Costa Rica, pura vida! Playa HermosaDonderdag 03-0
Door: Agathe
Blijf op de hoogte en volg Jan Willem, Agathe, Manouk en Fabiënne
04 Mei 2018 | Costa Rica, Playa Hermosa
Donderdag 03-05
Wat een paradijsje is het hier! Vandaag hebben we vooral veel gedaan aan niksdoen. Lekker in de schaduw op het strand, wat gelopen over het strand en veel gezwommen in de zee.
Tussendoor keken we weer naar allerlei beestjes: de pelikanen die zich met een harde plons in zee stortten om een visje te vangen -ik zei nog zo: géén bommetje!- , krukels met pootjes die door plasjes zeewater wandelen bij de rotsen, allerlei soorten en maten krabben, de ballonvis die aanspoelde, leguanen op het strand... Die laatste zijn heel brutaal. We hadden wat bananen gekocht, die zijn hier zó zoet. We hadden ze mee naar het strand genomen en dat rook die leguaan. Ik was hem gelukkig voor, dat tasje ging van de grond af!
JW heeft nog een kajak gehuurd en is daarmee langs de rotskant naar een ander strandje gevaren.
‘s Avonds weer heerlijk gegeten bij het hotel, nadat JW en ik piña colada hebben gedronken bij zonsondergang. De meiden hielden het bij een glas fruitsap, weer iets van 1/2 liter.
Vrijdag 04-05
Het is hier 10:00 als ik het stukje van vandaag op het strand zit te typen, met het geluid van brulapen achter mij. Ik ga dit missen!!!!
Na een goede nachtrust werd ik om 6 uur wakker en kort daarna hoorde ik brulapen. Omdat hier geen jungle is, maar vooral droogte omdat het einde van het droge seizoen bijna voorbij is, verwachtten we die hier niet. Toen ik toch maar uit bed ging om naar het strand te gaan, kwam ik de strandharker tegen. Dat is hier een tuinman die het strand netjes houdt en kokosnoten en bladeren van het strand verwijdert.
Hij spreekt geen Engels, maar ik begreep wel dat hij vertelde dat hij even daarvoor brulapen had gezien. Hij nam me toen mee naar een boom. Ik vond het vreemd, wat zou er speciaal zijn aan deze boom? Bleek dat er 4 leguanen in zaten! De Costaricanen hebben er meer oog voor dan ik, of ik ben écht aan een bril toe.
Intussen kwam er een vrouw aangelopen die een praatje met me maakte. Zij was een Amerikaanse en woont al heel wat jaren in dit plaatsje. Ze vertelde dat ze eerder die ochtend de apen had gezien en ze wist wel wat de route was van de apen. Samen gingen we op zoek, maar vonden ze niet. Onze wegen scheidden zich en even later hoorde ik ze weer brullen: de apen! Ik ben naar de plek gelopen aan de weg waar ze volgens de Amerikaanse dame -type actrice, welke actrice woon op Costa Rica?- vaak zitten. Dit keer had ik geluk: er zat een apenfamilie. Inclusief baby’tje. Ze verplaatsten zich daarna naar ons resort. Ze blijven leuk!
Daarna zijn we gaan ontbijten bij mijn ‘hermano’, oftewel mijn Costaricaanse broer. Carlos, de ober, is een soort Roberto II , inclusief zijn humor. Hij moest ook vreselijk lachen dat Roberto op hem lijkt. En die twee hebben nog wat met elkaar ‘gesproken’ via whatsapp, uiteraard in het Spaans.
Nu even genieten van de laatste uurtjes op het strand. Daarna door naar San Jose.
Costa Rica, Pura Vida!
Wat een paradijsje is het hier! Vandaag hebben we vooral veel gedaan aan niksdoen. Lekker in de schaduw op het strand, wat gelopen over het strand en veel gezwommen in de zee.
Tussendoor keken we weer naar allerlei beestjes: de pelikanen die zich met een harde plons in zee stortten om een visje te vangen -ik zei nog zo: géén bommetje!- , krukels met pootjes die door plasjes zeewater wandelen bij de rotsen, allerlei soorten en maten krabben, de ballonvis die aanspoelde, leguanen op het strand... Die laatste zijn heel brutaal. We hadden wat bananen gekocht, die zijn hier zó zoet. We hadden ze mee naar het strand genomen en dat rook die leguaan. Ik was hem gelukkig voor, dat tasje ging van de grond af!
JW heeft nog een kajak gehuurd en is daarmee langs de rotskant naar een ander strandje gevaren.
‘s Avonds weer heerlijk gegeten bij het hotel, nadat JW en ik piña colada hebben gedronken bij zonsondergang. De meiden hielden het bij een glas fruitsap, weer iets van 1/2 liter.
Vrijdag 04-05
Het is hier 10:00 als ik het stukje van vandaag op het strand zit te typen, met het geluid van brulapen achter mij. Ik ga dit missen!!!!
Na een goede nachtrust werd ik om 6 uur wakker en kort daarna hoorde ik brulapen. Omdat hier geen jungle is, maar vooral droogte omdat het einde van het droge seizoen bijna voorbij is, verwachtten we die hier niet. Toen ik toch maar uit bed ging om naar het strand te gaan, kwam ik de strandharker tegen. Dat is hier een tuinman die het strand netjes houdt en kokosnoten en bladeren van het strand verwijdert.
Hij spreekt geen Engels, maar ik begreep wel dat hij vertelde dat hij even daarvoor brulapen had gezien. Hij nam me toen mee naar een boom. Ik vond het vreemd, wat zou er speciaal zijn aan deze boom? Bleek dat er 4 leguanen in zaten! De Costaricanen hebben er meer oog voor dan ik, of ik ben écht aan een bril toe.
Intussen kwam er een vrouw aangelopen die een praatje met me maakte. Zij was een Amerikaanse en woont al heel wat jaren in dit plaatsje. Ze vertelde dat ze eerder die ochtend de apen had gezien en ze wist wel wat de route was van de apen. Samen gingen we op zoek, maar vonden ze niet. Onze wegen scheidden zich en even later hoorde ik ze weer brullen: de apen! Ik ben naar de plek gelopen aan de weg waar ze volgens de Amerikaanse dame -type actrice, welke actrice woon op Costa Rica?- vaak zitten. Dit keer had ik geluk: er zat een apenfamilie. Inclusief baby’tje. Ze verplaatsten zich daarna naar ons resort. Ze blijven leuk!
Daarna zijn we gaan ontbijten bij mijn ‘hermano’, oftewel mijn Costaricaanse broer. Carlos, de ober, is een soort Roberto II , inclusief zijn humor. Hij moest ook vreselijk lachen dat Roberto op hem lijkt. En die twee hebben nog wat met elkaar ‘gesproken’ via whatsapp, uiteraard in het Spaans.
Nu even genieten van de laatste uurtjes op het strand. Daarna door naar San Jose.
Costa Rica, Pura Vida!
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
