Fortuna
Door: Agathe
Blijf op de hoogte en volg Jan Willem, Agathe, Manouk en Fabiënne
29 April 2018 | Costa Rica, Fortuna
Vrijdag 27-04
Vanmorgen weer lekker op tijd uit bed gegaan, want om halfacht vertrokken we naar het nationaal park Arénal om een wandeltocht door en óver het oerwoud te maken: over de ‘hanging bridges’, oftewel hangbruggen over het oerwoud. Samen met een gids en een Amerikaans stel wandelden we door het nationaal park Arénal, dat vol met spinnen, slangen en ander ongedierte zit waar we thuis hard voor wegrennen. Al zoekend naar beesten en beestjes genoten we van de mooie natuur. Onderweg zagen we inderdaad slangen, die Manouk en Fabiënne nou net liever hadden vermeden, de bangerds! De eerste slang was een dikke, zeer giftige. Hij bleef gelukkig lekker tussen de bladeren liggen en stoorde zich niet aan ons. De tweede soort was een kleintje; net een grote pier. En niet gevaarlijk. Ook hebben we de derde soort apen gezien na de cappucinoapen (doodshoofdaapjes) in Tortuguero en de brulapen (howler monkeys) bij ons huisje. Nu zagen we de grootse soort van de 4 die hier leven: de spidermonkeys (slingerapen). Hangend, spelend en liggend in de bomen. Verder hoorden en zagen we een toekan, kolibries en andere vogels, 7 vleermuizen die netjes op een rijtje sliepen, spinnen, de blue jeans frog (felrode kikker met jeansblauwe pootjes), enz.
Over de hangende bruggen lopen was ook erg leuk en mooi! Lekker wiebelend oversteken naar de andere kant van de berg, met onder je zo’n 45 m diepte en oerwoud.
Na de wandeling van ruim 2 uur stond er vers fruit voor ons klaar. We eten hier elke dag flinke porties ananas. Die is nergens zo zoet als Costa Rica, lijkt wel. Ze komen hier direct van de plantages af, lekker vers.
Terug in Fortuna hebben we een bakkertje opgezocht waar we onze lunch hebben gekocht die we in de schaduw onder een boom in het park op hebben gegeten. Met uitzicht op de Arénalvulkaan, of beter: een deel van de vulkaan. Ook vandaag staat hij weer half in de wolken, zoals meestal het geval is. We hebben daar niet veel geluk mee.
In de middag bleven Manouk en Fabiënne bij het huisje en het zwembad. De ligging is dan ook heel mooi: in een botanische tuin.
JW en ik zijn met de auto op pas gegaan, met een 4x4 moet je ook weleens de onverharde wegen opzoeken. Opeens zagen we mensen langs de kant van de weg staan. Wij zijn ook gestopt en ja hoor, daar zat een familie slingerapen in de bomen. Zo leuk om te zien! Het was wel een stel Tokkies, wat een aso’s! Ze braken flinke stukken takken af om de bladeren te eten en gooiden wat dingen naar beneden. Ze hingen op hun kop aan hun staart en de kleintjes speelden samen in de bomen.
Even later kwamen we in een afgelegen dorpje, niks toerisme maar puur Costa Rica. In een restaurantje met uitzicht op de Arénalvulkaan -nog steeds met wolken- en het Arénalmeer. Heel mooi en met een verkoelend windje, we zaten best hoog. Wat is het leven hier heerlijk!
Eenmaal terug op het resort hebben we nog vogels gekeken vanaf ons balkon, ze blijven leuk. De toekan hoorden we wel, maar ze zaten verstopt in de boomkruinen. Jammer voor ons.
Daarna zijn we in Fortuna gaan eten. Fortuna is een leuk dorpje waar veel backpackers komen. Leuke sfeer! Het doet me denken aan sommige plaatsen in Australië, waar we zelf ooit backpacker waren.
Na het eten zijn JW en Manouk in de hottubs gegaan op ons park en ik ben in het donker beestjes gaan zoeken in het bos op ons resort. Manouk hoefde geen beestjes te zoeken, ze zochten haar wel op in die hottub. Een gemene mier zette even zijn tanden in haar rug; een flinke beet die de lol in zo’n bubbelbad in het donker een beetje temperde.
Maar ik vond het leuk om ze te zoeken. Met mijn camera en zaklamp ging ik een stuk het pikdonkere bos in. Voor degenen die denken dat het gevaarlijk is: er zijn geen boze wolven hier. En ik deed eerst een paar stappen op het pad voordat ik ging zoeken, dus ik hoefde niet bang te zijn op een slang te trappen. Of op de grootste kikker die hier rond springt. Dat is echt een engerd!
In het donker komt in zo’n bos alles weer tot leven en zie je de mooiste beestjes. Zo vond ik een kikkertje van een cm, diverse sprinkhanen van verschillende groottes, spinnen (helaas geen tarantula), kevers, diverse soorten salamanders, enz.
Daarna lekker naar bed, want we willen morgen weer vroeg op om in het licht naar het bos te gaan, als de vogels ontwaken.
Vanmorgen weer lekker op tijd uit bed gegaan, want om halfacht vertrokken we naar het nationaal park Arénal om een wandeltocht door en óver het oerwoud te maken: over de ‘hanging bridges’, oftewel hangbruggen over het oerwoud. Samen met een gids en een Amerikaans stel wandelden we door het nationaal park Arénal, dat vol met spinnen, slangen en ander ongedierte zit waar we thuis hard voor wegrennen. Al zoekend naar beesten en beestjes genoten we van de mooie natuur. Onderweg zagen we inderdaad slangen, die Manouk en Fabiënne nou net liever hadden vermeden, de bangerds! De eerste slang was een dikke, zeer giftige. Hij bleef gelukkig lekker tussen de bladeren liggen en stoorde zich niet aan ons. De tweede soort was een kleintje; net een grote pier. En niet gevaarlijk. Ook hebben we de derde soort apen gezien na de cappucinoapen (doodshoofdaapjes) in Tortuguero en de brulapen (howler monkeys) bij ons huisje. Nu zagen we de grootse soort van de 4 die hier leven: de spidermonkeys (slingerapen). Hangend, spelend en liggend in de bomen. Verder hoorden en zagen we een toekan, kolibries en andere vogels, 7 vleermuizen die netjes op een rijtje sliepen, spinnen, de blue jeans frog (felrode kikker met jeansblauwe pootjes), enz.
Over de hangende bruggen lopen was ook erg leuk en mooi! Lekker wiebelend oversteken naar de andere kant van de berg, met onder je zo’n 45 m diepte en oerwoud.
Na de wandeling van ruim 2 uur stond er vers fruit voor ons klaar. We eten hier elke dag flinke porties ananas. Die is nergens zo zoet als Costa Rica, lijkt wel. Ze komen hier direct van de plantages af, lekker vers.
Terug in Fortuna hebben we een bakkertje opgezocht waar we onze lunch hebben gekocht die we in de schaduw onder een boom in het park op hebben gegeten. Met uitzicht op de Arénalvulkaan, of beter: een deel van de vulkaan. Ook vandaag staat hij weer half in de wolken, zoals meestal het geval is. We hebben daar niet veel geluk mee.
In de middag bleven Manouk en Fabiënne bij het huisje en het zwembad. De ligging is dan ook heel mooi: in een botanische tuin.
JW en ik zijn met de auto op pas gegaan, met een 4x4 moet je ook weleens de onverharde wegen opzoeken. Opeens zagen we mensen langs de kant van de weg staan. Wij zijn ook gestopt en ja hoor, daar zat een familie slingerapen in de bomen. Zo leuk om te zien! Het was wel een stel Tokkies, wat een aso’s! Ze braken flinke stukken takken af om de bladeren te eten en gooiden wat dingen naar beneden. Ze hingen op hun kop aan hun staart en de kleintjes speelden samen in de bomen.
Even later kwamen we in een afgelegen dorpje, niks toerisme maar puur Costa Rica. In een restaurantje met uitzicht op de Arénalvulkaan -nog steeds met wolken- en het Arénalmeer. Heel mooi en met een verkoelend windje, we zaten best hoog. Wat is het leven hier heerlijk!
Eenmaal terug op het resort hebben we nog vogels gekeken vanaf ons balkon, ze blijven leuk. De toekan hoorden we wel, maar ze zaten verstopt in de boomkruinen. Jammer voor ons.
Daarna zijn we in Fortuna gaan eten. Fortuna is een leuk dorpje waar veel backpackers komen. Leuke sfeer! Het doet me denken aan sommige plaatsen in Australië, waar we zelf ooit backpacker waren.
Na het eten zijn JW en Manouk in de hottubs gegaan op ons park en ik ben in het donker beestjes gaan zoeken in het bos op ons resort. Manouk hoefde geen beestjes te zoeken, ze zochten haar wel op in die hottub. Een gemene mier zette even zijn tanden in haar rug; een flinke beet die de lol in zo’n bubbelbad in het donker een beetje temperde.
Maar ik vond het leuk om ze te zoeken. Met mijn camera en zaklamp ging ik een stuk het pikdonkere bos in. Voor degenen die denken dat het gevaarlijk is: er zijn geen boze wolven hier. En ik deed eerst een paar stappen op het pad voordat ik ging zoeken, dus ik hoefde niet bang te zijn op een slang te trappen. Of op de grootste kikker die hier rond springt. Dat is echt een engerd!
In het donker komt in zo’n bos alles weer tot leven en zie je de mooiste beestjes. Zo vond ik een kikkertje van een cm, diverse sprinkhanen van verschillende groottes, spinnen (helaas geen tarantula), kevers, diverse soorten salamanders, enz.
Daarna lekker naar bed, want we willen morgen weer vroeg op om in het licht naar het bos te gaan, als de vogels ontwaken.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
