Zon, zee en zand

Donderdag 2 mei

Om 9 uur ontbijt, dat betekende even lekker uitslapen! Toen we hier weggingen, zag JW wat naast het huisje liggen. Er zat geen addertje onder het gras, want er is geen grasspriet te vinden in de omgeving. Alleen maar zand en bosjes. Dus het was een addertje in het zand. Of een ander soort slang. Lang en dun, wie weet zijn naam? Hij was uiteraard banger voor ons dan wij voor hem.
Na het ontbijt maakten JW en ik weer een strandwandeling. Al gauw kwamen we 2 honden tegen die ons heel graag wilden vergezellen. Zelfs toen we door het water gingen lopen, vonden ze dat ontzettend leuk. Nu vond ik honden heel lief, maar ik hou graag een beetje afstand. Dat was niet mogelijk met deze 2 viervoeters, ze vonden ons té leuk. Helaas zorgden ze er ook voor dat wat plaatselijke bewoners wegrenden. Jongetjes die voor hun leven leken te rennen en een paar vrouwen die niet meer verder doorliepen, ondanks de bagage op hun hoofd.
Honden zie je hier niet veel, dit waren dan ook geen zwerfhonden en eigenlijk waren ze best leuk. Dus vandaag hadden we 2 extra vriendjes, voor een uurtje.

Terwijl we tot onze knieën door de zee liepen, kwamen we wat jongens van een jaar of 10 tegen, die net klaar waren met vissen. Ze hadden een aantal kleine vissen en palingen gevangen en wilden best wel even poseren met hun buit. Groot was hun plezier toen ze zichzelf op de foto terug zagen.
Er waren ook genoeg anderen aan het vissen: met bootjes en hengels, of met visnetten.
Die visnetten maken ze trouwens op een slimme manier. Bovenaan bevestigen ze stukken van slippers, zodat het net aan de bovenzijde blijft drijven. Aan de onderkant verzwaren ze het net met grote schelpen. Om vis, garnalen of krabbetjes te vangen lopen ze dan met zijn tweeën door het water, met het brede net tussen hen in. Omdat het bij eb lang ondiep is, is het hier een prima plek om te vissen.

Het is nog steeds niet druk hier. Dat komt o.a. doordat dit stuk kust veel minder bekend is bij toeristen. Het betekent voor ons de mooiste plek in het restaurant, een zwembad voor ons alleen en keuze uit álle ligbedjes/strandstoelen in de schaduw van de palmen of bomen. (Bijna) geen mens die ons in de weg kan lopen of het uitzicht kan verstoren en we hebben zo ook snelle wifi ;) We kunnen in alle rust een paar boeken lezen. We hebben er een stuk of 125 bij ons, maar ze allemaal lezen gaat natuurlijk niet lukken. Lang leve de e-reader! Het lijkt wel vakantie!

Vanmiddag zijn JW en ik gaan varen met een trimaran. Lekker zeilen op de zee, genieten van het uitzicht en het heerlijke briesje. Manouk en Fabiënne wilden niet mee, die lagen liever bij het zwembad, dat ze voor zichzelf hadden.
We zagen de vissersboten, die we normaal vanuit de verte zagen, nu van dichtbij. Het blijken simpele houten bootjes te zijn (echt uit het jaar 0) met een groot zeil dat gemaakt is van aan elkaar genaaide rijstzakken. Met hier en daar een gat. En daarmee gaan ze dus kílometers ver de zee op en verdwijnen ze achter de horizon. Vaak zonder dat ze kunnen zwemmen. En meestal komen ze ook weer terug, ongelooflijk!
We zagen diverse graftombes in de bergen, vissersdorpjes en mooie bergen. Helaas zijn de flamingo’s op dit moment niet langs de kust te spotten, die komen volgende maand pas terug.
We zagen de zon in de zee zakken voordat we weer huiswaarts keerden. Mijn Frans is ook weer wat geoefend, want de kapitein sprak alleen Malagasy en wat Frans.
Een heerlijke middag zo op het -warme- water.

We sloten de dag af met lekker eten en een potje kaarten tussen de gangen door.
Slaap lekker voor straks! Mijn oordoppen liggen al klaar voor de nacht. De vissers hier vissen ook ‘s nachts en schromen niet om allerlei dingen naar elkaar te roepen. Aangezien we geen ramen hebben, hoor je dat erg goed. Ook de haan bleek afgelopen nacht op de meest gekke tijdstippen te kraaien. Om 01:01 om precies te zijn. En later weer. Oordoppen in en... JW mag snurken zoveel hij wil