In vuur en vlam!

Dag 13: maandag 8 augustus

Na een nacht met een redelijke temperatuur in de camper, maar met de hele nacht oordoppen in vanwege de airco die de camper onder de 30 graden wist te houden, kwamen we rustig op gang. ‘Plan de campagne’ voor vandaag: eerst naar de Valley of Fire en daarna naar Zion. Zo gezegd, zo gedaan. Valley of Fire was ongeveer een uur rijden vanaf Las Vegas. Ik had er al wat lovende reactie over gehoord, nu moesten we zelf maar eens een kijkje nemen. We reden via de Scenic Bypass en kwamen terecht in een gebied met rode rotsen. Wauw! Wat mooi! De naar Valley of Fire (vallei van het vuur) komt vanwege de rode kleur rotsen en zand. Maar toen we de camper uitstapten, kregen we het vermoeden dat de temperatuur ook wel een rol speelt in de naam. Wat was het er héét! 42 graden, maar in de volle zon nog heter. We stopten bij wat uitkijkpunten en liepen er kort rond. Dat was nog net te doen. Helaas was er ook dit keer weinig wildlife te ontdekken, op een paar mooie hagedissen na. Geen tarantula’s of schildpadden gezien. Ook geen bighornsheep. Ook voor hen is het vast te heet.

De wandeling bij ‘the Wave’ was helaas gesloten, blijkbaar is deze altijd dicht in de zomermaanden, i.v.m. de extreme hitte. We reden door naar de White Dome Trail, waar het zand juist wit is, tussen witte en rode rotsen in. Jan Willem wilde graag even een klein stukje van de trail zien. Ik ging gedwee (wat ben ik toch weer volgzaam) mee. En nog een stukje verder. De zon brandde boven onze hoofden, er was geen schaduw, behalve onder onze voetzolen en er iets naast. ‘Nóg even daar kijken.’ ‘Ik zoek die kloof.’ ‘We zijn vast bijna bij de kloof.’ En zo ging het verder. Ik had het intussen loeiheet, je kon een ei bakken op mijn lijf. De tomaat (mijn hoofd) kreeg je er dan gratis bij. Ik wilde echt terug, dit was ongezond heet. Hoelang zou ik dit nog volhouden zonder ter aarde te storten? Gelukkig kon ik op mijn telefoon op Google Maps zien waar we waren, want inmiddels twijfelde Jan Willem ook een beetje aan de ‘weg’. Lekker voorbereid… Een weg is een groot woord, het was een beetje over een route klimmen, klauteren en door het hete zand baggeren. Terugkeren zou volgens Google Maps net zo ver zijn als doorlopen. Met in mijn gedachten een koele camper (de airco draaiden we vandaag constant, ook onderweg) met water uit de koelkast die op mij stonden te wachten, hield ik het gelukkig vol. Mijn hartslag zat al op 150, flink in de sportstand, dus dat was mooi meegenomen dat ik even bezig was met een goede ‘cardio’.

En na ongeveer 1,5 km ploeteren zag ik ein-de-lijk onze camper staan! Jan Willem en ik zagen er inmiddels uit alsof we een uur in een hete sauna hadden gezeten. Een echte brandweerman gaat het vuur in, ik loop er liever van weg. Ik denk dat dit de reden was dat Jan Willem steeds verder wilde lopen. En dat terwijl er niks te blussen viel. Behalve mij op het eind van de trail. Eenmaal binnen in de camper heb ik een zak bevroren groente uit de vriezer gehaald en op mijn hoofd en in mijn nek gelegd. Zo, dat was lekker! Na een half uur boontjes, erwtjes en maïs in mijn nek, was ik wel een beetje van het kookpunt af. Jan Willem was trouwens ook oververhit, ik was echt niet de enige. De volgende keer ga ik hem tegenhouden als hij weer zo’n extreem idee heeft. Dit doe ik dus niet nog een keer. De mensen die ook van die extreme ideeën hadden en die we aan zagen komen, zagen er niet veel frisser uit dan wij. Rare lui, die toeristen!

Maar buiten het flink afzien, hebben we in de Valley of Fire hele mooie dingen gezien, het was de moeite en tijd zeker waard.

Hierna reden we naar Zion. We verruilden Nevada kort voor Arizona en arriveerden daarna in de staat Utah, waar het natuurpark Zion zich bevindt. Totaal anders dan de parken waar we al geweest zijn in deze vakantie en ook weer erg mooi. We staan op een camping in het nationaal park. Onderweg kwamen we al wat verdwaalde herten tegen. Hier zijn ook bergleeuwen, bighornsheep, tarantula’s en schildpadden. Maar met deze hitte houden die zich vast ook hier schuil.

We staan vlakbij een kabbelend riviertje en kijken op de ruige en steile rotswanden. Vanavond hebben we onze zoutvoorraad weer op peil gebracht met soep en pizza (we hebben een oven).

Het is hier een uur later dan vanmorgen, we zitten een tijdszone verder. We mogen dus vroeg naar bed.

p.s. het kaartje klopt volgens mij niet. Zion ligt bij Springdale, tussen Bryce Canyon en Las Vegas in.