Op zoek naar goud?

Dag 10: vrijdag 5 augustus

Om 7 uur werden we wakker met… regen! Jammer, want door de vele regen die vandaag in Yosemite viel, hadden de stops op de terugweg over de Tiogapas niet veel zin. We stopten even bij Omsted Point, maar de wolken belemmerden het uitzicht. Het uitzichtpunt bij Valley View was wel helder, maar verder grijs en grauw door de regen. De terugweg over de Tiogapas ging vandaag een stuk sneller dan op de heenweg, hoewel we hier en daar nog wel moesten stoppen i.v.m. de wegwerkzaamheden. Voor mij prima voor extra kansen een beer te spotten. Maar ook vandaag geen beren op de weg. En ook niet naast de weg.

En niet alleen in Yosemite regende het. Het heeft bijna de hele weg geregend, alleen in Benton en Tonopah was het even droog. Nog een keer een stop bij Mono Lake had geen zin, we zijn zo blij dat we hier een paar dagen terug zijn geweest! Want ook hier regende het.Wel genoten we van het mooie landschap, totaal anders dan in Yosemite. De omgeving werd steeds leger, weidser. En onder normale weersomstandigheden droger. Maar vandaag ontstonden er grote plassen, minimeertjes waar de woestijn is. We lazen zelfs dat er waarschuwingen waren voor flush floods, dus oppassen geblazen! Zelfs in Death Valley sloten ze vandaag wegen af, vanwege flush floods, waarbij auto’s in modderstromen mee worden gevoerd. Wij gingen sowieso niet door Death Valley, omdat dit in de zomermaanden verboden wordt door de verhuurders van campers. Het is er te heet en de kans op pech is te groot. Daar zijn we nu blij mee, anders hadden we vast de kortere, maar hete route door de Death Valley willen rijden en hadden we onverwacht om moeten rijden. Nu doen we dat ook, we rijden om Death Valley heen, maar nu is het ingecalculeerd.

We stopten even bij Mono Mill, waar vroeger hout werd gekapt en waar het bos daardoor niet ouder is dan 100 jaar, toen daar alle bomen gekapt waren. Jan Willem kreeg er nog leuke uitleg, doordat er een groep studenten op excursie was. Ik zat lekker droog en warm in de camper.

Later reden we door Benton. Dit bleek een leuk stadje te zijn, bijna een ghost town, waar bijna niemand meer woont. We zagen een klein watertje stromen, waar damp vanaf kwam. Dit kwam door de warm waterbronnen die hier zijn. Hoewel het ook hier de hele ochtend heeft geregend, vonden mensen het toch nodig de tuin te sproeien. Met water uit de bronnen. Gevolg is dat de damp uit die sproeiers komt en het gras met lekker warm water wordt besproeid. Ook stonden er allerlei voertuigen van een jaar of 100 terug. Het is eigenlijk een groot museum, het hele stadje. Natuurlijk was dit een prima plek om te benen te strekken, het warme water te voelen en wat foto’s te maken.

Na de stop in Benton begon het weer te regenen en reden we verder naar Tonopah, waarvan we hoopten dat we tot daar zouden kunnen rijden en waar we een nachtje vrij wilden kamperen. Tonopah zelf is een bijzonder stadje. Niet in dexmeest positieve zin. Ik heb het te doen met de mensen die er wonen. Het is er een puinhoop, er zijn veel restanten uit de mijnwerkerstijd en de eerstvolgende Mac Donalds wordt er aangegeven op een groot billboard… maar is wel maar liefst 128 mijl verderop! Zie je het voor je? In Goes staat een groot bord dat je lekker bij de Mac Donalds kunt eten, maar daarvoor moet je wel naar Aken rijden. Gelukkig bleken ze er wel een Burger King te hebben. Fijn voor ons voor een hamburger, friet, cola en… wifi om te kijken waar we de komende nacht kunnen slapen.

In Tonopah zijn geen campings, maar er zijn wel 3 gratis overnachtingsplekken, waarvan 1 op het terrein bij de Burger King. Dat zag en nou niet heel aantrekkelijk en veilig uit. Het tweede terrein was ook zoiets en nummer 3 was net buiten de stad ergens achteraf. Dat had onze voorkeur. Een nacht op BLM leek ons wel oké. Maar bij aankomst leek ons dit toch niet zo’n heel goed plan. Je staat er afgelegen en vandaag stond er verder niemand. Dan zouden we er waarschijnlijk geen oog dichtdoen. We besloten dan maar door te rijden naar Goldfield, een oud goudmijnstadje en met 300 inwoners net geen ghost town meer. Daar vonden we een camping, die het woord camping niet waard is en die ook nog eens vol bleek te zijn. Vol=5 plaatsen met stroom bezet, op een gravelterrein met uitzicht op Goldfield, wat ons aan een sloppenwijk doet denken. En toch schijnt de bodem hier vol met goud te zitten. Toen ik de campingeigenaar (eigenaar van een gravelveldje met 5 plekken met ieder een boom, stroom en riool) ervan kon overtuigen dat we zelfvoorzienend zijn, mochten we het terrein op en voor een habbekrats overnachten. Er staan nog 2 caravans ‘dry’ (zonder water/elektriciteit/riool) maar op de natte ondergrond, we zijn niet de enigen zonder echte plaats. Wel zijn we sinds 2 weken de enige Nederlanders die hier overnachten. Verder staan er alleen maar Amerikanen. Bijzondere Amerikanen, die op trikes en crossmotoren rond crossen en bier drinken, die hier een weekend staan vanwege de feesten ter ere van Goldfieldday’s Celebration. We gaan het feest morgen zien, de campingeigenaar was in elk geval razend enthousiast over het feestweekend. We moesten er zeker een kijkje gaan nemen. Hij was ook heel vriendelijk en gaf uitleg vanaf het uitzichtpunt. De ‘rondleiding’ bestond uit het aanwijzen van een vervallen hotel, van een vervallen bordeel, van de enige saloon in de regio (waar iemand is veranderd in een skelet, omdat hij er alleen water dronk) en van de car-forest. En als toetje kregen we een lekkere nectarine cadeau, onder het motto dat gezond eten gepromoot wordt. Help! Heeft deze man ons in de Burger King betrapt???

Nou ja, we staan op een bijzondere plek op een heuvel, ik ga er vanuit dat we hier geen risico’s lopen ergens in een vallei wakker te worden, doordat flush floods onze camper hebben meegesleurd. Hoewel we het gevoel hebben dat we ver zijn gedaald, staan we hier nog op 1700 meter hoogte. We komen natuurlijk van ruim 3000 meter vandaan. Het voelt in elk geval wat veiliger om in de buurt bij andere kampeerders te staan, hoe bijzonder ze ook lijken…Oh ja, we hebben ergens onderweg Californië verruild voor de staat Nevada, wat bij de tankbeurt direct te merken was. De benzine is hier per gallon ruim een dollar goedkoper dan in Californië.