Het gevaarlijkste dier aan de kustlijn

Dag 25: zaterdag 20 augustus

Vanmorgen hebben we uitgeslapen. Jan Willem in elk geval wel. Ik was al voor half 8 wakker. Iets met gehorige huizen en hele jonge kinderen. Blijkbaar sliep ik niet vast genoeg. Maar dat gaf ook weer tijd om rustig te appen met het thuisfront (Fabiënne). Na een rustige start van de dag zijn Manouk, Jan Willem en ik naar het strand in San Diego gereden. Naar La Jolla Shores, om precies te zijn. Misschien gaat we bij een van jullie nu een lampje branden. La Jolla, dat is toch dat strand met zeehonden en zeeleeuwen? Dat klopt, maar dit strand ligt wel een paar kilometer van de zeehonden- en zeeleeuwenkolonie af. Bovendien ruikt het hier ook niet naar een stel ongewassen zeeleeuwen en zeehonden. Het is een gezellig, breed familiestrand. Christian kwam ook, hij woont hier ergens op de berg van La Jolla. Het was gezellig, zo met zijn vieren. Christian had een tas vol snorkelspullen meegenomen, omdat hier in dit stuk van de oceaan geregeld haaien zwemmen. Dat is natuurlijk wel heel leuk om te zien. Het zijn overigens geen gevaarlijke haaien, ze scheuren je niet aan stukken. Helaas waren de flippers, die hij had meegebracht, mij te groot. In de woeste zee zou ik ze verliezen. Daarom liet ik het zoeken naar haaien over aan Jan Willem en Christian. Nee, het is geen smoes! Iedereen die mijn verhalen van Costa Rica of Afrika heeft gelezen, weet dat ik thuis panisch ben voor spinnen, maar dat ik in het buitenland niet wegkijk of wegspring voor een slang, schorpioen of ander beest. Ik besloot het samen met Manouk bij zwemmen te laten. En dat was ook al aardig overleven in die hoge golven. Het was een uitdaging om met evenveel kledingstukken het water uit te komen als dat je erin ging. Voor een paar nieuwsgierige lezers: dat is me gelukt. Tijdens het zwemmen, wat eigenlijk meer springen in de golven was, zag ik Manouk wijzen naar iets in de zee. Ik draaide me om en daar zwom op slechts een paar meter afstand een hele goede en snelle zwemmer. Hij bewoog zich een stuk behendiger voort in de woeste golven dan Manouk en ik. Maar ja, hij heeft dan ook sterke voor- en achterpoten. Het ging hier dus om een zeeleeuw die even bij ons in zee zwom. Hij ging er alweer snel vandoor en we konden hem helaas niet bijhouden. Soepel en snel trotseerde hij de golven en zwom vlug weg van ons.

Jan Willem en Christian hadden inmiddels de haaien gevonden. Ook al was het zicht niet heel helder door de hoge golven, ze hebben er wel meerdere gezien, op korte afstand.Het waren grote dieren, van 1 tot 1,5 meter lang. Als je niet zou weten dat ze mensen niks aandoen, zou je in paniek heel snel wegzwemmen.

Wildlife spotten in zee is vandaag dus gelukt! Toen we terugkwamen bij onze handdoeken, zagen we heel veel pootafdrukken van meeuwen. Het zag er raar uit, alsof er een meeuwenkolonie rond onze handdoeken had gelopen. Alleen maar pootafdrukken. Bij de andere handdoeken en mensen was dat niet het geval. Nou ja, raar maar het zal wel, dachten we.We hadden na de zwempartij zin in wat chips, die zak had Jan Willem nog even snel gekocht toen we naar het strand gingen. Hij opende zijn rugzak.De chips. DE CHIPS!!! De chips, in een gesloten zak, hij kwam zo uit de supermarkt, zat niet meer in de tas. De tas was ook wat verder open dan toen we weggingen. Gelukkig hadden we waardevolle spullen in een andere tas gedaan die we mee hadden genomen naar de plek waar we gingen zwemmen en snorkelen. De chips was dus gestolen uit onze tas en wel door een stel zeemeeuwen! Hun pootafdrukken hebben hen verraden. Manouk en Christian gingen daarom maar iets anders halen om te snoepen. Ze kwamen terug met een verrukkelijke Mexicaanse snack: een zakje met ronde tortillachips met daarover warme maïs, kaas, chilivlokken en andere dingen die dit gerechtje heerlijk maakten. Jan Willem baalde ondanks deze heerlijke Mexicaanse snack nog steeds van zijn verdwenen zak chips….

Tegen de avond reden we terug naar Del Mar. De familie is een middag/avond naar vrienden, dus we waren lekker met zijn drietjes. Samen eten en samen Amerikaans jokeren totdat we naar bed gingen. Jan Willem had duidelijk zijn dag niet, hij verloor ‘glansrijk’ bij het kaarten. En het verlies van de (grote) zak chips zit hem ook nog steeds dwars. Als je zó’n zin in die chips hebt, de zak uit je tas is gejat en de vogel(letterlijk) gevlogen, is dat best een domper….

De conclusie van de dag: (luipaard)haaien en zeeleeuwen zijn vredelievende dieren, ze doen de mens in principe niets aan als je ze met rust laat. In Amerika kun je rustig tussen haaien en zeeleeuwen zwemmen zonder dat je iets kwijtraakt. Daarentegen is de zeemeeuw zeer gevaarlijk voor de mens, juíst wanneer je ze met rust laat. Het kan zomaar voorkomen dat ze je proviand stelen, wat de mens nog dagenlang een gevoel van teleurstelling kan bezorgen. Doe desnoods je tas op het strand op slot, want ze kunnen zelfs ritsen verder openen! Wees aan de kustlijn dus gewaarschuwd voor de… zeemeeuw!