Van Monteverde naar het noorden: Rincon de la Viej

Maandag 30-04

Op weg van Monteverde naar Curubandé bij Liberia, 50 km van de grens met Nicaragua. Het is maar 173 km ver, maar de eerste 1,5 uur reden we over onverhard, door zand, over keien, door kuilen en over hobbels. Met 20 tot 30 km/u. Na 5 minuten rijden maakten we de eerste stop. Omdat Monteverde op een hoogte van ongeveer 1400 m ligt, hadden we vanaf de weg een mooi uitzicht over de bergen en op de Pacifische oceaan. De volgende stop volgde niet veel later. Zo schoot de reis natuurlijk niet op, maar ik kon het niet laten om bij een schooltje in het gehuchtje San Luis te gaan kijken. Het hek rond de school was hermetisch afgesloten met een kettingslot. Zouden de kinderen hier weg willen lopen? Raar, want je zit hier in een klein dorpje, gescheiden van het volgende dorpje door een zand/kei/kuilenweg. Niet aantrekkelijk om weg te lopen, lijkt me.
Ik zag iemand lopen en zwaaide. Het bleek de kokkin te zijn van de school en al gauw mocht ik naar binnen. De school bestaat uit 1 klas leerlingen. De leerkracht die ik onderbrak tijdens de biologieles, stelde zich voor als de directeur. Tja, dat is niet zo moeilijk als je de enige werknemer bent naast de kokkin.
Engels werd er niet gesproken, zelfs de directeur sprak geen Engels. Gelukkig begreep ik zijn Spaans wel en met wat handen- en voetenwerk konden we communiceren. In de klas zaten kinderen van een jaar of 11,12. Bij ons groep 8.
De volgende stop maakten we toen we een fruittentje aan de weg zagen. We hebben er mango’s gekocht en in de plaatselijke supermarkt wat te drinken. Als de caissière niks te doen heeft, kijkt ze tv die boven de ingang hangt. Altijd leuk, van die supermarktjes voor de lokale bevolking!
JW had gezien dat er in Cañas een dierenopvang was waar je kon kijken. We hebben hem gevonden en hebben er dieren gezien die verzorgd worden nadat ze door hun moeder zijn verstoten, of wanneer ze om een andere reden niet in de natuur zouden kunnen overleven. Ook zaten er dieren die gevangen hebben gezeten bij mensen. Mooi werk!
Halverwege de middag kwamen we aan in Curubandé, boven Liberia. We zitten op een leuk park in een huisje. Het ligt aan een rivier waar water vanaf de vulkaan Rincon de la Vieja stroomt. Ze hebben hier een spa, waar gasten gebruik van mogen maken. We hebben er in de hottubs gezeten en ons ingesmeerd met vulkanische modder. Om ons daarna in de rivier te wassen. Schijnt allemaal heel gezond te zijn. Als ik na de vakantie een rimpeltje minder heb, weten jullie hoe dat komt.
‘s Avonds hebben we bij de Burger King in Liberia gegeten. In Nederland hou ik daar wel van, maar hier heb je meer saus op je hamburger dan dat je broodje dik is. Ik raad het iedereen af om hier naar de Burger King te gaan, brrrr!

Dinsdag 01-05
Vanmorgen zijn we naar het park Rincon de la Vieja gereden. Dit natuurreservaat hoort bij een vulkaan waar nog steeds activiteit is. Je kunt niet naar de krater, omdat er teveel activiteit is. Maar je kunt wel rond de vulkaan lopen. Het is hier aan de ene kant droog en dor. Je ziet moddergaten borrelen, zwaveldampen uit de grond komen en kokende meertjes. De dampen ruiken naar rotte eieren en wanneer ze jouw kant op komen met de wind, voel je de hitte. Heel indrukwekkend! Daarnaast wordt het droge park afgewisseld door jungle. Een erg mooi park!
We hebben de korte trail gelopen en een stukje van een minder goed begaanbare trail. Bij die laatste zagen we een stuk muis liggen. Een verse. Dat hebben Manouk en Fabiënne blijkbaar goed bekeken. Manouk stond direct stil en zei dat ze niet verder ging. Want waar een verse halve muis ligt, ligt er ook een slang. Toch bleven ze nieuwsgierig en Fabiënne porde voorzichtig met een lange stok tussen de bladeren. Opeens hoorden we een kreet van Manouk en Fabiënne en zagen we ze wegrennen. JW en ik waren iets verder omhoog gelopen, dus we konden niet zien wat zij zagen. Bleek dat ze inderdaad een slang tegen waren gekomen tussen de bladeren. Ik weet alleen niet wie er meer schrok: de meiden of de slang? Hij schoot er in elk geval pijlsnel vandoor.
Verder zagen we nog verschillende soorten grote leguanen, hagedisjes, vogels, hoorden we toekans, zagen we een groep apen die met hoge snelheid door de bomen slingerden en apen die een slingershowtje weggaven voor ons. Of indruk probeerden te maken op Manouk of Fabiënne, want hij hield ons in de gaten toen hij zich uitsloofde met slingeren en kunstjes. Manouk en Fabiënne zagen nog een ander groot, onbekend dier.
Na de wandeling hebben we in een Tico (Costaricaans restaurantje waar de lokale bevolking eet/drinkt) wat gedronken. Als je in Costa Rica een glas sap bestelt, krijg je 1/2 liter vers sap van welk exotisch fruit je kiest. En we hebben er een hamburger gegeten. Dit keer als lunch. Die smaakte een stuk beter dan die van gisteren!
Terug op het resort zijn we gaan zwemmen in het zwembad of in de heldere rivier en heb ik me nog even lekker ingesmeerd met vulkanische modder die ik in de rivier weer van me af spoelde.
Voor het avondeten zijn we naar een andere tico gereden. We zaten tussen de lokale bevolking en de serveerster, zij runde de tico met een oudere vrouw, sprak maar ‘so so’ Engels, vertelde ze ons. En wij maar ‘so so’ Spaans. Dus de menukaart was een grote uitdaging. Gelukkig weten we vis, vlees en kip te vertalen, dus we konden wel iets kiezen wat ons lekker leek. Een drankkaart was er niet. Je kon kiezen uit bier, cola of gin als je wat wilde drinken. Lekker makkelijk te onthouden voor de serveerster.
We hebben er wel ontzettend goed gegeten! Jammer dat we morgen alweer verder gaan.