Get your kicks on Route66 (Chuck Berry)

Dag 17: 22 augustus

Wat zou het leuk zijn als ik jullie kon vertellen dat we afgelopen nacht de hele nacht wakker lagen door nieuwsgierige bergleeuwen die rond de camper slopen, door tarantula’s die door kleine gaatjes in de camper probeerden te klimmen en door voor ons raam vechtende elanden. De realiteit is een heel stuk saaier. We hebben geslapen in de stilte van het gebied en we zijn zelfs niet wakker geworden van naast onze camper poepende konijnen of iets dergelijks. De verse poep toonde dat we dus wel wat wild hebben gemist. Het was dus wel wildkamperen, maar zonder wild.

Toen we wakker werden, scheen de zon al warm op onze camper, waardoor we in de schaduw achter de camper ontbeten. Daarna zijn we direct vertrokken. We stonden best ver offroad, waardoor het nog een half uur duurde voordat we de gewone weg bereikten. Op naar Jerome! Ik had wat leuke dingen gelezen over dit oude stadje en het leek me leuk voor onze eerste stop. We wilden naar het gedeelte met de ghost town, maar kwamen per ongeluk uit bij een State Park, dat de naam museum droeg. Google Maps klopte wel, maar wij volgden eigenwijs de bordjes die ons naar de ‘The Gold King Mine’ wezen, terwijl we eigenlijk naar de ghost town uit de tijd van The Gold King Mine wilden. Het museum was in onze ogen ook geen State Park, maar een doodgewoon en aardig museum. Een keer cultuur snuiven kon geen kwaad. We leerden veel over het oude mijnwerkersstadje. Hoewel we verkeerd waren, was dit toch best leuk. Na het museumbezoek kwamen we alsnog bij de ghost toen terecht. Daar had ik me wel op verheugd. Maar het bleek allemaal nep en nagemaakt te zijn. Tja, wat moesten we daar nou van vinden? Er stonden een hoop sloopauto’s, ooit hierheen gehaald voor de ghost town. Eigenlijk was dit gedeelte van de ghost town een autosloperij en andere rotzooi waarvoor je entree moest betalen. De gebouwtjes waren nagebouwd, dus ook niet echt, maar er stonden dan wel authentieke spullen in. We hadden het na een half uur eigenlijk wel gezien. Het museumbezoek vanmorgen had wat ons betreft meer inhoud dan de ghost town.

Na Jerome reden we door de bergen naar de welbekende Route66. Afgelopen winter hebben we deze stokoude route doorkruist in Barstow, nu reden we er mijlenver overheen. We stopten bij het dorpje Seligman, waar alles de jaren ‘50 ademt. Oude auto’s en dito muziek. Alsof je terug in de tijd ging. Leuk! We hebben er ook geluncht (in de camper) en na dit bezoek reden we verder over deze historische route. Intussen met de radio aan met nummers van Elvis Presley en covers van John Denver. Beetje fout, maar het paste wel bij de omgeving.

We kwamen geen noemenswaardige dorpjes meer tegen, we reden op een soort 80-km weg door een groene omgeving, af en toe door de regen. Soms ook door hevige regenval, die je soms al in de verte zag vallen. En tegelijk kregen we noodmeldingen op onze telefoon: flash flood warnings! Wel 3x, je schrikt je half dood als je in de auto zit. Het klinkt als een noodmelding in Nederland als er een grote brand met asbest of gevaarlijke rook is. De weg stond wel aardig blank, maar de flash floods bleven voor ons gelukkig achterwege.

Ongeveer parallel aan de Route66 loopt een spoorlijn. Dat is op zich niet bijzonder, maar de treinen die daar over het spoor rijden, zijn wel bijzonder… lang! Jemig, er komt geen eind aan zo’n trein! Ik heb er 1 ‘geteld’; een trein die werd voortgetrokken door 3 locomotieven, die op hun beurt 136 (!!!) wagons voorttrokken. Goed voor een 1,5 km lange trein, schatten we in. Later zagen we er nog een die 4 locomotieven had, deze was misschien nóg langer. Als je dan voor het spoor moet wachten, ben je nooit op tijd op je werk.

Het landschap veranderde van frisgroen naar lichtbruin en zanderig, waar de wind het oranje stof of zand opstoof. Getsie, de camper was net schoon geregend. Uiteindelijk kwamen we rond 5 uur aan in Kingman. We wandelden er wat rond, maar we vonden het op een paar plekken na, niet zo heel boeiend. In Kingman gingen de winkels en bedrijven om 5 uur dicht, dus dat was vast ook van invloed op de sfeer na vijven. Aangezien we nog een slaapplaats moesten zoeken, zijn we ons daar maar mee gaan bezighouden. Dat ging vandaag wat makkelijker dan gisteren. We hoefden niet offroad te zoeken, maar zagen al snel wat plekken waar we konden staan. Beetje in de bergen en vrij uitzicht op het dal. Er staan her en der nog wat kampeerders verspreid, maar ver genoeg om elkaar niet te zien of te horen. Om 18 uur zaten we aan het bier en de wijn, met een mooi uitzicht. Het is weer gelukt om een mooie slaapplek te vinden in de vrije natuur. Vermoedelijk de laatste, want morgen staan we waarschijnlijk in Joshua Tree, waar vrij kamperen niet mogelijk is.