Een waterige dag

Dinsdag 21/2

Vanmorgen ging de wekker. Wat? Ja, de wekker. Want we moesten om 9 uur bij Lac Cai zijn om vanuit daar te gaan kayakken. Lac Cai ligt 7,5 km en bleek eenmaal onderweg ook 145 kuilen in de weg van ons appartement vandaan. Het laatste stuk van een km of 2 was onverhard en verre van vlak, we werden goed wakker geschud. Na een half uur meldden we ons op de plek van bestemming. Toen ook de andere sportievelingen waren gearriveerd konden we van start gaan. Ik had de eer om met onze Bonairemeneer Sjon, overigens van Tilburgse aflomst, in de kayak te mogen zitten. Hij was de gids, chauffeur (van wie niet zelf naar dit punt kon rijden) en weet ik wat voor rollen hij zichzelf had toebedacht. Bij Sjon in de boot mocht ik omdat ik niet zo zwaar was voorin, heerlijk voor het uitzicht met een vrij uitzicht. We kayakten een stukje over zee en daarna door de mangroven. Ik kan niet zeggen dat het spectaculair was. Buiten een paar vissen, kwallen die hier ondersteboven liggen (upsidedown jellyfish) en een paar regenwulpen waren hier geen dieren te zien. Maar het was er verder wel mooi en heel rustig. We kregen informatie van onze enthousiaste Bonairemeneer, die hier en daar wat rekenfoutjes maakte in zijn verhaal, maar dat mocht de pret (en zijn pret) niet drukken.We kayakten een paar keer door mangrovetunnels, waarbij je bijna plat moest gaan liggen, omdat je jezelf anders zou ophangen aan takken.

Onderweg hadden we nog een snorkelstop en gingen we snorkelen en zwemmen door een mangrovetunnel. Waar overigens niks bijzonders te zien was dan de mangrovewortels onder water die hier en daar bedekt waren met mosselen. En de vrouw voor me die het niet aangezwommen kreeg in de stroming, door haar man aangeduwd en meegetrokken moest worden en hiermee onze weg versperde. Ik zou zeggen: ga niet mee als je sinds het behalen van je A-diploma nooit in zee hebt gezwommen.

Daarna was het nog een klein stukje terug. Fabiënne was blij dat we terug waren, al dat gesport! Maar ik, die ook verre van sportief is, zou best eens heel sportief kunnen worden als ik hier zou wonen. Bij deze temperaturen is kayakken best leuk!

Na deze ochtendtrip keerden we rond een uur of 1 hongerig terug naar onze thuisbasis voor onze lunch op ons terras.

JW en ik wilden nog gaan snorkelen bij de zoutpier. Dit is een lange pier die vanaf de zoutmeren in zee loopt. Bij de zoutmeren was men druk bezig met het afschrapen van zout in een verdampt zoutmeer en de zoutbergen werden aangevuld. Het leek alsof er sneeuwschuivers bezig waren bij een buitentemperatuur van 30 graden.

Wij gingen aan de zeekant met onze snorkels het water in, wat nog een hele onderneming was met zoveel losse stenen, losse koraalresten en sterke golven. Eenmaal in het water met onze snorkels op en flippers aan gingen we op zoek naar zeeschildpadden. Die schijn je hier te kunnen spotten met wat geluk. Het was even zoeken, maar we vonden er eentje. Gaaf hoor! Het dier had het druk met het eten van zeegras en kwam af en toe even naar het wateroppervlak gezwommen om adem te halen. Een dat deed hij op pakweg een meter van mij vandaan. Heel leuk, ook voor de onderwaterfoto. Want ook daar gaat mijn hobby gewoon door.

Na een tijdje snorkelen hadden we het wel gezien en had ik het inmiddels behoorlijk koud gekregen. Hoe kwamen we hier ook alweer uit? Dat was weer een hele tour, maar met slechts 1x omver te zijn gegooid door een golf,raakte ik er toch uit.

Eenmaal op het resort, rond 5 uur, zijn we bij Fabiënne op het strand gaan zitten, even tot zonsondergang opwarmen en een stukje uit onze boeken lezen. Want van lezen komt deze vakantie toch minder terecht met wat we allemaal ondernemen. En kijken naar de zon die hier om kwart voor 7 in zee zakt.

‘s Avonds zijn we gaan eten bij It rains fishes in Kralendijk aan de boulevard.Met een ijsje na van de ijssalon. En toen was ik heel erg toe aan mijn heerlijk zachte bed!