Een ochtend in de rimboe

Woensdag 24 april

Het was weer tijd voor wat actie. Vanmorgen gingen we naar het Ranomafana Park, een regenwoud dat hoger op een berg ligt. Een prachtig gebied waar ook weer veel mooie natuur te vinden is. Het regent er heel vaak, zo ook deze ochtend. Dus gehuld in poncho’s gingen we het bos in. Al heel snel begon de gids te rennen. Wij renden maar mee, dat hij iets bijzonders had gezien, was duidelijk. En zo zagen we in een flits een fossa. Een fossa is de vijand van de lemuren en ziet eruit als een kruising tussen een hond en een kat. Een beetje vosachtig, vond ik. Je ziet ze zelden, aldus de gids, omdat het nachtdieren zijn. Na afloop kon onze chauffeur zijn oren niet geloven, wij hadden een fossa gezien! Hij deed er 6 maanden over om hem een keer ‘live’ te spotten.
Daarna zagen we nog een soort gekko, die erg goed gecamoufleerd was. Ongelooflijk dat de gids die dieren ziet! We zagen ook lemuren, ze blijven leuk! En de grootste soort sifaka’s. De Golden Maki, die we vandaag ook hebben gezien, is pas in 1985 ontdekt. Maar we zagen nog meer. O.a. spinnen zo groot als je hand. En Fabiënne schrok opeens van een beest. Nu schrok ze vanmorgen wel vaker tijdens de wandeling, omdat ze dacht dat ze op een slang stapte, maar dat bleek dan haar losse veter te zijn. Maar dit keer zag ze wel een beest. Een wandelende tak van een cm of 15 lang. Gelukkig onschuldig en geen schorpioen, zoals onze heldin in eerste instantie dacht.
We zagen ook een hoop bloedzuigers. En niet alleen op de grond! Het stikte ervan en als ze de kans kregen, zagen ze ons als prooi. Gelukkig hadden we, heel charmant, onze sokken over onze broekspijpen gedaan, want ze kropen over onze schoenen omhoog. Gelukkig zijn ze niet gevaarlijk, hooguit irritant. Toen we een stukje naderden waar de gids vertelde dat hier heel veel bloedzuigers waren, zei Fabiënne ‘Doei!’ en ze rende met een grote snelheid naar boven. En jullie zien hier niet hoe steil het daar was!
Het was vanmorgen een flinke wandeling, zo’n 5,6 km steil dalen en stijgen in het dicht begroeide regenwoud. Dus van het pad af. Wel superleuk en avontuurlijk!

We waren rond een uur of 1 terug. Tijd voor een vrije middag. Daar is vooral Fabiënne aan toe, die dacht dat ze vakantie had en verstaat daar ‘uitslapen’ onder. Daar moet ze nog even op wachten.
We zitten op een prachtige plek voor een vrije middag. Ons huisje heeft uitzicht op een berg met daartussen een rivier en een brug, die beide druk bezocht worden door de lokale bevolking. De regen was ook verdwenen en de zon kwam tevoorschijn. Onze kleding hangt ‘te drogen’ voor zover dat mogelijk is, de luchtvochtigheid is hier vrij hoog.
Ons huisje ligt aan het begin van het dorpje, we lopen binnen een minuut in de hoofdstraat van het dorp. Zo krijgen we ook wat lokaal leven mee. ‘s Morgens kwamen er allerlei mensen voorbij lopen, op weg naar het dorpje of op weg naar de rivier om zich daarin te wassen. Sommige mensen lopen met karren met een vers geslacht varken voorbij, een ander loopt met zijn varkens aangelijnd. Die worden vast uitgelaten. Mensen wassen het beddengoed aan de overkant van de rivier of spelen erin. En... wacht... zijn dat niet de lakens en handdoeken van ons hotel???? Ja! Die wassen ze dus met de hand in de rivier. Gelukkig is het redelijk schoon regenwater uit de bergen. Denk ik. Hoop ik. De rivier ziet er wel een beetje bruinig uit. Maar dat is vast de bodem. We kunnen in elk geval geen uitslag krijgen van het wasmiddel of wasverzachter.
We genieten van de geluiden van het dorpse leven en de geluiden uit het regenwoud, gemengd met gekwaak van de familie gans.

In de namiddag zijn we een stukje gaan lopen in de omgeving. Eerst gingen we het dorpje met marktkraampjes in. Je ziet er zoveel gebeuren. Daarna zijn we de rivier over gestoken. Voordat we het in de gaten hadden, liepen we opeens in een verscholen stukje van het dorp, heel duidelijk de krottenwijk. Armer kan bijna niet. Wat een simpele en krakkemikkige hutjes! De kindjes vonden het interessant dat we daar liepen, van die wandelende blanken. Maar oh, wat waren ze smerig (de kindjes, niet wij)! Die zijn vast nog nooit in de rivier gewassen! Het speelgoed van de kinderen bestaat uit een paar knikkers en een dobbelsteen, ze zijn in ieder geval goed in creatief denken. Maar wat een contrast met de andere kant van de brug... De kleur van je T-shirt maakt niet uit, wel óf je een T-shirt hebt. Met of zonder gaten.
Maar het is zoals het is. We kunnen deze wereld niet veranderen, de regering zou het kunnen doen, maar schijnt behoorlijk corrupt te zijn en veel praatjes te hebben. Dat we hier zijn is al heel goed voor de mensen, is ons verteld. Hierdoor is er wat meer werk voor de mensen door het beginnende toerisme. De werkloosheid is hier groot.
Zo kochten vanmorgen een pakje vanillestokjes, en gisteren wat souvenirs, daarmee hebben we weer een paar mensen geholpen. Ook door het logeren in residence Madalief, waarvan de opbrengst naar mensen gaat die het hard nodig hebben. Zo dragen we ons steentje bij.
En dat het vanavond weer regende, maakte ons niks uit. Ons huisje is droog en lekker schoon!