De kust en een stukje Highway 101

24 dec:
Bij het wakker worden hoorden we het al: regen en storm. Dat doet het bijna nooit in het zonnige Del Mar. Hooguit een paar dagen PER JAAR. Dat hebben wij weer, Zeeuws weer in The States. Maar gelukkig brak al snel de zon door.
Tijd om uit bed te komen, het toch wel iets brakke gevoel weg te douchen en kennis te maken met de familie. Opa, oma, Matt, Diana en natuurlijk met de kleine man Ollie.
Na een paar minuten stond Ollie al klaar met een boekje dat ik moest voorlezen. Gelukkig, hij herkende me ook als ik niet op een schermpje te zien ben. Hij leek het wel leuk te vinden om ons te zien. En andersom: we smolten voor dit mannetje! Online is hij al leuk, maar in het echt is hij nóg schattiger (en ondernemender).
Na een ontbijtje met de lekkerste donut die ik ooit heb gegeten, hebben we vooral met opa zitten praten. Die vindt die ‘Dutch people’ ‘very interesting’. Leuk, er is hier genoeg gespreksstof.
Intussen voelen we ons al snel thuis in dit prachtige huis met uitzicht op de Grote Oceaan en tropische tuin. Wat een fantastische plek is dit.
Aan het eind van de ochtend gingen we op pad. Manouk heeft veel vrij gekregen, zij laat ons leuke plekken in de buurt zien. We liepen vandaag over het strand langs de oceaan met veel golven. We bezochten ‘downtown’ Del Mar, reden door Solana Beach, lunchten Mexicaans in Encinitas -we zitten heel dicht bij de Mexicaanse grens- en stopten in Cardiff. De winterjassen lieten we al snel achter in de auto. De zon warmt het zuiden van Californië al snel op, bleek ook nu.

Mijn kleding valt hier trouwens wel een beetje uit de toom. Ik denk dat ik toch maar een strakke legging van Manouk moet lenen