjassen lopen. En wij, die gekke ‘vaza’, wandelden rond in een korte broek en T-shirtje.
De kippen liepen op straat, talloze verkopers van magneetjes, tafelkleden, sleutelhangers en weet ik veel wat voor zooi, wisten ons al gauw te vinden. Tandenloze mannen zaten op een terras wat te drinken tussen kippen of speelden domino voor geld, gewoon op straat. Een halve meter verderop zat een vrouw aan haar zwarte voetzolen te plukken.
We reden langs druk bezochte kerken, waar de rijkere mensen kwamen. Dat zagen we aan de geparkeerde auto’s, die waren echt luxe. En aan hun mooie maatpakken en avondjurken.

Na de citytour met de auto parkeerden we bij ons hotel, deden sieraden af en gingen te voet verder.
Sieraden af? Ja, Antananarivo is een grote stad en zoals in elke grote stad het geval is, lopen er hier ook criminelen en zakkenrollers rond. En onze gids is gewoon zuinig op ons.

Eerst gingen op weg naar een van de weinige brandweerkazernes die dit land rijk is. Daar kreeg JW een uitgebreide rondleiding van de brandweermannen in allerlei rangen: sergeant, korporaal, enz. Een beetje zoals bij ons in het leger. Salueren voor de baas hoort daar ook bij. De brandweerauto’s zijn afgedankte auto’s uit Frankrijk. De aanrijtijd nemen ze niet zo nauw; ze zijn altijd te laat. En dat is ook wat de bevolking vindt. Zelf zeggen ze dat er heel veel verkeer is waardoor het wat ‘langer’ kan duren. Een brandweerpost wordt bemand met 25 man. Wij waren op de hoofdpost, er zijn nog 2 kleine posten van 10 mensen. Dus 45 brandweermannen voor 2 miljoen inwoners die in huizen wonen waar de elektriciteit niet echt oké is. De meldkamer bestaat uit een simpel kantoor met een persoon die op het bureau een schriftje heeft liggen voor de administratie, een liniaal en 4 gsm’s. Hoe kan dit ooit werken als er brand is???? Als er ergens brand is, zet de brandweer ter plaatse een bord neer: ongeluk of brand. Waarschijnlijk om toch nog iets te doen te hebben als er niks meer aan te doen is.
Ter vergelijking met gemeente Goes: 3 kazernes op 36.000 mensen. En een aanrijtijd van ongeveer 10 minuten. Verschil moet er zijn.

De dames onder ons haakten al gauw af en we zochten een plekje op de binnenplaats waar we van het lekkere weer konden genieten. Niet dat het heel zonnig was deze ochtend, maar de temperatuur is prima en af en toe liet de zon zich zien. En we weten hoe koud het in Nederland is als er zelfs sneeuw is gevallen in Limburg. Dus pakten we deze zomerdag nog even mee.

Toen die brandweermannen ein-de-lijk klaar waren, konden we bijna verder de stad in. Mannen kunnen er dus ook wat van: lang kletsen over een onderwerp, in dit geval de brandweer. Nog even een paar foto’s en toen door naar ‘downtown’.

Wat ons opviel, was de geur. En ik bedoel geen Chanel no. 5. De straten roken echt vreselijk. Het riool was deels verstopt onder wat stoeptegels met wat openingen tussen de tegels. Er zijn veel mensen die geen toilet hebben, of dit niet willen bezoeken. Die plassen gewoon op straat als het zo uitkomt. En af en toe lag er ook wat anders terwijl er geen hond te zien was, letterlijk. Ik hoef niet in details te treden hoe het rook, maar je kunt je er vast een voorstelling bij maken. En tel daar de nooit gewassen kleding- en sporadisch gewassen mensengeur bij op. Mensen zitten ook midden op straat te luizenpluizen. Volgens mij vangen ze niet veel, die overleven dat niet in zoveel vuiligheid. Er zijn in ieder geval genoeg luizenmoeders in deze stad.
Ook kun je hier blijkbaar ongeneerd rochelen. Een jongetje ontdeed zich hiervan precies voor mijn voeten. Ik voelde wat spetters op mijn blote been belanden.
Maar verder keken we onze ogen uit. Het is zondag, dus de winkels waren dicht. Maar er waren wel mensen op straat, hoewel minder dan op de andere dagen het geval is. Een slangenbezweerder trok veel bekijks. Terwijl zijn boa lag te slapen, stopte hij een kleine slang in zijn mond die er via zijn neus weer uit kwam kronkelen. Het was om er onpasselijk van te worden en we zijn maar gauw doorgelopen. Als je zoiets doet, zijn je hersens in het verleden vast ook flink aangevreten lijkt me. Gewoon ziekelijk smerig!
Maar we zagen ook enkele mooie gebouwen en bezochten een markt waar alles te koop was. Het eten zag er best goed uit, maar we weten dat ‘streetfood’ niet gewaardeerd door onze ingewanden. JW zag nog een speelgoedbrandweerauto van blik, die hij natuurlijk niet kon laten staan. Na flink afdingen is hij nu de eigenaar van deze brandweerauto. Een oud stuk blik in mijn ogen, maar hij is er heel blij mee. Leuk voor in zijn kantoor, dacht ik zo.

Rond 2 uur waren we terug en dronken en kletsten we wat met Adafi.
Daarna gedoucht (ik heb mijn been heel goed gepoetst) en op ons balkon gezeten. Uiteraard deden we een middagdutje, want we hebben geen idee hoeveel slaap we vannacht gaan krijgen. We hebben inmiddels gegeten, de koffers/tassen zijn ingepakt en we zijn klaar voor ons vertrek naar Nederland. Nog een half uur en dan worden we door Adafi naar het vliegveld gebracht.

We kijken weer terug op een fantastische vakantie, heel veel indrukken, genoeg variatie, leerzame momenten en een hoop onuitwisbare herinneringen!