Terug naar Tana

Zaterdag 4 mei

Vanmorgen vertrokken we om 10 uur naar het vliegveld van Tolear om terug naar Antananarivo, ook wel Tana genoemd, te vliegen. Het bleek een klein vliegveldje te zijn waar we nog best lang moesten wachten. En waar bijna niks te doen is.
Ik vond het inchecken toch best spannend. Ik heb alle vliegtickets zelf geregeld en de site van Air Madagascar/Tsaradia was nog maar net nieuw. Alles stond er in het Malagasy en in het Frans. Met dank aan mevr. Raaijmakers, mijn vroegere docente Frans, door wie we toch zonder problemen in het vliegtuig kwamen te zitten omdat ik bij het boeken alles blijkbaar prima begrepen had.

Eenmaal door de douane hebben we zitten kaarten. Iets wat we altijd doen als tijdverdrijf nadat we een keer bijna ons vliegtuig hadden gemist en ons door de douane en een hoop trage vakantiegangers moesten wringen. Gelukkig konden we toen op het nippertje mee, dankzij een goedgehumeurde grondstewardess. Sindsdien gaan we altijd braaf héél vroeg door de douane en zitten we (bijna) als eerste passagiers bij de nog gesloten gate. Vandaag dus ook. Het vliegtuig kwam te laat. Niet gek, want deze maatschappij heeft de bijnaam ‘Air peut-être’ en peut-être betekent: misschien. Oftewel: vaak vlogen ze gewoon een niet. Vandaag gelukkig wel, maar wel iets aan de late kant. Ik had al een dag (!!!) vertraging ingecalculeerd. Met een propellervliegtuigje vlogen we in 1 uur en 3 kwartier naar de hoofdstad, een prima vlucht.

Op de luchthaven stond onze vertrouwde gids Adafi ons op te wachten, waarna we naar de supermarkt en naar de markt reden. Afdingen is op de markt wel een ding. Zo ben ik ‘behoorlijk’ afgezet toen ik een pareo kocht. De verkoopster begon met 65.000 ariary -zo’n €16,00 - en ik ging natuurlijk een stuk lager zitten. Voor een euro of 6 had ik hem. Maar ik had hem achteraf ook voor de helft kunnen hebben. Ach, het is maar 3 euro, maar voor hen een hoop geld. De armbandjes van de meiden waren afgedingd, daar is Fabiënne altijd nog de beste in.

Daarna reden we door het centrum naar ons hotel, waar we een afzichtelijk uitzicht hebben. Van paradijs naar een hotel/oud krot. Ik bedoel het uitzicht hè, want met ons hotel is niks mis.
Daar hebben we op onze kamer gezellig zitten kaarten. En chips zitten eten.
Na het eten hebben we ons bed opgezocht. Ik ben benieuwd of we een beetje kunnen slapen, het is hier ontzettend gehorig en we zijn niet de enige gasten. Oordoppen in en wish me good luck!