We zijn er!

Maandag 23-4
Gisteren vlogen we via Panama naar Costa Rica. We hadden geluk in het vliegtuig: we zaten achter de wand van het toilet, dus veel beenruimte! De vlucht verliep goed en met zoveel eten, drinken, films en spelletjes aan boord verveelden we ons geen moment.
In Panama stapten we over om met Copa Airlines verder naar San José te vliegen. In een oud toestelletje en met wat turbulentie. Niet echt mijn hobby in zo’n ding, maar het was gelukkig nog maar een uurtje vliegen, wat ik met klamme handen best goed heb doorstaan, al zeg ik het zelf.
Al snel zaten we in ons hotel en gingen we slapen. Na ongeveer 22 uur nadat we uit ons bed waren waren gestapt, waren we daar wel aan toe.
Maar dat slapen ging niet zo goed. Het hotel stond vlakbij een kerk die zich ieder half uur liet horen. En om 12 uur hoorde ik die kerk een sinterklaasliedje spelen. Ik was er zeker van dat ik wakker was, maar ik begin nu te twijfelen. Een ‘zie ginds komt de stoomboot’ in Costa Rica in april is toch wat vreemd....

Om 4 uur waren we hartstikke wakker. JW had helemaal de klok ieder half uur horen slaan. Vanaf 6 uur konden we pas aan het ontbijt, dus we moesten nog even wachten.
Om 6 uur dus een licht ontbijtje gehad om daarna om 6:20 met een busje naar een grotere bus gebracht te worden.... 3 straten verderop! De chauffeur van het kleine busje bracht ons eerst naar de grote bus, ging daarna anderen ophalen in een ander hotel, enz. Tja, de Costaricanen zijn hier niet echt efficiënt bezig. Misschien wilde hij zo tijd rekken om op deze manier zo min mogelijk van zijn voetbalwedstrijd te missen. Tijdens de rijden keek hij, jawel, naar een voetbalwedstrijd!

Met de grote bus vervolgden we onze reis naar Tortuguero: een eiland dat kílometers lang is en ingesloten ligt tussen de Caribische zee en de rivier, ik dacht de Cañon Blanco. Het ligt heel afgelegen en vanaf het vaste land kom je er alleen met een boot.
De bus bracht ons dus naar het eindpunt van de weg. Dit was al een mooie rit. We reden door het nationaal park Braulio Carrillo, door de centrale vallei van Costa Rica, en zagen onderweg naast het prachtige regenwoud vanaf een hoogte, ook een luiaard en apen in de bomen. Bij een sanitaire stop kwamen we torren tegen die bijna zo groot als mijn hand zijn.
Onderweg hebben we nog ontbeten bij een restaurant met een vlindertuin, waar we ook een kijkje hebben genomen.
Daarna weer verder met de bus. De weg werd al snel een hobbelige zandweg met gaten, langs kilometerslange bananenplantages. Dole, Chiquita, we hebben ze allemaal gezien. Ook hoe ze naar de dozen gaan. En niet alleen de bananen, maar ook ananassen, cacao en koffie groeien hier op de plantages.
Na een flinke busrit konden we onze bagage over zetten in een boot. Toen was het nog 1,5 uur varen op volle snelheid. Door de nationaal park Tortuguero, de jungle. Onderweg spotten we nog schildpadden. De krokodillen lieten zich helaas niet zien.
Aangekomen bij de lodge, in een prachtige tuin, hebben we geluncht. We zaten aan het water (de rivier) en zagen opeens 2 leguanen in een boom. Wat een grote beesten! Heel mooi!
Daarna zijn we naar de zee gelopen: de Caribische zee. Ons resort zit ingeklemd tussen zee en rivier. Vanuit ons huisje hoor je de grote golven van de zee. En de dieren in de bomen.
‘s Middags zijn we met een gids naar het dorpje Tortuguero gevaren. Leuke huisjes en verder heel toeristisch. De Costaricanen die er wonen, leven uitsluitend van het toerisme. Leuk voor even om te kijken. We kwamen er wel een paar spinnen tegen. De mannetjes zijn ongeveer 0,5 cm (of kleiner) en de vrouwtjes zijn ongeveer 20 cm groot! We zagen er ook prachtige krabben: paarse en blauwe. En daarna nog een poos aan het zwembad gezeten.
‘s Avonds zijn we na het eten direct naar bed gegaan. Even wat slaap inhalen!