Even ‘Alleen op de wereld’

Maandag 29 april

Dag 2 in Isalo NP. Gisteren liepen we door een kloof, vandaag gingen we de berg op. Fabiënne voelt zich nog steeds niet fit en bleef liever ‘thuis’. We reden naar een andere plek van het gebergte, pikten onderweg een gids op en begonnen aan een klim waarbij we mooie uitzichten hadden en wat dieren zagen. Er zijn hier nauwelijks lemuren, we zagen alleen een wandelende tak die verstoppertje speelde. Dat doen ze altijd geloof ik. En geloof me, daar win je niet van. Hij verandert echt in de kleur van zijn omgeving en doet zijn naam eer aan. Behalve dat hij wandelt. Deze zat heel stil met zijn dunne pootjes geklemd om een takje dat zijn evenbeeld was. Ik snap ook niet dat zo’n gids hem wel kan zien. We zagen ook wat hagedissen en sprinkhanen. Boven op het plateau waaide het, waardoor de temperatuur aangenaam was. In het begin zelfs fris, maar normaal wordt het daar boven erg heet. We zagen gaatjes in de grond, van beestjes die mieren naar binnen lokken. De gids wilde wel even laten zien hoe dat in zijn werk gaat en zo gebeurde het dat we allemaal een mier aan het zoeken waren. Wat een stel gekken! We vonden geen mier, Manouk vond wel een slang. En dat vindt ze helemaal niet eng- grapje!
In deze bergen zit ook saffier, een kostbaar soort edelsteen. Een stuk blauwe saffier is miljoenen euro’s waard, maar helaas vonden we geen edelstenen. We komen dus niet als miljonairs naar huis. Tenzij Gaston komende week voor onze -dichte- deur staat met een leuke cheque.
Wat we wel vonden, was een schorpioen. Die had ik nog nooit eerder in het wild en levend gezien. Dit was maar een klein beestje van een cm of 4. Klein venijn. Een beet schijnt best pijnlijk te zijn.

We vervolgden onze weg en kregen een hoop uitleg van onze grappige gids. Zo weten we nu dat er doden worden begraven in de grotten; we zagen naast tombes ook een doodskist die al jaren oud was. Botten waren er al lang uit, zoals ze dat hier altijd na een paar jaar doen. De botten worden daarna herbegraven met een groot feest. Een bijzondere cultuur, die op meer plekken in de wereld te vinden is. Ook moet de man van diverse stammen iets doen om een echte man te worden: een zebu stelen van een andere stam. Het liefst zonder geweld. Pas wanneer dat is gelukt, ben je een echte man.
Wie van jullie heeft er weleens een koe gestolen bij de buren? Ik ben benieuwd...

We zaten op verschillende plekken ‘on the top of the word’, met prachtige uitzichten. Geen toerist te zien, we lijken alleen op de wereld. Soms zaten op de rand van een enorme afgrond (niet teveel naar beneden kijken!), soms op de top van een stuk rots. Isalo is de Grand Canyon van Madagaskar. We liepen daarna door naar de ‘piscine naturelle’, maar dit ‘zwembad’ is sinds december verdwenen. Het is in de regentijd volgelopen met zand en er staat nog een paar cm water in, dat afkomstig is van de waterval bij deze poel. Maar wat een mooie oase is dit verder! Een strandje met wit zand, omringd door mooie bomen en planten en een waterval, midden in het gebergte. Daar op dat strand hebben we onder een stuk rots onze lunch opgegeten. Het kan slechter! Daarna zijn we terug gewandeld. En met gewandeld bedoel ik geen vlak wandelpaadje hoor, het was oppassen geblazen en je moest goed kijken waar je liep als je niet wilde struikelen.
Onze wildlifespot van vandaag: hagedissen, giftige krekels (alleen als je ze opeet en dat was ik toch niet van plan), een schorpioen, een wandelende tak, een paar mieren, enkele vogels en wat ongedierte. Niks groots dus. Maar daar kwamen we vandaag ook niet voor.
Al met al vonden we het vandaag weer een schitterende wandeling.

Op de terugweg zagen we kinderen naar school gaan. Onze chauffeur is niet de beroerdste en zocht de school op. Hartstikke leuk om eens een kijkje te nemen op een school in Madagaskar. Het ging hier om een ‘privatschool’, een luxe school. Maar ook hier is de situatie schrijnend. Het schoolgeld is omgerekend nog geen 4 euro per maand (incl. eten) , maar is vaak niet te betalen door ouders. Dan mogen ze soms ook de helft betalen. Maar dan komt de directie weer in de problemen omdat ze de leerkrachten niet kunnen betalen.
En de school is in vergelijking met onze scholen niet eens luxe. Van een digibord hebben ze niet gehoord. AVG is ook onbekend, ze lieten me gewoon een rapport en cijfers van een leerling zien. Met 1 onvoldoende in het tweede trimester. En hoewel ik geen computer heb gezien, krijgen ze wel informatica. Verder zitten ze op een houten bankje zonder rugleuning en hebben ze een schooluniform aan. We hadden vandaag geluk: de midden- en bovenbouw hadden vandaag feest en iedereen mocht optreden in een grote zaal. Leuk!
Na dit bezoek zijn we naar ons huisje gegaan. Het personeel van het hotel had zich een beetje over Fabiënne ontfermd. Ze hadden haar een lunch gebracht die we besteld hadden, eigenlijk om mee te nemen. Daarbij kreeg ze ook wat pillen. Vanmiddag vertelde het personeel me dat ze symptomen heeft van bijwerkingen van de malariapillen. En dat is wat ze zelf ook denkt te hebben. Daar stopt ze vanaf vandaag maar mee. Echt ziek is ze gelukkig niet, maar wel heel moe en last van haar buik. Terwijl ik normaal de beste indicator ben voor onhygiënisch eten in het buitenland ;) Aangezien we ongeveer hetzelfde eten, is het niet van het eten. Onze chauffeur neemt ook geen enkel risico qua hygiëne en wij ook niet.

Na nog even bij het zwembad te hebben gezeten, waren we op tijd in ons huisje. Doordat het best flink waait, koelde het best af. We zitten op dit moment met een trui aan, dat zijn we niet meer gewend! Jammer voor nu, maar voor vanmiddag was het wel handig dat de wind verkoelend was. En dan was het al warm genoeg voor ons!

We gaan Fabiënne zo thee en bananen brengen. Want ze heeft geen eetlust en is niet mee geweest om te eten. Ze zijn hier in het hotel superaardig en zorgen ervoor dat ze krijgt wat ze wenst.
Morgen gaan we verder, naar de kust. Gelukkig hebben we best wat ruimte in onze auto, zodat Fabiënne kan slapen als dat nodig is.
Tot morgen!