Vertraging

s Middags om half 2 namen we de trein naar Schiphol. Dachten we… Het werd, zoals vaker bij Echte Vermeulens het geval is, een trein later. We redden het nl. net niet en de trein reed voor ons neus weg. Niet getreurd, want daarom vertrokken we een dag van tevoren. Lekker een nachtje in een hotel op 10 min van Schiphol. Lekker relaxed!

De volgende morgen moesten we om 6:15 op Schiphol zijn. Moesten, want ‘s nachts, toen wij lekker lagen te slapen, bleek United Airlines ons meerdere mailtjes te hebben gestuurd omdat ons vliegtuig vertraging had. Eerst een uur, daarna 2 uur en vervolgens 5 uur. En daar sta je dan om 6:10 op de luchthaven om te lezen dat je niet om 9:15 vertrekt, maar om 13:30! Zwaar balen dus. Maar dat betekende ook dat we onze andere 2 vluchten in New Ark en Chicago zouden gaan missen. En op dat moment werd onze vlucht omgeboekt. Dan maar met 3 uur vertraging vertrekken. Niet naar New Ark, maar naar Washington. Niet in de Economy Class, maar EconomyPlus. Niet zo verkeerd dus.

Op Washington hadden we een overstaptijd van bijna 3 uur. Lekker relaxed! Dat het zo relaxed zou worden dat we het wachten beu zouden worden, wisten we toen nog niet. Want ook daar kregen we te maken met een vertraging. Van ‘maar’ 2 uur. Er was geen piloot die mocht vliegen. Ze vroegen niet of er een passagier toevallig kon vliegen, wel of er vrijwilligers waren die een andere vlucht wilden. Want het vliegtuig was te zwaar beladen. Voor 25 dollar kon je je als vrijwilliger opgeven. Nou, dank je de koekkoek, wij bedankten voor deze eer. Als ik zo eens rondkeek, had ik best een paar ‘vrijwilligers’ kunnen aanwijzen die het vliegtuig een stuk lichter zouden kunnen maken als ze een andere vlucht zouden boeken.
Uiteindelijk, na 2 uur extra wachten en flink vol tanken, gingen we opnieuw de lucht in.
We hebben wel wat kunnen slapen tijdens deze ruim 5,5 uur durende vlucht waarbij de cabine donker bleef.

Na de soepele aankomst, pikt Manouk ons op met haar auto. Ook zij had vertraging en deed er een uur over om op de luchthaven te komen, i.p.v. 20 minuten. In een sneltreinvaart kwamen we aan bij het autoverhuurbedrijf. 10 min. voor sluitingstijd. Gelukkig zijn we hier tot 23:59 open en konden we nog net onze auto ophalen.

Daarna gauw naar Manouk haar thuisplek. En oh, was het fijn om haar weer in het echt te zien! Als een echt Amerikaanse reed ze ons -JW in de huurauto en ik naast Manouk- in 20 min. naar haar huis, waar we nog wat aten en dronken en lekker bijpraatten. Daarna logeerden we op haar kamer, want er waren nog 2 logé’s: opa en oma. Het bed lag zo lekker, dat we de hele nacht door hebben geslapen. Of waren we misschien toch best wel moe na een uur of 28 reizen?
Welkom in Amerika!