Naar de haaien

7-1
De laatste dag van onze vakantie in Californië is aangebroken. Dat betekende dat we ons appartement moeten verlaten en nog een dag en nacht bij Manouk logeren.
De dag begon heel zonnig, maar aan het eind van de ochtend kwam de bewolking boven de zee. Een soort zeemist, maar dan zonder echte mist boven het land. Hierdoor was het niet zonnig. Hoewel het maar 15 graden was, voelde het veel warmer aan en af en toe kwam de zon toch even door.
We vonden dat we één wandeling nog écht moesten maken: in Torrey Pines State Park. Ik dacht dat we daar al hadden gewandeld, maar die wandeling (vanuit het huis van Manouk) bleek niet Torrey Pines te zijn, maar een Canyon. Er zijn hier veel verschillende hikes te vinden. Vandaag gingen we dus op weg naar het Torrey Pines State Park. Op 5 minuten rijden van Manouk. Het is een mooi State Park met diverse wandelroutes en uitkijkpunten. Een State Park is een natuurpark van de staat. Het verschil tussen een Nationaal Park en een State Park is dat het ene Park door het land wordt onderhouden en het andere Park door de staat waar het in ligt. We hebben uiteindelijk 3 wandelroutes gelopen; 2 korte en een langere, voor in totaal 7 km. Eerst de berg op, daarna zijn we via diverse paden afgedaald richting het strand en over het strand langs de branding weer terug.
Onderweg kwamen we bij mooie uitkijkpunten. Enkele surfers trotseerden de golven, we zagen dolfijnen springen en pelikanen in formatie over de oceaan vliegen. En opeens zwom er een dier dat een vreemde sprong maakte. Het was een dier dat groter was dan een dolfijn en dat niet zo gracieus sprongen maakte zoals dolfijnen dat dien. En het was een stuk kleiner dan een walvis. Manouk, Jan Willem en ik keken toevallig op het moment dat ‘het’ sprong, dezelfde kant uit. Wat was dat??? We hadden een vermoeden, maar wilden het nog even checken op Google. Dat kón toch niet waar zijn? Ons vermoeden werd bevestigd. Het was een grote witte haai. DE GROTE WITTE HAAI!!!! Die mensen dood bijt!!!! Er is pas nog iemand doodgebeten bij Monterey in de buurt, een paar honderd kilometer naar het noorden. En deze haaiensoort sprong voor onze ogen even boven het wateroppervlak uit. Gelukkig zagen we hem alledrie, anders hadden we het nooit geloofd. Er zitten hier dus echt van die haaien zoals in de film ‘Jaws’. Wij waren al niet van plan te gaan zwemmen, maar nu al helemaal niet meer.
De oceaan zit blijkbaar vol verrassingen.
Na onze wandeling zijn we Del Mar gaan bekijken. We hebben de woonwijken gezien en ook het oude huis van Del Mar. Het is hier een soort villawijk, maar dan als dorp. Het ene huis is nog mooier en groter dan het andere. Een rijtjeshuis of 2-onder-1-kap vind je hier niet zo snel. We hebben nog een shirt voor Jan Willem gekocht, maar ik kon niet snel meer slagen. Dat geeft ook niet, wat ons betreft hoeft uitgebreid shoppen niet zo.
We zijn daarna weer naar het huis van Manouk gegaan, hebben heerlijk Mexicaans gegeten met zijn allen (oma is er ook nog steeds, opa is al een paar dagen geleden naar huis gegaan) en ‘s avonds hebben we nog met zijn drietjes zitten kaarten. Gezellig en nog even genieten van Manouk.
Eenmaal in bed, op Manouk haar kamer, las ik nog de krant van morgen. Tja, dat kan ook in Del Mar. Je leest de PZC van de dag die hier nog gaat komen. En dan net zoals ‘vroeger’ tijdens de laatste nacht op de camping : Manouk slaapt op de grond en wij in een heerlijk bed. Voordeel: Manouk ligt niet op een luchtbed, maar op een dik matras.
Welterusten!