Gokken op het verkeerde paard

Dag 26: zondag 21 augustus

Vanmorgen was ik redelijk voorbereid op onze luchtalarmpjes boven ons. Zodra ik kindervoetjes recht boven mij hoorde bonken en stoelen hoorde schuiven over de übergehorige houten vloer, propte ik mijn oordoppen met geluidsreductie in mijn oren en draaide ik me nog een keer lekker om. Op zulke momenten ben ik blij dat onze huizen van beton zijn gebouwd. Elke stap, zelfs zacht, hoor je. Dat wisten we al van de vorige keer dat we op meerdere plekken in de VS logeerden. Soms leek het alsof er hotelgasten onder je bed lagen, i.p.v. in een andere kamer.

Aan het eind van de ochtend ben ik samen met Manouk om boodschappen gegaan voor de appeltaart. We zijn vanavond uitgenodigd op een etentje en wij nemen ‘Dutch applepie’ mee. Manouk heeft het Nederlandse recept eerst vertaald naar het Engels. Terug thuis zijn we direct aan de slag gegaan. Geen Koopmans kant-en-klaar appeltaartmix, maar een exemplaar met een zelfgemaakte bodem van bloem. Loopt het water je al in de mond?

Toen de appeltaart klaar was, lieten we hem afkoelen, terwijl we met Manouk en de familie naar de Fairgrounds in Del Mar gingen. De familie had gevraagd of Manouk deze middag mee kon (werken), ze wilden met vrienden en de kinderen naar de paardenraces. Het ene moment zouden ze mét de kinderen gaan, het andere moment zónder kinderen (en dus met Manouk thuis als oppas). We zijn het gewend dat plannen ieder moment kunnen veranderen. Uiteindelijk werd het een uitje naar de paardenraces op de Fairgrounds mét de kinderen en Manouk, maar zónder hun vrienden. Het leuke was dat wij ook mee konden, nu Manouk en de kinderen ook meegingen. De paardenraces op de Fairgrounds van Del Mar is een groot evenement dat van half juli t/m half september duurt. Dagelijks komen er grote hoeveelheden mensen kijken en gokken op paarden. Dit evenement is op nog een paar plekken in de Verenigde Staten te vinden, waarbij je vanuit Del Mar ook op paardenraces elders kunt gokken. Ik kan me herinneren dat we heel vroeger ook paardenraces op tv hadden in Nederland. De eerste dagen van dit evenement is deftig; er komen allerlei mensen in de meest nette kleding en de dames dragen hoeden waar koningin Maxima van mag dromen. Natuurlijk was het niet een van de eerste dagen, anders had ik daar nooit heen gekund in mijn roadtripoutfits en zonder deftig hoofddeksel. Gelukkig vonden we nog een setje ‘nette’ kleding in onze koffers, toch handig dat we iets mee hadden genomen.Blij met mijn net jurkje in mijn koffer en met mijn witte sneakers, wat toch wel door de beugel kon. Nu liepen er op een dag sls vandaag allerlei types rond, waardoor we gelukkig niet zo opvielen. De ‘hoedjesmevrouwen’, maar ook de doorgewinterde gokverslaafden. Natuurlijk hebben we ook een gokje gewaagd, maar wij zijn blijkbaar een kei in het gokken op het verkeerde paard, in dit geval heel letterlijk. Dat werd wel duidelijk. We komen helaas niet als een miljonairsstel terug naar Nederland en we blijven dus ook gewoon werken. Het was in elk geval erg leuk om dit evenement dat typerend is voor Del Mar, eens live mee te maken. De races, het uitzinnige publiek, het hele gebeuren bij elkaar.

Na ronde 6 moesten we echt weg, want we waren nog uitgenodigd bij een etentje bij de ouders van Christian thuis. Zomaar een etentje voor hun vrienden, wat buren, familie uit Engeland die op reis waren in de USA en voor ons. Mijn jurkje kwam weer van pas, want voor een etentje wil je toch een beetje netjes gekleed zijn. Voor de mannelijke lezers: dit zijn vrouwenissues.

We kwamen er rond half 6 aan bij een villa van een formaat dat ik alleen van de tv ken. Groot, groter, grootst! De gang leek er wel een uit een museum, inclusief kunst aan de muur, en de woonkamer/keuken had de grootte van een balzaal. Een kant van de ruimte bestond uit ramen, met een groot balkon over de hele lengte van het huis en met een fantastisch uitzicht op de oceaan. Het perfecte huis op de perfecte plek. Waren we in een film beland???

Er waren diverse vrienden, wat buren, familie uit Engeland, de personal trainster uit Hawaï, Valentina: een au pair vriendin van Manouk uit Argentinië en een vriend van Manouk, Christian en Valentina. En een stel Nederlanders (wij). We raakten al snel met verschillende mensen aan de praat, wat heel leuk was. Het eten (buffet) was verrukkelijk! Die moeder van Christian is wel een hele goede kokkin. Ik mocht de recepten mee naar huis nemen, dus ik ga er wat van na proberen te maken. Als toetje was er taart. Veel taart. Amerikaanse taarten en een Nederlandse appeltaart. Ik ging voor de Amerikaanse taarten. Je leest het goed: meervoud. 1 stuk taart was niet genoeg, méér stukken taart met of zonder ijs en slagroom was het begin. De Nederlandse appeltaart viel bij de Amerikanenzeer in de smaak, leuk! Ik heb er eerlijk gezegd niet eens van geproefd, omdat ik die thuis nog zo vaak kan eten. De Amerikaanse taarten waren ook erg lekker!

Na het eten gingen Manouk en haar 3 vrienden, kaarten. Ik mocht ook meedoen en we speelden een variatie van Amerikaans Jokeren en Rummikub, maar dan met weer andere -veel lastigere- regels. Wel leuk! Na een paar potjes bleven Manouk, Jan Willem en ik nog achter en zaten we aan de mégagrote tafel gezellig na te praten met de ouders van Christian. Toen we thuis kwamen, zijn we moe maar voldaan ons bed in gerold. Het was weer een leuke dag, met leuke dingen, leuke mensen, leuke plekken en leuke ontmoetingen.