Op het randje…

Dag 19: maandag 15 augustus

De weersvoorspellingen voor vandaag in de Grand Canyon waren niet de allerbeste: zwaar bewolkt en ‘s middags onweer. We gingen vanmorgen weer op onze wandelschoenen, met rugzak en water naar de bushalte bij de ingang van de camping. Helaas zagen we de bus wegrijden en er is geen schema van vertrektijden. Het kan 10 minuten duren tot de volgende bus verschijnt, maar ook 30 minuten. We besloten dan maar naar een andere bushalte te lopen. Daar hadden we meer geluk. We stapten uit bij Mather Point en zijn over de South Rim Trail naar de Village gewandeld. De zon kwam tevoorschijn en het werd een stuk warmer dan voorspeld, maar met een graad of 25 altijd nog een aangename temperatuur.

De paden zijn hier anders dan we gewend zijn in de parken. We gingen op pad in ons ‘hike-tenue’, oftewel met onze wandelsokken en -schoenen aan, voorbereid op stenen, rotsen, klimmen en klauteren. Ik had vandaag qua pad ook best kunnen kiezen voor een stel pumps, bij wijze van spreken, want daar heb ik eigenlijk nooit op kunnen lopen zonder mijn enkels te breken. Het pad is heel egaal geasfalteerd en gaat niet steil omhoog of omlaag. Geen uitdaging dus, maar wel met prachtige vergezichten op de Grand Canyon. Op sommige plekken kon je wel van het pad af om wat dichter bij de rand te komen. Dat was natuurlijk wel wat spannender, er staan geen hekken omheen. Wel leuk voor wat foto’s en mooi om op te zitten met een geweldig uitzicht.We spraken hier ook wat andere toeristen, o.a. uit New York en uit Nederland.

Onderweg kon je informatie lezen over de leeftijden van de verschillende lagen steen in de Grand Canyon, met stukken steen uit die tijd. Jan Willem was heel erg onder de indruk en vindt dit park tot nu toe nog mooier dan de andere parken die we eerder hebben bezocht tijdens deze roadtrip. De stenen die we onderweg tegenkwamen en uit verschillende tijdsvakken kwamen, hadden een grote aantrekkingskracht op Jan Willem. Ze werden allemaal bekeken en geaaid. Nu was dat ook de bedoeling van die stenen die daar bij de informatie borden lagen. Maar desondanks denk ik dat ik een stenenfluisteraar heb ontdekt… Ik vind de Grand Canyon ook heel mooi, maar ik vind Zion en Bryce nog mooier.

Wat je hier wel hebt, is het gevoel dat je nietig bent. In tijd en in grootte. Wat is een mensenleven op die miljoenen jaren die de Grand Canyon oud is? En hoe groot en zichtbaar is de mens in die hele canyon van ruim 400 kilometer lang? We zijn een speldenprikje in het geheel. Het lijkt alsof de aarde hier miljoenen jaren geleden met veel geweld is opengereten en in stukken is gescheurd. Zo ziet het hier eruit. Ruig, groot en stokoud. Met in de diepte, die op het diepste punt maar liefst ruim 1,8 kilometer diep is (afdalen in deze kloof is alleen voor gevorderde hikers en afdalen en weer terug omhoog neemt 2 dagen in beslag), de kronkelende Colorado rivier, die ook vandaag bruin is gekleurd door de regen die al dagenlang geregeld valt. DatDag 19: maandag 15 augustus

De weersvoorspellingen voor vandaag in de Grand Canyon waren niet de allerbeste: zwaar bewolkt en ‘s middags onweer. We gingen vanmorgen weer met onze wandelschoenen en rugzak en water naar de bushalte bij de ingang van de camping. Helaas zagen we de bus wegrijden en er is geen schema van vertrektijden. Het kan 10 minuten duren tot de volgende bus verschijnt, maar ook 30 minuten. We besloten dan maar naar een andere bushalte te lopen. Daar hadden we meer geluk. We stapten uit bij Mather Point en zijn over de South Rim Trail naar de Village gewandeld. De zon kwam tevoorschijn en het werd een stuk warmer dan voorspeld, maar met een graad of 25 altijd nog een aangename temperatuur.

De paden zijn hier anders dan we gewend zijn in de parken. We gingen op pad in ons ‘hike-tenue’, oftewel met onze wandelsokken en -schoenen aan, voorbereid op stenen, rotsen, klimmen en klauteren. Ik had vandaag qua pad ook best kunnen kiezen voor een stel pumps, bij wijze van spreken, want daar heb ik eigenlijk nooit op kunnen lopen zonder mijn enkels te breken. Het pad is heel egaal geasfalteerd en gaat niet steil omhoog of omlaag. Geen uitdaging dus, maar wel met prachtige vergezichten op de Grand Canyon. Op sommige plekken kon je wel van het pad af om wat dichter bij de rand te komen. Dat was natuurlijk wel wat spannender, er staan geen hekken omheen. Wel leuk voor wat foto’s en mooi om op te zitten met een geweldig uitzicht.

Onderweg kon je informatie lezen over de leeftijden van de verschillende lagen steen in de Grand Canyon, met stukken steen uit die tijd. Jan Willem was heel erg onder de indruk en vindt dit park tot nu toe nog mooier dan de andere parken die we eerder hebben bezocht tijdens deze roadtrip. De stenen die we onderweg tegenkwamen en uit verschillende tijdsvakken kwamen, hadden een grote aantrekkingskracht op Jan Willem. Ze werden allemaal bekeken en geaaid. Nu was dat ook de bedoeling van die stenen die daar bij de informatie borden lagen. Maar desondanks denk ik dat ik een stenenfluisteraar heb ontdekt… Ik vind de Grand Canyon ook heel mooi, maar ik vind Zion en Bryce nog mooier. Wat je hier wel hebt, is het gevoel dat je nietig bent. In tijd en in grootte. Wat is een mensenleven op die miljoenen jaren die de Grand Canyon oud is? En hoe groot en zichtbaar is de mens in die hele canyon van ruim 400 kilometer lang? We zijn een speldenprikje in het geheel. Het lijkt alsof de aarde hier miljoenen jaren geleden met veel geweld is opengereten en in stukken is gescheurd. Zo ziet het hier eruit. Ruig, groot en stokoud. Met in de diepte, die op het diepste punt maar liefst ruim 1,8 kilometer diep is (afdalen in deze kloof is alleen voor gevorderde hikers en afdalen en weer terug omhoog neemt 2 dagen in beslag), de kronkelende Colorado rivier. En dat je maar een mini-onderdeeltje bent in dit grote stuk natuur besef je opeens wanneer je daar op de rand van de Grand Canyon zit en over dit machtig groot gebied kijkt of de diepte inkijkt. Eigenlijk gaat het je voorstellingsvermogen te boven. Hierin vind ik de Grand Canyon weer heel bijzonder. Als mens val je in het niet.

Tegen de middag werd het bewolkt en donkere wolken pakten samen. Hier en daar hoorde je het onweer naderen. Na een kijkje bij de Village en het treinstation zijn we weer terug naar de camping gegaan om te lunchen en pauze te houden. Het wandelen ging Jan Willem goed af, we hebben er ruim 5 km op zitten, dede het rustig aan en gingen tot het randje (we waren voorzichtig hoor). Toen we terug waren, begon het een beetje te regenen en tegen half 4 zat daar geen verandering in. We zijn toen toch maar naar de bushalte gegaan, we wilden nog de rode route met uitzichtpunten rijden. Deze kun je alleen met de bus bereiken. Het begon iets harder te regenen, waardoor we besloten nog even in de bus te blijven zitten. We zijn pas bij de een na laatste stop eruit gegaan. Het was inmiddels zo goed als droog en we wandelden -weer over een geasfalteerd pad- naar het eindpunt. Hoewel het vanmorgen redelijk druk was op de Rim, was het hier totaal niet druk en liepen we geregeld alleen. Na deze wandeling namen we de bus terug en wilden we nog even bij het visitorcenter kijken. Inmiddels was het al 18:15, het visitorcenter was gesloten. Nou ja, dan maar terug naar de camper. Het was voor vandaag eigenlijk ook wel weer genoeg. Naast de Grand Canyon hebben we ook vandaag weer muildierherten gezien.

Vanavond weer bijkomen van de indrukken van vandaag. En plannen maken voor morgen, dan gaan we weer verder. je maar een mini-onderdeeltje bent in dit groots stuk natuur besef je opeens wanneer je daar op de rand van de Grand Canyon zit en over dit machtig groot gebied kijkt of de diepte inkijkt. Hierin vind ik de Grand Canyon weer heel bijzonder. Als mens ben je hier niets.

Tegen de middag werd het bewolkt en donkere wolken pakten samen. Hier en daar hoorde je het onweer naderen. Na een kijkje bij de Village en het treinstation zijn we weer terug naar de camping gegaan om te lunchen en pauze te houden. Het wandelen ging Jan Willem goed af, we hebben er ruim 5 km op zitten en deden het rustig aan. Toen we terug waren, begon het een beetje te regenen en tegen half 4 zat daar geen verandering in. We zijn toen toch maar naar de bushalte gegaan, we wilden nog de rode route met uitzichtpunten rijden. Deze kun je alleen met de bus bereiken. Het begon iets harder te regenen, waardoor we besloten nog even in de bus te blijven zitten. We zijn pas bij de een na laatste stop eruit gegaan. Het was inmiddels zo goed als droog en we wandelden -weer over een geasfalteerd pad- naar het eindpunt. Hoewel het vanmorgen redelijk druk was op de Rim, was het hier totaal niet druk en liepen we geregeld alleen. Na deze wandeling namen we de bus terug en wilden we nog even bij het visitorcenter kijken. Inmiddels was het al 18:15, het visitorcenter was gesloten. Nou ja, dan maar terug naar de camper. Het was voor vandaag eigenlijk ook wel weer genoeg. Naast de Grand Canyon hebben we ook vandaag weer muildierherten gezien.

Vanavond weer bijkomen van de indrukken van vandaag. En plannen maken voor morgen, dan gaan we weer verder.