Het volledige verslag van dag 2 San Francisco

Er ging iets mis bij het plaatsen van onderstaand verslag. Hopelijk lukt het nu wel om de volledige tekst te plaatsen:

28 dec:
Onze tweede en laatste dag in San Francisco. Hoewel je hier op verschillende straathoeken je toekomst kunt laten voorspellen, blijkt het voorspellen van het weer in San Francisco wel wat lastiger te zijn. Gelukkig maar, want we hebben liever bewolkt weer, zoals vandaag, dan de hele dag regen, wat was voorspeld. Niet door zo’n zaakje op zo’n hoek van een straat, maar door de weersapp.

We startten de dag met een kop thee en koffie bij de Mac Donalds. Natuurlijk na ons riante ontbijt op de kamer/ een cracker en een beker sap. Manouk en ik namen er bij de Mac Donalds nog een gefrituurde aardappel bij, als aanvulling op ons minimale ontbijtje op de kamer.

Hoewel het al tegen tienen was, was er nauwelijks nog verkeer en waren er weinig mensen op straat. Wanneer je ooit naar San Francisco wil, kan ik de dagen na Kerst aanraden. Zo weinig verkeer en niet zo druk.

Met goed gevulde magen stapten we op de fiets. Dat ging heel vlot, nadat de verhuurder hoorde dat we uit Nederland kwamen. Dat wekte vertrouwen. Met een ‘de remmen, het slot en de versnellingen werken net als bij jullie’ reden we weg. Als Nederlander fiets je overal ter wereld. Dus ook hier in San Francisco.

De route liep naar the Golden Bridge, wat natuurlijk een heel origineel idee was, want dat doet niemand hier. Het was nog best een pittig stukje fietsen, de berg op. We fietsten langs de kust, zagen mensen én zeeleeuwen in de baai zwemmen. Je moet het lef maar hebben. Ik zou als zeeleeuw geen zwemmende mensen tegen willen komen.
We wilden eigenlijk naar Sausolito fietsen en vanaf daar met de ferry terug naar San Francisco. Helaas vaart die ferry niet zo vaak en zouden we er lang op moeten wachten, gezien zijn vaarschema. De treinen in Zeeland rijden vaker dan deze veerdienst. Dus daarom gingen we maar heen en weer over de brug. 22 km en ruim 2 uur verder waren we weer terug. Dat was een leuk tripje! We hadden wel wat lekkers verdiend, vonden we. Er werden op straat heerlijke hotdogs gebakken, die we niet konden weerstaan. Ach, het was toch al lunchtijd, dus waarom niet? We hebben onze hotdogs op een bankje bij de baai opgegeten.

We hadden nog wat wijken waar we heen wilden. Dus hop, op de hop-on-hop-off bus en op naar Little Italy en Chinatown. We bezochten eerst de St. Paul’s kerk, die nog in kerstsferen verkeerde. Daar stond ook de mooiste kerststal die ik ooit had gezien. Voor zover ik me dat kan herinneren. Kindje Jezus kreeg er bijna nog gezelschap bij. Manouk was zo onder de indruk van deze kerststal, dat ze het opstapje miste. Gelukkig lag ze er net niet bij, anders was de kerststal vanaf dat moment iets minder mooi geweest, vrees ik.
Na het bezoek aan de kerk gingen we koffie/thee drinken in de Italiaanse wijk, om vervolgens China Town in te gaan. In San Diego wonen veel Aziaten en China Town is hier ook echt net China. Zelfs de gebouwen zijn in Chinese stijl gebouwd.
Via allerlei omwegen zijn we teruggelopen naar het motel, waarbij we onderweg ons ontbijt voor morgen hebben gekocht. De bedoeling was om zeker op tijd terug te zijn, zodat we nog konden relaxen. Maar ja, het terug wandelen kostte iets meer tijd dan verwacht. In het motel dus kort pauze gehad, om ons daarna heel warm aan te kleden voor de nighttour met de hop-on-hop-off bus. Manouk en ik hadden 2 jassen (1 dikke winterjas) aan, Manouk en Jan Willem een capuchon én muts en Manouk droeg zelfs 2 lange broeken over elkaar.
Overdreven? Nee, bleek al snel. Allereerst dachten we met de bus naar Fisherman’s Wharf te rijden. Dan hoefden we geen kwartier te lopen. Omdat de bus niet op tijden rijdt en je de locatie met de app kunt zien, dachten we op tijd te zijn. Helaas liep de app iets achter en reed de bus voor ons neus weg. Dat werd weer lopen. Bij de Fisherman’s Wharf stond de bus weer te wachten, dit is het startpunt van de nighttour. We gingen dik aangekleed bovenin zitten. Wat een mooie stad met al die lampjes overal. Het bruist. Na de stad zouden we naar Treasure Island gaan, voor wat mooie foto’s van de skyline. Zouden… Want een gestrande vrachtwagen blokkeerde de afrit. Dat werd dus een hele rit over de brug. Dat is wel een snelweg en over het water. Dus het waaide en het was heel koud bovenin de open bus. We hadden er wel lol om, al die mensen die dekking zochten tegen de kou. De gids had al gezegd: ‘It could be extremely cold.’
Eenmaal terug zijn we wat gaan eten bij Boudin. Manouk heeft de clam chowder geprobeerd. Een gerecht dat van hier komt. Het is een grote bol brood van zuurdeeg, dat is uitgehold en waar een soort ragout van de inhoud van een schelp in zit. Ik hield het bij een Franse uiensoep om warm te worden en Jan Willem nam pizza. Na het eten weer terug naar ons motel, uiteraard weer te voet. Om daar onze plannen voor morgen om te gooien. Daarover morgen meer.