Grote ijsjes, grote supermarkten en grote prijzen

Dag 5: zondag 31 juli

Het is vandaag zondag. Op zondag slaap ik graag uit. Op maandag, dinsdag en de rest van de week eigenlijk ook, maar op zondag ‘mag’ het. Jan Willem denkt daar hetzelfde over, behalve als hij op zondag met zijn fietsmaatje(s) gaat mountainbiken. En behalve vandaag. Opeens, uit het niets, heeft hij een jetlag. Om 6:00 stond hij al naast zijn bed, nadat hij eerst een half boek had gelezen. Ik vond het nog te vroeg en draaide me nog eens lekker om, terwijl Jan Willem een flinke ochtendwandeling maakte.

Vanmiddag zijn we met Manouk in Del Mar gaan wandelen, naar een nieuwe ijssalon waar ze Italiaans ijs verkopen. Niet zomaar ijs, maar bijzondere smaken. Bijvoorbeeld espresso-ijs met stukjes koek en nog wat dingen erin. Naast een berg suiker, natuurlijk. De hoorntjes werden er vers gebakken. Dat heb ik nog nooit gezien! En daarna reken je af voor zo’n 6 dollar per ijsje. Ach, het kost wat (this is America), maar dan heb je wel iets speciaals en uiteraard is een klein ijsje een hele maaltijd.

Daarna liepen we langs het strand terug. In Nederland zouden we zeggen dat we over de duinen lopen, hier was het meer over de kliffen met het strand tientallen meters onder ons en het treinspoor naast ons. In totaal goed voor een wandeling van 5 km. Dat lijkt niets, maar Manouk woont wel boven op een steile heuvel, dus het laatste stuk was een pittige klim. Die calorieën van die ijsjes liepen we er dus snel weer af.

Manouk ging nog even naar vrienden, wij moesten nodig boodschappen doen voor de komende dagen. Morgen gaan we beginnen aan onze roadtrip!

Dus op naar de Walmart superstore. We hadden er al veel over gehoord, maar wij vinden hem vergelijkbaar met zo’n hypermarché in Frankrijk: je kunt ook een fiets of tv tussen je andere boodschappen leggen.Dat hebben wij maar niet gedaan, onze kar zat al vol genoeg. We gaan 19 dagen op roadtrip, maar hebben voor mijn gevoel voor 30 dagen boodschappen ingekocht. Tenminste, dat dacht ik vooral toen ik bij de kassa mocht afrekenen en ik weet dat 1 dollar ongeveer 1 euro waard is (in december was dit nog 80 eurocent). Ik zie slechts 1 voordeel: het is makkelijk om te rekenen. Daarna schrik je je dus het leplazerus. Maar goed, voorlopig hebben we genoeg eten en drinken.

We kwamen er vandaag trouwens ook achter dat de sleutel die volgens de camperverhuurder nergens voor was (hij had geen idee waarom die sleutel erbij zat), voor de kluis in de camper is. Oké, hij is wat weggemoffeld in een trede van het trapje in de camper, maar het is toch vreemd dat hij dat niet wist.

Na 2 uur in de Walmart te hebben gedwaald en te zijn verdwaald, gingen we weer terug naar Manouk. Diana had een heerlijk Amerikaans gerecht gemaakt, iets wat we in december ook hebben gegeten. Ik moet het recept toch eens gaan vragen voor thuis in Nederland.

Nu ik dit schrijf, is het 22:00. Jan Willem ligt al in diepe slaap. Ik ga mijn bed ook maar eens opzoeken, hoewel het heerlijk is om hier met Manouk op de bank te hangen.

Vanaf morgen volgt er vast niet elke dag een verslag, want tijdens onze roadtrip staan we soms een paar nachten binnen nationale parken waar geen zendmast te bekennen is.

Tot binnenkort!

P.S. Mocht iemand typefouten ontdekken: 22:00 uur is hier al heeeeel laat en ik ben vandaag te ijdel om mijn leesbril op te zetten [e-1f609]