Een afstand van 21 uur

Voor onze inmiddels trouwe lezers: we gaan weer los met onze reisverslagen. Geschreven als geheugensteuntje bij het maken van onze fotoalbums (oeps, ik loop er 2 achter!), voor later als ons geheugen echt niet meer zo goed werkt en inmiddels ook voor onze lezers. Het is altijd leuk om te horen dat ook jullie op afstand genieten. We delen de mooie plekken van de wereld weer graag met jullie!

Gisteren kwamen we na 21 uur reizen aan in San Diego. We hadden overnacht in een hotel bij Schiphol. Dit keer omdat we:

1. geen vertraging wilden met de auto door autopech, files of protesterende boeren
2. niet verrast wilden worden door uitval van treinen door personeelstekorten bij de NS
3. we RUIM op tijd op Schiphol wilden zijn en desnoods een uur buiten moeten wachten, zodat we onszelf niks zouden verwijten bij het missen van onze vlucht door de ‘Schipholchaos’
4. oké, omdat we tot 5:15 uit wilden slapen en het shuttlebusje maar 10 minuten reistijd heeft

Ik kan jullie vertellen dat we geluk hadden. Binnen een uur waren we overal doorheen en hadden we ruim de tijd na de douane. Geen stress (bij ons), geen chaos, geen drukte en geen chagrijnig personeel. Schiphol zoals Schiphol altijd was: het begin van een heerlijk vakantiegevoel! Het bestaat dus nog!

Zo ook het vliegen: aan eten, drinken en entertainment aan boord geen gebrek (American Airlines). De overstap op Dallas was even flink aanpoten i.v.m. 2 uur voor de overstap, maar daarmee deden wat aan onze conditie.

Voorzien van een flink gevulde sporttas (ik) en gewone grote tas (ook ik) en een rugzakje (JW) en camera (JW had de eer om een van mijn dierbaarste items dragen) was het een kleine uitdaging om -trap op, trap af- op tijd van terminal D naar A te komen. Dat vliegveld is best groot, maar de trein bracht ons vrij snel naar terminal A. Intussen wijzigde de gate ook nog van A16 naar A21, maar dat zagen we gelukkig vrij snel. Bij de juiste gate aangekomen, hadden we zelfs nog 3 kwartier tijd over.

En die sporttas van mij… daar zit natuurlijk niks aan sportartikelen in. Wel mijn bikini, ondergoed, voor 4 dagen kleding voor verschillende seizoenen en mijn schoenen. Voor het geval de koffers ergens zouden stranden waar wij door zouden reizen. Gelukkig bleek ik voor niks zoveel mee te zeulen in mijn handbagage.

Aan het eind van de middag stonden we buiten de airport en konden we bij Manouk instappen. Heerlijk om elkaar weer te zien! ‘s Avonds het hele gezin, van nu 4, weer gezien (Archer is op 2 febr geboren) en samen(!!!) gegeten. Echt, samen met met 6 aan tafel, dat is hier niet zo gebruikelijk, leerden we de vorige keer.

We logeren deze en waarschijnlijk de komende paar nachten bij Manouk thuis, Om 9 uur zijn we naar bed gegaan. Moe van het reizen, ook al hadden we aardig wat uurtjes slaap te pakken in het vliegtuig. En blij dat de reis zo voorspoedig verliep.

We zijn er, het avontuur kan beginnen na een klein jaar jaar vol onzekerheden of het allemaal wel door kon gaan.