Cowboys en cactussen

30-12
Vanmorgen ging onze wekker om 7 uur. Manouk lag wat tegen te sputteren. Normaal is zij best een ochtendmens, maar ik geloof dat dit een klein beetje veranderd is sinds ze in de VS woont. We hebben heerlijk geslapen in onze mooie motelkamer met prima bedden. En het was er ook een stuk rustiger dan in ons vorige motel. En Freddy: ik heb niet op het nummer gelet, maar je zou weleens gelijk kunnen hebben ;)

Jan Willem en ik zijn als eersten naar het ontbijt gegaan, Manouk schoof wat later aan. Wat een luxe ontbijt hebben ze hier in ons motel. Niks mis mee en de keuze was reuze!
Na het ontbijt hebben we al onze zooi weer in de auto gepropt en zijn we eerst naar een tankstation gereden, want anders konden we onderweg in de woestijn stranden.
Dat we al in een totaal andere omgeving zaten dan de ochtend ervoor, bleek al toen we de weg reden en rondkeken. Het is hier droog en dor, duidelijk een omgeving van een woestijn. Behalve dan dat het licht regende. Dat tanken was ook nog een dingetje, het was niet makkelijk om een goed werkend tankstation te vinden. Uiteindelijk is het toch gelukt. De volgende stop was bij de supermarkt. Even wat proviand ingeslagen voor onderweg. Je moet goed voorbereid de woestijn in gaan.
Onderweg was het weer genieten van de omgeving. Woest, ruw en droog, maar met wat miezerige regen. Ons eerste doel was een bezoekje aan Pioneers Town; een stadje in het Wilde Westen. Ik geloof niet dat er tegenwoordig nog veel mensen wonen, maar het was zeker leuk om er even te stoppen. Ik denk dat het hier normaal kurkdroog en zonnig is, maar vandaag lag er een deken van mist. Totaal niet passend bij het landschap en de sfeer van het Wilde Westen. De temperatuur was ook gedaald tot een graad of 35. Fahrenheit wel te verstaan. Dat is 1,7 graden Celsius, bleek nadat ik het had omgerekend. Liepen we daar in onze dikke winterjassen, muts en handschoenen aan in een mistig cowboystadje. Hier klopte iets niet… De cowboys zelf waren vandaag ook ver te zoeken.

Ik vreesde met de ervaring in Pioneers Town ook voor mist in het Joshua Tree National Parc. Dan zouden we niet kunnen zien wat het park te bieden heeft. Zo jammer! In de verte zagen we nog een raar soort mist hangen, misschien de winterstorm die ze afgaven?
Gelukkig brak de lucht al open voordat we in het Joshua Tree park aankwamen en hadden we daar naast wat bewolking ook zon. De temperatuur steeg in 10 minuten tijd van 35 naar 52 graden Fahrenheit. Dus iets meer dan 11 graden. Dat maakte het een heel stuk ‘warmer’ en mooier! Al snel zagen we ze staan: de Joshua Trees (bomen), met duizenden tegelijk.
We zijn meerdere keren in het park gestopt en we hebben een paar wandelingen gemaakt. We hebben gewoon gewandeld, maar ook geklommen en geklauterd. Tenslotte stopten we bij de cactusgarden, waar honderden cactussen staan. Dat leverde ook wel wat leuke plaatjes op.
Rond half 5 reden we het park weer uit en ben ik naar San Diego gereden om Manouk thuis af te zetten. Jammer, maar onze minivakantie met zijn drietjes zat er alweer op. Het was hartstikke leuk om met zijn drietjes de trip naar San Francisco, een stukje Pacific highway en Joshua Tree te doen.
Daarna zijn we ons nieuwe stekje gaan zoeken in Solana Beach, op 10 minuten van Manouk haar huis. Ons appartementje vonden we al snel, op de hoek van de afhaalpizzeria, dus dat kwam voor vanavond wel goed uit.
Morgen gaan we de omgeving hier maar eens ontdekken!