Ken je die ene mop?

Dag 6: maandag 1 augustus

Ken je die mop van die 2 Nederlanders die een camping aan het meer hadden gereserveerd? Nee? Dat kan kloppen. Maar daarover later meer.

Vanmorgen werden we om 9:00 uitgezwaaid door Manouk en Ollie. Want vandaag begint onze roadtrip door het Zuid-Westen van Amerika. Het voelt wel een beetje dubbel: we zijn nog maar sinds woensdag bij Manouk en gaan nu al weg. Gelukkig gaat ze komende vrijdag zelf ook op vakantie met 2 vriendinnen, dat maakt het wat makkelijker voor ons om ook wat van Amerika te zien. Waar wij zelfs nu nog twijfelen over sommige reisdagen vanwege de afstand, lacht Manouk ons keihard uit. Zij rijdt gewoon in 9 dagen bijna tot aan de grens van Canada en terug en ze bezoekt daarbij ook nog een aantal parken.

Vandaag draaide het vooral om kilometers, ik bedoel mijlen, maken. Op weg naar Yosemite met onderweg 2 overnachtingen. Het eerste stuk was geen klap aan. Tot iets voorbij Los Angeles is het alleen maar druk. Maar dat wisten we vooraf. En eigenlijk viel het nog best mee. We waren na de spits vertrokken en hebben geen files gehad.

Het stuk wat verderop was mooi over de snelweg door de bergen. We hadden daar in december ook al gereden, maar toen lag er wat sneeuw. Nu was het behoorlijk warm. We stopten bij Pyramid Lake, een groot stuwmeer, waar ook een visitorcenter was over de ontwikkeling van de watervoorziening in Californië, wat best interessant was. Daarna weer door, naar onze eerste camping aan Lake Isabella. Dit is het grootste zoetwatermeer, ook een stuwmeer, van Californië. Dit laatste stuk rijden was voor ons nieuw: we reden een stuk door Sequoia National Forest. Een prachtige, kronkelende smalle weg door de bergen, langs rotsen en een rivier. En toen kwamen we aan bij onze camping. Ik weet niet hoe we die campings uitzoeken, maar we hebben het wel vaker dat een camping toch wel wat ‘antiek’ aandoet, inclusief de receptioniste. Ik schat dat ze toch zeker 80 was. Plek 104 was voor ons, lekker handig met zo’n overhangende boom op je plek. Moest ik maar niet zeggen dat onze RV (zo noemen ze hier een camper) slechts 22 feet was. Wat later kwamen we erachter dat hij bijna 25 feet is. Oeps! Gelukkig kwam de buurman, qua leeftijd kon dit de echtgenoot zijn van de receptioniste, even wat aanwijzingen geven. Hij was immers truckchauffeur geweest in de vorige eeuw. Of hij onze camper even op zijn plek moest zetten? Nou, als we een deuk oplopen, dan doen we dat toch liever zelf. Maar het ging goed. De buurman stond al wel gelijk met een zakje met 6 koele perziken voor ons. Die kwamen uit de regio. Lekker! De andere Amerikaanse buurman kwam gelijk met leuke tips, toen hij hoorde dat we onderweg zijn naar Yosemite. Alleen jammer dat zijn tip nou net aan de andere kant is dan onze route. Dus voor wie nog in de buurt van de Highway 1 komt: ga naar de mysterie spot! Jammer dat ik het vorige keer niet wist, toen kwamen we er bijna langs.

Eenmaal gesetteld konden we de camper verder uitproberen met het riool en water en zo. Bleek dat onze ‘black water’ tank, oftewel het rioolwater van het toilet, niet geleegd was door de vorige huurders. Getver! Gelukkig maar dat we een rioolslang hebben en een afvoer op onze plek hebben voor dat soort zooi. Terwijl JW de sluizen opende, hield ik die rioolslang in de afvoerput heel stevig vast en probeerde niet na te denken over wat ik er doorheen voelde schieten. En ook niet na te denken wat er zou gebeuren als ik de slang los zou laten. Nou ja, alles even nagespoeld en we weten nu ook hoe dit klusje geklaard wordt.

Aan het eind van de middag besloten we naar het meer te lopen. Natuurlijk nadat we al een aantal flauwe grappen hadden gemaakt. Want de camping aan Lake Isabella blijkt dit jaar aan een grasveld te staan. Met een zandbodem met schelpen en hier en daar iets waar vorig jaar boten konden aanmeren. Het meer is zo ver opgedroogd, dat we er niet meer aan staan. Het zegt iets over de enorme droogte hier. Dus die 2 Nederlanders die uitzicht dachten te hebben op een mooi meer, kijken nu uit op een droge vlakte. Niks Lake Isabella, maar Lake Gortdroog! In de verte was nog wel iets van water te ontdekken, maar het is onvoorstelbaar dat er zo weinig water meer is.

‘s Avonds aten we lekker buiten, het was tot laat nog 33 graden. Nu duik ik mijn bed in en morgen reizen we weer verder.