Hobbeldebobbel, op weg naar Monteverde

Zaterdag 28-04

We hadden gisteravond afgesproken dat degene die het eerst wakker werd, de deur en gordijnen zou open gooien en dat we dan allebei uit bed zouden komen om naar het bos te gaan. Als je ‘bos’ leest, moet je meer denken aan een stukje jungle, er is geen eik of den te bekennen en de bomen, struiken en planten staan heel dicht op elkaar. Je kunt er makkelijk verdwalen. Gelukkig hebben ze er ook een pad aangelegd, in de tuin. Dus met het verdwalen valt het best mee.
Maar goed, even terug naar deze ochtend. Had ik even mazzel dat ik om halfzes wakker werd. En JW dus pech dat hij door mij wakker werd! Thuis is het meestal andersom, maar in Costa Rica ben ik een ochtendmens. Heerlijk hoor, en mijn ochtendhumeur heb ik thuis gelaten.
We zijn dus vroeg op pad gegaan, terwijl Manouk en Fabiënne nog lagen te slapen. Veel dieren zagen we helaas niet, die zaten alweer verstopt. Alleen de vogels waren druk bezig met hun nestjes. Het was erg zonnig en na een uurtje hadden we veel geluk: de vulkaan was helemaal zichtbaar! Dat komt niet vaak voor. Men zegt dat het geluk brengt als je hem helemaal kunt zien. Misschien moet ik dan maar weer met een prijsvraag meedoen ;)
Het was ook niet voor lang dat we hem konden zien, want tijdens het ontbijt hadden de wolken hem weer opgezocht en was de top weer verborgen.
Het ontbijt is trouwens erg lekker in Costa Rica. Vanmorgen heb ik 2 borden ‘gallo pinto’ gegeten: rijst met zwarte bonen en kruiden. Typisch Costaricaans. Best apart om ‘s morgens rond 7 uur al aan de warme maaltijd te zitten. Alleen Fabiënne hield het bij een boterham met een omelet. Hoewel die omelet eruit zag als de vulkaan, misschien gemaakt van 4 eieren? In elk geval een stevig ontbijt op de vroege ochtend, we konden er tegenaan. Vandaag verhuisden we van Fortuna naar Monteverde. Via de noordkant van Lake Arénal met zijn mooie natuur en de west-en een stukje zuidkant, reden we richting Monteverde. We zagen een wasbeer, of was het een neusbeer? Helaas was zijn oversteek hem fataal geworden. Een auto die er eerder reed dan wij, heeft hem geschept. We hadden hem liever levend gezien. Onderweg zagen we op een bordje dat er watervallen in de buurt waren. We besloten daar heen te rijden om ook even lekker buiten te zijn met dit prachtige weer. Om er te komen, moesten we over iets rijden wat op een weg leek. Fijn dat we een 4x4 hebben! Hobbelend kwamen we op een open plek waar de auto kon staan, wij liepen verder en daalden we af. Er waren traptredes, maar die waren grotendeels gebroken, weggevaagd of heel schuin. De watervallen waren wel erg mooi! En niet toeristisch, deze zijn vrij onbekend. Bij de derde waterval zijn we gaan afkoelen en zwemmen in de poel waar de waterval in stortte en hebben we gepicknickt, terwijl de grote roofvogels boven onze hoofden cirkelden. Wat een prachtige natuur! En toen moesten we nog terug omhoog. Een flinke klim in de warmte. Maar die warmte vergaten we al snel toen Fabiënne, die een stuk voor ons liep, een kreet slaakte om daarna te roepen dat we gauw moesten komen. We vroegen ons af wat ze zag: was het een slang of een spin die ze tegenkwam? Aan haar kreet te horen iets wat minder eng was. Het bleek een prachtige leguaan te zijn die vlak voor haar voeten het pad op sprong en waarschijnlijk zo hard schrok dat hij geen stap meer durfde te verzetten. Of hij wilde wel even poseren voor ons. En zo stonden we allemaal flink wat foto’s te maken van mijnheer de leguaan.
Toen we terugreden naar de weg-hobbeldebobbel, van links naar rechts- stak er een gordeldier het pad over. Die hadden we hier niet verwacht. Wel leuk om hem in het echt te zien i.p.v. alleen in de Donald Duck (Fabiënne kende hem daaruit).
En toen moesten we verder op weg naar Monteverde. Nog 36 km. Dat leek heel dichtbij, maar de weg veranderde in onverhard met heel veel kuilen in de weg. Dus het duurde wel even voordat we er waren! We zijn nog even bij een bakker gestopt in een klein dorpje en aan het eind van de middag kwamen we bij het hotel aan. Monteverde ligt tegen een steile berg, je kiept hier bijna met auto en al om! Het is er ook een stuk frisser dan we gewend zijn. Met een graad of 19 (avond) vinden we het maar fris! We hebben wat gegeten in het stadje (of dorp, want het is er niet groot) in The Tree House. Zoals de naam al doet vermoeden heeft het met een boom te maken. Het is een hip restaurant dat rondom een boom is gebouwd. Je zit dus buiten rond een boom te eten op de eerste of tweede verdieping. Heel apart en leuk. En lekker! We probeerden daarna nog wat te winkelen, maar waren er eigenlijk te moe voor.