Natte voeten halen met Mariasandalen

Dag 14: dinsdag 9 augustus

Vanmorgen werden we tegen 7:00 wakker. Hoewel Jan Willem gisteravond zei dat de airco ‘s nachts echt niet aanging ( je kunt wel merken wie de baas in huis.. eh, de camper is), stond hij na een half uur al naast zijn bed. Om de airco aan te doen. Wat was het warm afgelopen nacht. Dus het was nacht 2 in de herrie van een draaiende airco. Maar beter dan in de hitte, mij hoor je niet klagen! Ik ben sinds de wandeling en onze woestijnervaring van gisteren alleen maar blij met wat verkoeling.

Na een stevig ontbijt en bepakt met een rugzak vol water, crackers, snoep en extra schoenen liepen we rond half 8 al naar de shuttlebus bij de ingang van de camping. De shuttlebussen brengen je de hele dag door gratis naar een van de 9 bushaltes in het park. Het is niet de bedoeling dat je er met de auto rijdt. De rit zelf is al mooi. We zagen onderweg wat wilde kalkoenen lopen. De natuur hier is ook erg mooi. Bij de allerlaatste halte voor onze wandeling lieten we ons afzetten voor eerst The Riverside walk en daarna wilden we wel the Narrows proberen. Bij The Riverside walk loop je parallel aan de Virgin Rivier. Na 1,5 mijl stopthet pad en kun je nog verder lopen, maar wel dóór de rivier heen. Vanaf daar heet het The Narrows. Je loopt dan door de kloof, door het water en hier en daar even op het droge. Soms staat het water tot voorbij je enkels, soms tot aan je heupen. Je waadt door de rivier en hoopt dat je je evenwicht houdt. Anders lig je dus in het water met al je spullen.We wilden het zeker proberen. We verruilden onze wandelschoenen en sokken voor onze sandalen. Ik had me gelukkig in Nederland verdiept in de de dingen die we misschien wilden doen en deze trail stond hoog op mijn lijstje. En een aantal van jullie weet dat ik me nogal aan mijn lijstjes hecht. Het geeft houvast en ik hoef er later niet meer over na te denken. Zo ook mijn misschien-to-do-lijstje van deze vakantie. Gelukkig had ik in Nederland door mijn lijstje al de door mij al jarenlang verfoeide sandalen gekocht, waarmee je door water, zand en blubber kunt lopen. Jan Willem heeft al jaren zo’n paar sandalen: de Teva’s, ik noem ze steevast Jezussandalen. Niet sexy, niet modern, wel praktisch. Ik heb nu de vrouwelijke versie: de Mariasandalen. Niet elegant, niet sexy, niet modern, maar wel met rode bandjes. En uiteraard heel praktisch als je de Narrows wil lopen. Vandaag was ik erg blij met mijn Mariasandalen-met-rode-bandjes. Want de Narrows lopen is een belevenis op zich, waar je er niet aan ontkomt door de rivier te lopen. En deze rivier heeft geen glad zandbodempje voor die toeristen.

Mijn sandalen hielpen me dus enorm bij deze wandeling. En mijn 2 stokken, die ik zo hard heb geknepen, dat ik bijna blaren op mijn handen heb. Bij het begin stonden er wat stokken, beter: stevige boomtakken, van mensen die deze eerder hebben gebruikt bij hun wandeling. Dankbaar heb ik er 2 uitzocht, waarbij ik van 1 exemplaar veel steun had. Jan Willem koos er ook een uit, maatje boomstam. Wel stoer, natuurlijk, een echte Fred Flintstone! En hij had er ook wat aan. We zijn allebei overeind gebleven tijdens de wandeling. Het was zo gaaf! Sommige stukken waren enkeldiep, maar toch zag je de bodem niet door de stroming. En soms stond je tot aan je heupen in het water. Bijna 4 km waadden we door de Virgin River (de naam gaat leuk samen met mijn Maria’s). We zagen de kloof, de steile rotsen, de ‘hangende tuinen’ en natuurlijk heel veel hard stromend en zacht kabbelend water en veel stenen. De temperatuur was zeer aangenaam. Het water was fris, we hadden koude voeten, de lucht was aangenaam. We liepen tot bijna het einde van onze trip in de schaduw, de zon stond nog niet hoog aan de hemel. Conditioneel was het een eitje. De moeilijkheid zat ‘m meer in het in balans blijven bij elke stap die je zet. Na bijna 4 km zijn we teruggekeerd. Je kunt nog veel verder lopen, maar je moet altijd via dezelfde weg weer terug. Op het eind van de ‘heenreis’ werd het steeds minder druk, veel mensen waren al teruggekeerd. Maar eenmaal terug bij de start was het ontzettend druk. We waren blij dat we redelijk vroeg waren gestart en dat het toen nog niet druk was.

We hadden er bijna 10 km op zitten. De bus bracht ons terug naar de camping. Intussen was het flink warm geworden. In de bus zei de chauffeur dat het 100 graden kon worden. Gelukkig in Fahrenheit, maar dat is altijd nog 38 graden Celsius en dus behoorlijk warm. Op de camping hebben we een stevige lunch op en daarna zijn we in de relaxstand gegaan met de airco vol aan.

Tegen 16:00 maakten we ons op voor de volgende wandeling. Het was nog steeds erg warm, maar toen we in de bus stapten, begon het hard te regenen. Hiermee daalde de temperatuur ook gelijk een graadje of 10. Jammer dat het daarmee ook zwaar bewolkt werd met af en toe een klap onweer, dat best mooi klonk in de canyon. Alles was sowieso beter dan de warmte. We besloten de trials naar de Emerald Pools te lopen. Onderweg tussen de klappen onweer door kregen we noodmeldingen dat er kans was op flush floods. We waren heel blij dat we niet meer in de Narrows liepen! Toen we de Emerald Pools hadden bezocht, besloten we aansluitend de Kayenta Trail te doen. Die bijna 2 km konden er nog best bij. Gelukkig dat we dat besloten, want het bleek een prachtige wandeling te zijn, met mooie uitzichten. Aan het eind zagen we nog herten door de rivier springen, leuk! We waren op enkele meters van het busstation verwijderd, toen het keihard begon te regenen. Wat een timing! Om half 8 waren we terug op de camping. Ook hier had het flink geregend. Tijd om te koken en uit te rusten van deze mooie wandeldag. Met 17 km in de benen (en wat voor km’s!) zullen we vast lekker slapen. De temperatuur is ook flink gezakt, die airco kan nu echt uit blijven.